Το
προχτεσινό εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ για την ελληνική οικονομία
αποτελεί μια εφ' όλης της ύλης παρέμβαση των βιομηχάνων, για τον
προσανατολισμό που πρέπει να έχει η κρατική πολιτική στήριξης της
καπιταλιστικής ανάκαμψης και σχετίζεται άμεσα με την κατάθεση στις αρχές
του χρόνου του νέου αναπτυξιακού νόμου από την κυβέρνηση.
Ταυτόχρονα, σκιαγραφεί τα μέτρα που οι βιομήχανοι
ζητάνε να συμπεριληφθούν στον επόμενο γύρο των αντιλαϊκών - αντεργατικών
ανατροπών.
Συγκεκριμένα, αφού εκφράζει ικανοποίηση για τη
σταθερή αύξηση των εξαγωγών, ο ΣΕΒ παρατηρεί με νόημα ότι τα
αποτελέσματα «θα ήταν ακόμη θεαματικότερα εάν είχαμε καταφέρει να
περιορίσουμε το κόστος της Ενέργειας στην παραγωγική διαδικασία, το μη
μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων και τα αντικίνητρα στην
επιχειρηματικότητα και να βελτιώσουμε το τεχνολογικό επίπεδο των
ελληνικών εξαγωγών».
Με δυο λόγια, οι βιομήχανοι απαιτούν να νομοθετήσει η
κυβέρνηση μέτρα για την παραπέρα απαλλαγή της εργοδοσίας από τις
εργοδοτικές εισφορές και βέβαια να μειωθεί το κόστος της Ενέργειας για
τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Είναι φανερό ότι και στις δύο περιπτώσεις
το «μάρμαρο» θα το πληρώσει ο λαός.
Δυο αράδες πιο πάνω στο εβδομαδιαίο δελτίο, ο ΣΕΒ
διαπίστωνε ότι «η βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης, οι
διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και η μείωση της εσωτερικής ζήτησης τα
τελευταία χρόνια, έχουν συμβάλει στη μεγαλύτερη εξωστρέφεια του
παραγωγικού προτύπου της χώρας».
Η «δημοσιονομική κατάσταση» βελτιώθηκε με αύξηση της
άμεσης και έμμεσης φορολογίας στα λαϊκά στρώματα, με περικοπές σε
μισθούς και κρατικές δαπάνες για Υγεία - Πρόνοια - Ασφαλιστικά ταμεία,
με παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο.
Αντίστοιχα, στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», που
επίσης συνέβαλαν στην «εξωστρέφεια» της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα με
τον ΣΕΒ, περιλαμβάνεται όλη η γκάμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων
σε βάρος των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών και μεσαίων
αγροτών.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο λαός πλήρωσε με αιματηρές
θυσίες την καπιταλιστική κρίση. Και τώρα, κυβέρνηση - κεφάλαιο και ΕΕ
τού ζητούν να πληρώσει και την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Βέβαια, μπορεί το κεφάλαιο να στέκεται ενιαία
απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ωστόσο, τα ιδιαίτερα
συμφέροντα τμημάτων της αστικής τάξης δεν είναι κοινά, αλλά
ανταγωνιστικά και συγκρουόμενα.
Γι' αυτό ο ΣΕΒ, με το εβδομαδιαίο δελτίο του,
προβάλλει χωρίς περιστροφές τη θέση ότι πρέπει να στηριχτεί ο
«εξαγωγικός προσανατολισμός» της οικονομίας και να εγκαταλειφθεί
οριστικά το «παραγωγικό πρότυπο» που «ευνοούσε τις παραδοσιακές
δραστηριότητες και κλάδους που παράγουν κυρίως υπηρεσίες για την εγχώρια
αγορά χωρίς την πίεση του διεθνούς ανταγωνισμού».
Όπως μάλιστα σημειώνει, «συνήθως, οι κλάδοι αυτοί
είναι χαμηλής παραγωγικότητας και η επιβίωσή τους συναρτάται με την
ύπαρξη μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων και υψηλού δανεισμού από το
εξωτερικό, που δημιουργούν εισοδήματα και θέσεις απασχόλησης λόγω της
τεχνητά υψηλότερης ζήτησης στην οικονομία».
Η θέση αυτή έρχεται να «κουμπώσει» με τους βασικούς
άξονες του αναπτυξιακού νόμου που ετοιμάζεται να καταθέσει η κυβέρνηση
και είναι: Η ενίσχυση της καινοτομίας και της εξωστρέφειας, η αύξηση της
εγχώριας προστιθέμενης αξίας, η τόνωση της υγιούς και ορθά στοχευμένης
επιχειρηματικότητας κ.ά.
Επομένως, η μεγαλοεργοδοσία κόβει και η κυβέρνηση
ράβει σε βάρος του λαού, επιβεβαιώνοντας ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη
εχθρεύεται τα λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες.
Η απάντηση που δίνει διέξοδο από τη σκοπιά του λαϊκού
συμφέροντος, είναι μόνο μία: Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία, πάλη για
την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος,
συσπείρωση και λαϊκή συμμαχία για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης.
