Ένα μικρό αφιέρωμα στα προεκλογικά και μετεκλογικά ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ

           Γράφει ο Νίκος Μόττας

 «Αυτή η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή
δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο».
– Αλέξης Τσίπρας, Βουλή 26 Ιουνίου 2015.

Ακούγοντας κανείς τον Αλέξη Τσίπρα, επτά μήνες μετά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας, δε μπορεί παρά να του “ρθει στο νου η φράση του Μενέλαου Λουντέμη στο βιβλίο «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0»: «Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια μια και δε ντρέπονταν τα στόματα που τα “λεγαν». Βέβαια, για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που από εκπρόσωπος του εγχώριου οπορτουνισμού μεταλλάχθηκε ταχύτατα σε νέα σοσιαλδημοκρατία, για ένα κόμμα της Αριστεράς που πίνει νερό στο όνομα της Ε.Ε. και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι φυσικό να μεταχειρίζεται σαν πολιτικός ταχυδακτυλουργός το ψέμα και την αυταπάτη με μαεστρία.
Έτσι, από το περίφημο «σκίσιμο των μνημονίων» και την «κατάργηση όλων των μέτρων λιτότητας μ” ένα νόμο κι” ένα άρθρο» φτάσαμε στο παραπλανητικό για το λαό ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος και στην υπογραφή του νέου (αριστερού) μνημονίου.
Για μια αναλυτική καταγραφή των ψεμάτων που – δημοσίως- έχει εκστομίσει ο πρωθυπουργός την τελευταία τριετία θα χρειάζονταν τόμοι εγκυκλοπαίδειας. Αρκούν όμως ορισμένες κραυγαλέες περιπτώσεις ανερρυθρίαστης ψευδολογίας απ” τον κ.Τσίπρα και τα κορυφαία στελέχη της σημερινής κυβέρνησης που περιλαμβάνουν τη λέξη μνημόνιο. Σταχυολογούμε ενδεικτικά:

• Το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα είναι να σκίσει το μνημόνιο. Α. Τσίπρας, συνέντευξη στη Guardian, 18 Μάη 2012.

• Σε άλλο…μήκος κύματος ο Γ.Σταθάκης δήλωνε στη γαλλική fr στις 29 Ιούνη 2012: «Εάν είχαμε νικήσει, δε θα είχαμε ακυρώσει το Μνημόνιο, αλλά θα το είχαμε εξ ολοκλήρου αναδιαπραγματευθεί».

• Η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας. Α. Τσίπρας στο Twitter, 11 Νοέμβρη 2012.

• Ένα μήνα αργότερα, στις 4 Δεκέμβρη 2012, μιλώντας στο ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο έλεγε ο κ.Τσίπρας: «έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα […] Ένα πολιτικό σχέδιο που θα αντικαταστήσει το μνημόνιο. Και στη βάση του οποίου θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση…». 

• Λίγες μόλις μέρες μετά, ο Π.Λαφαζάνης μιλώντας στην εφημ. Το Χωνί δήλωνε: «Η κεντρική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Και μιλάμε για μονομερή ακύρωση των μνημονίων, όχι για να επαναδιαπραγματευθούμε ένα δήθεν ¨καλό¨ μνημόνιο αλλά για να τερματίσουμε κάθε μορφής μνημονιακή δέσμευση» (9 Δεκ. 2012).

• «H κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταγγείλει το Μνημόνιο» δήλωνε σε συνέντευξη του στις 19 Γενάρη 2013 ο Αλέξης Τσίπρας (εφημ. Η Ελλάδα Αύριο). Και σημείωνε: «Σήμερα είναι πια ξεκάθαρο ότι το Μνημόνιο δεν είναι λύση αλλά αυτό καθ’ αυτό το πρόβλημα […] Επομένως, η κατάργηση του είναι το πρώτο βήμα μιας διαφορετικής πολιτικής που θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση».

Χαρακτηριστικό του καιροσκοπισμού του ΣΥΡΙΖΑ, του προέδρου του και των στελεχών του, ήταν το γεγονός ότι, όλο το προηγούμενο διάστημα, προσάρμοζαν τη ρητορική τους ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονταν. Πρόκειται για κλασσική συνταγή των οπορτουνιστικών μορφωμάτων, που συνειδητά σκορπούν αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα. Αλλού, λοιπόν, ο κ.Τσίπρας θα «έσκιζε το μνημόνιο» και αλλού θα το «αναδιαπραγματεύονταν» – άλλη γλώσσα στο κομματικό ακροατήριο και άλλη γλώσσα στις συνάξεις με τους έλληνες βιομήχανους και στα συνέδρια του Economist.
Όποιος μπορούσε να «διαβάσει» πίσω απ” τις πομπώδεις διακηρύξεις του κ.Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατανοούσε πλήρως την απάτη που διαφαίνονταν. Χαρακτηριστική ήταν η ομιλία του τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο αμερικανικό ίδρυμα Brookings το Γενάρη του 2013, όταν και έδινε τα διαπιστευτήρια του στα αμερικανικά μονοπώλια. Έλεγε τότε, μεταξύ άλλων, ο σημερινός πρωθυπουργός:
«Υπάρχει κάτι να φοβηθεί κανείς από την Αριστερά στην Ελλάδα; Με ποιο τρόπο είμαστε ριζοσπαστικοί; Οι κινδυνολόγοι θα σας πουν ότι το κόμμα μας, αν έρθει στην κυβέρνηση, θα σκίσει τη δανειακή σύμβαση με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ, θα βγάλει τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη, θα διακόψει τους δεσμούς της Ελλάδας με την πολιτισμένη Δύση, ότι η Ελλάδα θα γίνει μια νέα Βόρεια Κορέα. Αυτό είναι κινδυνολογία στα χειρότερά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα μου, δε θέλει τίποτα από αυτά. Ημασταν πάντα, και πάντα θα παραμείνουμε, ένα ευρωπαϊκό κόμμα (…) Το ότι πιστεύουμε ότι η Ευρώπη έχει χάσει το δρόμο της, και ότι επιβάλλει απάνθρωπες πολιτικές στους ίδιους τους λαούς της, δεν μπορεί να θεωρηθεί αντι-ευρωπαϊκό. Πρέπει η πολιτική μας να ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης (…) Και αυτό σημαίνει να αντισταθούμε στις σημερινές πολιτικές της Ευρώπης (…) Η δανειακή σύμβαση θα γίνει αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης».
Και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και με το σκίσιμο του μνημονίου και με την αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Και απείθαρχος απέναντι στις πολιτικές λιτότητας αλλά και πιστός στις αρχές της αντιλαϊκής ΕΕ. Και με το λαό και με τα μονοπώλια, και με τον εργάτη και με το μεγαλοβιομήχανο. Μόνο που η σκληρή πραγματικότητα έρχεται πάντα για να ξεμπροστιάσει, κάποια στιγμή, όσους συνειδητά εμπαίζουν το λαό, όσους καλλιεργούν αυταπάτες και αποπροσανατολίζουν.
Ο οπορτουνισμός χρησιμοποιεί συχνά τόσο ανερρυθρίαστα ψέματα και τέτοιες πρακτικές εξαπάτησης ώστε οδηγείται σε εξώφθαλμες αντιφάσεις: Ο κ.Τσίπρας θα «έσκιζε τα μνημόνια» αλλά θα «αναδιαπραγματεύονταν» τη δανειακή σύμβαση, λες και επρόκειτο για δύο διαφορετικά πράγματα! Λες και η διανειακή σύμβαση δεν συνοδεύονταν de facto από μνημόνιο σκληρών μέτρων. Επίσης, ο ίδιος κ.Τσίπρας και το κόμμα του, ενώ θα «ακύρωνε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους» (με ένα νόμο κι” ένα άρθρο) ταυτόχρονα αποδέχονταν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και τους κανόνες που απορρέουν απ” την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Η ίδια η ΕΕ είναι όμως που, ανεξαρτήτως μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, έχει επιβάλει τα μνημόνια διαρκείας στους ευρωπαϊκούς λαούς, το μνημόνιο των μνημονίων, τη «Συνθήκη του Μάαστριχτ» (που ο Συνασπισμός είχε ψηφίσει), τη μόνιμη επιτήρηση («Σύμφωνο για το ευρώ»).
Πάμε, λοιπόν, τώρα στις πιο πρόσφατες… διαβεβαιώσεις του κ.Τσίπρα. Ήταν λοιπόν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που λίγο πριν τις εκλογές του Γενάρη διαβεβαιώνε σε διαδικτυακή του συνέντευξη (14/1/2015) ότι με την εκλογή του στην κυβέρνηση της χώρας θα υλοποιούσε –  «χωρίς καμία διαπραγμάτευση» μάλιστα – το περίφημο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» (το πρόγραμμα εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ για την ακραία φτώχεια που έδινε ψίχουλα στο λαό).
Ήταν επίσης ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας που από το βήμα της Βουλής, στις 26 Ιούνη 2015, διακήρυτε πως «αυτή η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο».

Ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός που, αφού είχε απορρίψει να θέσει την πρόταση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα, απαντούσε με ναπολεόντειο ύφος προς τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Θ. Παφίλη: «Επι πέντε μήνες είχατε προεξοφλήσει ότι αυτή η κυβέρνηση θα αποδεχθεί μνημόνια και θα φέρει σε αυτή τη Βουλή μνημόνια να ψηφιστούν. Δεν σας κάνουμε τη χάρη, ούτε σε σας ούτε στους άλλους απ” την άλλη πλευρά».

Τι συνέβη τελικά;

Συνέβη το εξής: αφού καλλιέργησε συστηματικά αυταπάτες στο λαό ότι η ΕΕ δήθεν εξανθρωπίζεται και αλλάζει απο μέσα,
αφού ενσωμάτωσε περισσότερο απ” το μισό ΠΑΣΟΚ ξεπλένοντας τις αμαρτίες των στελεχών του,
αφού μετακινήθηκε φραστικά και καιροσκοπικα απ” το «σκίσιμο των μνημονίων» στην «αναδιαπραγμάτευση» τους,
αφού ύμνησε την υγιή επιχειρηματικότητα και έδωσε πολλαπλά διαπιστευτήρια σε ντόπια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα και μονοπώλια,
αφού διαφήμισε το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και τα πενιχρά ψίχουλα που αυτό έδινε,
αφού μετονόμασε την «Τρόϊκα»  σε «θεσμούς» και το «μνημόνιο» σε «συμφωνία»,
αφού πόνταρε συστηματικά επί μήνες στη δημιουργική ασάφεια,
αφού συμμάχησε κυβερνητικά με τη δεξιά του Καμμένου,
αφού επιχείρησε τον εξωραϊσμό του εγκληματικού χαρακτήρα της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής,
αφού διαπραγματεύτηκε την σφαγή του ελληνικού λαού με αυτούς που αποκαλούσε «γκανγκστερ» και «εκβιαστές», δηλαδή τους εταίρους,
αφού υφάρπαξε τα ταμειακά διαθέσιμα δήμων και περιφερειών με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου,
αφού παραπλάνησε τον ελληνικό λαό με το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη επιχειρώντας να τον κάνει συνένοχο σε ένα προαποφασισμένο έγκλημα,
ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κυβερνητικοί τους εταίροι κατέληξαν στο να υπογράψουν το Τρίτο Μνημόνιο – ένα μνημόνιο της «Πρώτης Φοράς Αριστερά». Επιβεβαιώνεται, με αυτόν τον τρόπο, στην πράξη, πέραν πάσης αμφιβολίας, η σταθερή θέση του ΚΚΕ, για τον χαρακτήρα και το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης Τσίπρα. Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να δικαιώσει τη θέση του ΚΚΕ για το τι σήμαινε, στην ουσία, το περίφημο “ΌΧΙ” που ο κ.Τσίπρας και η κυβέρνηση του (συνεπικουρούμενοι από τους γνωστούς αριστερούς βαστάζους τους) διαφήμιζαν όλο το προηγούμενο διάστημα. Ας αναρωτηθούν, λοιπόν, όλοι όσοι εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα: Είχε ή δεν είχε δίκαιο το ΚΚΕ όταν προειδοποιούσε σε όλους τους τόνους πως το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα μεταφραστεί από την ελληνική κυβέρνηση ως έγκριση της δικής της αντιλαϊκής πρότασης των 47+8 σελίδων. Το ΝΑΙ θα μεταφραστεί ως συγκατάθεση στα βάρβαρα μέτρα της τρόικας και «παραμονή στην ΕΕ με κάθε θυσία», όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ. Και οι δύο απαντήσεις οδηγούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Είχε ή δεν είχε δίκαιο το ΚΚΕ όταν έλεγε ότι είναι απάτη ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι μπορεί η ΕΕ, αυτό το οικοδόμημα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να γίνει φιλολαϊκό. Οι αντιπαραθέσεις στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη δεν είναι για να γίνει η «ΕΕ των λαών», αλλά για να είναι πιο ενιαία και αποτελεσματική η αντιδραστική πολιτική της ενάντια στους λαούς;
Είχε ή δεν είχε δίκαιο το ΚΚΕ όταν σημείωνε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να ανοίξει δρόμο φιλολαϊκό, αφού εκφράζει συμφέροντα του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, ανεξάρτητα από την όξυνση των αντιθέσεων μέσα στην Ευρωζώνη; Όταν τόνιζε πως καμιά κυβέρνηση εντός των τειχών της ΕΕ, των μονοπωλίων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αντιθέσεις, μέσα ή έξω από το ευρώ και με στόχο την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα, χωρίς να πάρει άμεσα ή έμμεσα μέτρα υποτίμησης του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος (Διακύρηξη ΚΕ του ΚΚΕ για το δημοψήφισμα).
Είναι, λοιπόν, στο χέρι των εργαζόμενων, των λαϊκών στρωμάτων, των συνταξιούχων, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, όλων αυτών που θα ζήσουν στο πετσί τους σύντομα το βάρβαρο Μνημόνιο της «Αριστεράς» του κ.Τσίπρα και των πολιτικών του εξαπτέρυγων, να αντιδράσουν. Να γυρίσουν την πλάτη οριστικά στα κόμματα του Κεφαλαίου και της ΕΕ, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον με το λαό κυρίαρχο με τη δική του εξουσία.

ατεχνως