Χιλιάδες πρόσφυγες κινούνται καθημερινά στη λεγόμενη βαλκανική οδό.
Για ορισμένες εταιρείες και κατοίκους της ΠΓΔΜ η παρουσία και μετακίνηση των προσφύγων αποφέρει σημαντικά έσοδα. Η ροή των προσφύγων μέσω της λεγόμενης βαλκανικής οδού προς την κεντρική Ευρώπη συνεχίζεται καθημερινά με εντατικούς ρυθμούς. Η κινητικότητα αυτή αποτελεί για ορισμένους στην ΠΓΔΜ, από την οποία διέρχεται η βαλκανική οδός, σημαντική πηγή εσόδων. Για παράδειγμα, ο σιδηροδρομικός οργανισμός της χώρας, που πριν το ξέσπασμα της προσφυγικής κρίσης ήταν ουσιαστικά χρεοκοπημένος, έχει σήμερα αναγεννηθεί χάρη στη μεταφορά προσφύγων από τα ελληνικά προς τα σερβικά σύνορα. Οι νέες πηγές εσόδων μάλιστα αποτελούν μήλον της έριδος μεταξύ διαφορετικών επαγγελματικών ομάδων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαμαρτυρία οδηγών ταξί στη Γευγελή, στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ, το τελευταίο Σαββατοκύριακο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι οδηγοί ταξί μπλόκαραν τις ράγες από τις οποίες περνούν τα τρένα που μεταφέρουν τους πρόσφυγες στη Σερβία. Οι οδηγοί ταξί διεκδικούν μερίδιο από τα κέρδη. Όπως λέει ένας οδηγός που συμμετείχε στην κινητοποίηση, «μένουμε εδώ μέχρι να βρούμε το δίκιο μας. Στην ανάγκη θα φέρουμε εδώ και τις οικογένειές μας. Θα μείνουμε μέχρι να έρθουν υπουργοί, ο δήμαρχος και η αστυνομία και να μας πουν τι θα γίνει με εμάς».
Πανάκριβα εισιτήρια και τρόφιμα για τους πρόσφυγες
Ο αριθμός των προσφύγων που διέρχονται από το έδαφος της ΠΓΔΜ έχει σημειώσει τον χειμώνα κάποια μείωση συγκριτικά με το καλοκαίρι και το φθινόπωρο που πέρασαν. Τα έσοδα για τους οδηγούς ταξί ήταν τότε διόλου ευκαταφρόνητα. Σήμερα, με τον αριθμό τους να έχει πέσει καθημερινά σε 2.000-3.000, οι πρόσφυγες οδηγούνται από τους καταυλισμούς απευθείας στα τρένα. Κάθε πρόσφυγας αποφέρει στην κρατική σιδηροδρομική εταιρεία 25 ευρώ προκειμένου να μεταφερθεί στα σύνορα με τη Σερβία. Η τιμή είναι μάλιστα ίδια για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας ή άλλων κριτηρίων, καταγγέλλει η Μέρσια Σμάιλοβιτς, μέλος ανθρωπιστικής οργάνωσης από την ΠΓΔΜ. «Αυτό με ενοχλεί περισσότερο από όλα στη σιδηροδρομική εταιρεία. Τις προάλλες συνόδευσα πρόσφυγες στο τρένο έχοντας το κεφάλι μου καλυμμένο με μαντήλα, κι έτσι δεν με πρόσεξαν οι αστυνομικοί. Τότε είδα με τα μάτια μου να ζητούν όλο το ποσό ακόμη και από μικρά παιδάκια τριών και πέντε ετών», είπε.
Από το καλοκαίρι έως το φθινόπωρο του 2015 εκτιμάται ότι ο σιδηροδρομικός οργανισμός της χώρας είχε ημερήσια έσοδα 100.000 ευρώ κατά μέσο όρο. Και οι τιμές των εισιτηρίων αυξάνονται διαρκώς. Από 7 ευρώ αρχικά, το αντίτιμο εκτοξεύθηκε πλέον στα 25.
Εκτός από τον κρατικό σιδηρόδρομο, κομμάτι από την «πίτα» των εσόδων διεκδικούν και πολλοί κάτοικοι της χώρας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σπεύδουν να πουλήσουν στους πρόσφυγες πριν την αναχώρησή τους κάρτες για κινητά τηλέφωνα, τσιγάρα, ποτά και τρόφιμα σε τιμές πενταπλάσιες του κανονικού.
Η κατάσταση προκαλεί απελπισία στη Λιν, πρόσφυγα από τη Συρία. Όπως λέει, «οτιδήποτε θέλεις να αγοράσεις είναι πανάκριβο. Και το φαγητό. Λίγες πατάτες κάνουν πέντε ευρώ. Όταν φτάσουμε στη Γερμανία δεν θα έχουμε ούτε ένα ευρώ».
Ρούμπερτ Βαλντμύλερ / Άρης Καλτιριμτζής
dw.com
