Κάπου
να ξαποστάσουμε, όπου να έχει λίγο κίνηση και τα πρωινά κάτι να μας
ξυπνά. Μήπως να είναι οι σταθμοί των τρένων; Εκεί που τα γρανάζια το
ξημέρωμα παίρνουν φωτιά και τα βράδια ηρεμούν. Κοντά στις ράγες, με καλή
παρέα και έναν σκισμένο καναπέ, έτσι για να ξεκουραζόμαστε.
Μία
παρέα, λίγα εργαλεία, όσα χρειαζόμαστε δηλαδή για να κάνουμε τη δουλειά
μας. Να τρώμε, να πίνουμε, να κοιμόμαστε και ύστερα καινούρια μέρα
ξεκινά και ποιος ξέρει τι μας ξημερώνει; Ας έχουμε μια φωτογραφική
μηχανή στο χέρι για να αποθανατίζουμε τις στιγμές μας. Και ποιος ξέρει προς τα που θα πάμε;Να ανεβαίνουμε ψηλάΜε
αναμνήσεις ζούμε, με τις αναμνήσεις χαμογελάμε, θυμόμαστε και
λησμονούμε και εν τέλει με αυτές φεύγουμε από τη ζωή. Αξίζει λοιπόν να
πάρουμε λίγο από τη γεύση τους, για να μην φύγουμε πεζοί, πραγματιστές
και υπέρμαχοι του μηδενισμού από μια ζωή που μας επιτρέπει να
μεγαλώνουμε και να ωριμάζουμε όπου και αν βρισκόμαστε. ..και ένας σκισμένος καναπές για να ξεκουραζόμαστεΌταν ο ήλιος θα βαραίνει, λίγο αεράκι θα αναζητάμεΑς
είναι έτσι. Να περνάμε καλά. Να μαγειρεύουμε συνεργατικά, και όταν ο
ήλιος θα βαραίνει, κάπου ψηλά θα στεκόμαστε μπας και το γλυκό αεράκι μας
δροσίσει. Και όταν η κακοκαιρία θα έρχεται θα φοράω το sleeping bag για
προστατευτικό, και έπειτα τους δρόμους θα παίρνουμε όλοι μαζί, για άλλη
μέρη, για άλλους σταθμούς. Και όταν το κρύο θα πιάνει..Συνεργατικά και όλοι μαζί κοντά..Στους
σταθμούς όπου οι άνθρωποι επιβιβάζονται σε βαγόνια και αναζητούν τον
προορισμό τους. Πάνε στη δουλειά, στο σπίτι, σε φίλους και σε εραστές,
στο cinema ή σε κανά baraki underground. Εμείς όμως παραμένουμε, εδώ,
στους σταθμούς. Εδώ είναι το σπίτι μας, ο προορισμός μας, οι εραστές
μας, η ζωή μας. Χρόνος για λίγη σκέψηΕδώ είναι οι φίλοι μας και η ζωή μαςΈτσι είναι ο ύπνος εδώΓια
πέντε χρόνια με μια φωτογραφική στο χέρι. Κοντά στις ράγες των τρένων,
όπου τα πρωινά έχει κόσμο και τα βράδια όλοι ξαποσταίνουν. Αυτές οι
εικόνες αναρτήθηκαν στο imgur με τίτλο "This 18-year-old hopped trains for 5 years and caught it all on camera".