Απανωτές διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο από την κυβερνητική εκπρόσωπο, αναπαραγωγή αυταπατών από τους «53+» του Ευ. Τσακαλώτου...Διαβεβαιώσεις
προς το κεφάλαιο ότι «αποφεύγουμε την παραμικρή κωλυσιεργία από μέρους
μας» προκειμένου να «κλείσει» η αντιλαϊκή «αξιολόγηση», δίνει με
συνέντευξή της στην εφημερίδα «Επένδυση», η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη επιχειρώντας παράλληλα να ντύσει τις εν λόγω διαβεβαιώσεις, με τα γνωστά φούμαρα περί «σκληρής διαπραγμάτευσης»...
«Όλοι οι θεσμικοί εταίροι και η συντριπτική πλειοψηφία του
ελληνικού κοινοβουλίου έχουν επικυρώσει αυτή τη συμφωνία και οφείλουμε
όλοι να την υπηρετήσουμε εξίσου» σημειώνει η κυβερνητική εκπρόσωπος... «καρφώνοντας» στο κεφάλαιο τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που έχουν ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο και υπερθεματίζουν
για την ανάγκη κλεισίματος της «αξιολόγησης», αλλά για
αντιπολιτευτικούς λόγους δηλώνουν ότι δε θα ψηφίσουν τα αντιλαϊκά μέτρα
που αυτή περιλαμβάνει. «Καρφί» ειδικά προς τη ΝΔ αποτελεί και η αναφορά
της ότι «στο "παρά πέντε" της αξιολόγησης (...) η σεναριολογία περί εκλογών είναι τόσο άκαιρη όσο και ανεδαφική. Σε μια χρονική στιγμή μάλιστα που το συμφέρον της χώρας επιβάλει την ύπαρξη πολιτικής σταθερότητας».
«Από την πλευρά μας τηρούμε τις δεσμεύσεις μας στο έπακρο»
διαβεβαιώνει ξανά, προσθέτοντας ότι «σε αυτό το χρονικό σημείο έχει
επιτευχθεί σύγκλιση σχεδόν σε όλες τις πλευρές με τους Ευρωπαίους
εταίρους μας».
Προαναγγέλλοντας, εξάλλου, την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό,
αναφέρει ότι «έχουμε παρουσιάσει έγκαιρα ένα πλήρες και κοστολογημένο
πακέτο μέτρων και μεταρρυθμίσεων, το οποίο καλύπτει τις απαιτήσεις που
προκύπτουν από τη συμφωνία του καλοκαιριού».
Σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ, κάνει λόγο για αντίθεση που...
«ήταν και παραμένει ιδεολογική», προσθέτει ωστόσο ότι «η ύπαρξή του
όμως στο πρόγραμμα, σε ρόλο τεχνικού συμβούλου, ήταν αναπόφευκτη».
Τέλος, διαβεβαιώνει ότι «η κυβέρνηση σύσσωμη είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει κατά γράμμα» τις ιδιωτικοποιήσεις
που περιλαμβάνονται στο τρίτο μνημόνιο, προσθέτοντας κατά τ' άλλα το
γνωστό ότι «ομολογουμένως δεν είναι κάτι που κάνουμε με χαρά»...
«Φουλ» αναπαραγωγή αυταπατών... και στο βάθος διεργασίες
Στο μεταξύ, νέα προσπάθεια καταγραφής στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί η «πρωτοβουλία 53+»
του κυβερνώντος κόμματος, με κείμενό της εν όψει του συνεδρίου του
ΣΥΡΙΖΑ, το περιεχόμενο του οποίου υπηρετεί ταυτόχρονα την αναπαραγωγή
αυταπατών για τη δυνατότητα φιλολαϊκής κυβερνητικής διαχείρισης εντός
καπιταλιστικού συστήματος.
Σε μια αναφορά που έρχεται στο φόντο και των εξελισσόμενων διεργασιών
συνολικότερα στο αστικό πολιτικό σκηνικό, το κείμενο των «53+»
σημειώνει ότι «αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί και τα πραξικοπήματα
από τους "δανειστές", προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά από
εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια την
κοινωνία».
Επιχειρώντας να συντηρήσουν όσες αυταπάτες έχουν απομείνει για τον
ταξικό χαρακτήρα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, παρατηρούν στο
κείμενό τους ότι, «ενώ η "συμφωνία" του καλοκαιριού εξηγήθηκε -σωστά-
ως προϊόν αδίστακτου εκβιασμού, ως πραξικόπημα -εύστοχα είχε ειπωθεί "με
το πιστόλι στον κρόταφο"- σταδιακά η πολιτική αυτή εξήγηση
αποδυναμώθηκε, με αποτέλεσμα να φαίνεται ή να εκλαμβάνεται από το λαϊκό
κόσμο ότι οι μνημονιακές δεσμεύσεις συγκροτούν το δικό μας πρόγραμμα, το
πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς»....
Αφού αναμασούν τα περί «παράλληλου προγράμματος» και «άσκησης
πολιτικής προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων», αναφέρουν
ότι «το δικό μας χρέος» είναι «να αμβλύνουμε και να αποδυναμώνουμε τις
επιπτώσεις από την εφαρμογή του μνημονίου, να ανοίγουμε δρόμους
μετασχηματισμού, να διαμορφώνουμε νέες συνειδήσεις και νέους
συσχετισμούς».
Τέλος, αποτυπώνοντας στην πραγματικότητα την «αγωνία» του για το ενδεχόμενο να χαθεί το «ατού» του ΣΥΡΙΖΑ,
η δυνατότητά του να εγκλωβίζει μαζικά λαϊκές συνειδήσεις υλοποιώντας
ταυτόχρονα την αντιλαϊκή πολιτική, σημειώνουν: «Αν χαθεί, με δική μας
ευθύνη ή λόγω συνεχών εκβιασμών, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά
κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας,
αν διαρραγεί οριστικά η σχέση μας με τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα,
δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει,
στην ουσία, την κοινωνική στήριξη. Σήμερα οι ασθενέστεροι και οι
κοινωνικά αδύναμοι, παρά τις αμφιβολίες και τις ενστάσεις τους,
στηρίζουν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται
ότι δεν είναι όλοι το ίδιο»...
