Οι μηχανές BREDA ήταν οι τελευταίες ατμομηχανές που αποκτήθηκαν από τον
ΣΕΚ πριν από τη μετατροπή σε έλξη, με μηχανές ντίζελ. Ήταν
σχεδιασμένες και κατασκευασμένες στο Μιλάνο από τη Breda (10 μονάδες)
και την Ansaldo (10 μονάδες) το 1953-1954, ενώ ορισμένα μέρη έγιναν από
Nuove Reggiane, ήταν αριθμημένες με τα στοιχεία (ΜΑ 1001-1020). Το μήκος
της μηχανής με το βοηθητικό βαγόνι
ήταν 24,93 m, το μέγιστο ύψος 4,51 μ και το βάρος 136 τόνους. Ο λέβητας
λειτουργούσε στα 18 bar και η ονομαστική ισχύς του στα 2950 hp. Η
μέγιστη ταχύτητα στα 90 km / h.
Λόγω διαφόρων τεχνικών προβλημάτων, μόλις δύο χρόνια μετά την εισαγωγή τους τροποποιήθηκαν με Χένσελ (1957-1958). Οι λέβητες μετατράπηκαν για καύση με βαρύ μαζούτ.
Αυτές οι μηχανές είχαν βάση τον Άγιο Ιωάννη Ρέντη, και Θεσσαλονίκη, χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για τις εμπορευματικές αμαξοστοιχίες, και για ορισμένες επιβατικές αμαξοστοιχίες, Πειραιάς-Θεσσαλονίκη και Θεσσαλονίκη-Ειδομένη εκτελώντας κυρία δρομολόγια μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όπου και αποσύρθηκαν από τον ΟΣΕ (διάδοχος του ΣEK) λόγω της πλήρους μετατροπής στην έλξη, με μηχανές ντίζελ.
