«Παράλληλο
πρόγραμμα: Τα δικά μας προαπαιτούμενα», τιτλοφορείται το ρεπορτάζ της
κυριακάτικης «Αυγής» που προαναγγέλλει πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης με
«θετικές παρεμβάσεις σε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Αλληλεγγύη, Δημόσια
Διοίκηση και άλλους τομείς».
Κατ' αρχήν, είναι τουλάχιστον
πρόκληση να ισχυρίζεται έμμεσα η κυβέρνηση ότι τα προαπαιτούμενα
αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει σήμερα στη Βουλή δεν είναι
«δικά της» και ότι λίγο έως πολύ τα έχουν επιβάλει οι δανειστές και
«εταίροι».
Ουδέν ψευδέστερον. Τα προαπαιτούμενα για τη λεγόμενη «ενδιάμεση δόση» είναι παράγωγο του μνημονίου που υπέγραψαν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Μεταφράζονται σε μέτρα που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και, αντίστροφα, αφαιρούν επιπλέον εισόδημα και δικαιώματα από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η κυβέρνηση στήνει φάκα με το «παράλληλο πρόγραμμα»: Από τη μια, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις υπέρ του κεφαλαίου και, από την άλλη, για να διαχειριστεί τις συνέπειες που αυτές έχουν σε μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Βέβαια, όταν διαβάζει κανείς τη συνέχεια του ρεπορτάζ της «Αυγής», δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει. Κι αυτό επειδή η πλειοψηφία των μέτρων στο λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» αφορά τη διαχείριση της φτώχειας (και μάλιστα στις πιο ακραίες μορφές της), ενώ πολλά από αυτά που παρουσιάζονται σαν παρεμβάσεις για την ανακούφιση τάχα του λαού είναι πάγιες απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Τέτοια είναι, για παράδειγμα, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας στις κρατικές δομές διοίκησης, που κοστίζει χρόνο και χρήμα στις επιχειρήσεις, η αναθεώρηση συμβάσεων για την κατασκευή συγκεκριμένων εθνικών δρόμων, με αύξηση της κρατικής επιδότησης στους μεγαλοεργολάβους που εισπράττουν και θανατερά διόδια, η χωροθέτηση εγκαταστάσεων εκμετάλλευσης Ενέργειας από βιομάζα, που δεν αφορά τους μικρομεσαίους αγρότες αλλά μια χούφτα καπιταλιστές του αγροτικού τομέα και άλλα.
Σε ό,τι αφορά τα μέτρα για τους φτωχούς που γίνονται φτωχότεροι, στην πλειοψηφία τους είναι επανάληψη και παράταση όσων έχουν θεσπιστεί κατά καιρούς από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ υπάρχουν και τα «ψιλά γράμματα», που κρύβουν νέες επώδυνες αλλαγές για ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Για παράδειγμα, αναγγέλλεται η «ηλεκτρονική καταγραφή όλων των κοινωνικών επιδομάτων μέσω του ΗΔΙΚΑ για την καλύτερη εποπτεία και συντονισμό από το υπουργείο Εργασίας, προκειμένου να μπορεί να γίνεται καλύτερη χάραξη κοινωνικής πολιτικής».
Ολο αυτό είναι το πρόπλασμα για την καθιέρωση του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», που θα ενσωματώσει όλα τα κοινωνικά επιδόματα σε μία και μοναδική χρηματική ενίσχυση της πείνας, εξισώνοντας προς τα κάτω όλους όσοι σήμερα βρίσκονται λίγο πιο πάνω από το όριο της φτώχειας, επειδή εισπράττουν σαν κοινωνικό επίδομα μερικές πενταροδεκάρες περισσότερες από αυτούς που διαβιούν στην απόλυτη φτώχεια.
Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση δεσμεύεται για «ρύθμιση του προβλήματος με την τεράστια αναμονή στις λίστες των χειρουργείων και την αδιαφάνεια στη σειρά προτεραιότητας», ώστε αυτή να έχει αντικειμενικά κριτήρια και να πάψει τάχα η συναλλαγή ανάμεσα σε γιατρούς και ασθενείς.
Με άλλα λόγια, οι λίστες αναμονής θα συνεχίσουν να φτάνουν στο ...άπειρο, εξαιτίας της έλλειψης γιατρών και άλλων ειδικοτήτων στα χειρουργεία, αλλά τουλάχιστον οι ασθενείς, που φτάνουν μέχρι και να πεθαίνουν περιμένοντας να χειρουργηθούν, θα απολαμβάνουν πλέον σειρά προτεραιότητας με ...αντικειμενικά κριτήρια.
Η κοροϊδία της κυβέρνησης δεν έχει όρια. Το «παράλληλο πρόγραμμα» είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής της πολιτικής. Καμιά εμπιστοσύνη να μη δείξει ο λαός, κανένα συμβιβασμό με τα ψίχουλα, καμιά άλλη αναμονή και καθυστέρηση στην οργάνωση της πάλης.
