Πρεπει να πρόκειται για το μοναδικό προαστιακό δίκτυο στον πλανήτη που μόλις ξεμυτάς από τον σταθμό των Άνω Λιοσίων είναι σαν γυρνάς 30 χρόνια πίσω.
Οι σταθμοί είναι σε μαύρο χάλι με χαλασμένα ασανσέρ ,κυλιόμενες που .....δεν κυλούν,μεγαφωνικές που δεν ακούγονται,πολλές φορές βρίσκονται σε συσκότιση ειδικά μετά τα Λιόσια.
Η διαδικασία κυκλοφορίας των αμαξοστοιχιών γίνεται με <<υβριδικό>> τρόπο χωρίς υποδείγματα και χωρίς φωτοσήματα .Στο διαχρονικό έγκλημα παρά τις συνεχείς αναφορές στο παρελθον οι συρμοί στους αργούντες και μη τηλεδιοικούμενες σταθμούς (με χαλασμένα φωτοσήματα) των ΜΕΓΑΡΩΝ και των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ εισέρχονται σε παρακαμπτήριο με την ανοχή και της ΠΕΣΟΣΕ στο έγκλημα.
Οι μηχανοδηγοί δε <<λιωνουν>> στα χειριστήρια με κίνδυνο για την ζωή τους από χιλιάδες αιτίες.
Οι ελεγκτές εισιτηρίων εκτός του ότι δεν φτάνουν για τον έλεγχο και αυτοί είναι σε μόνιμο κίνδυνο από επιθέσεις εντός των συρμών ή στις αποβάθρες των σταθμών.Τα περισσοτερα ακυρωτικά δεν λειτουργούν και τα παραχωρημένα σε ιδιώτες εκδοτήρια κλείνουν όποτε γουστάρουν ή τα παρατάνε λόγω μη συμφέρουσας εκμετάλλευσης για αυτούς.Αποτέλεσμα οι περισσότεροι να κυκλοφορούν δωρεάν ή λόγω της αναξιοπιστίας του μέσου να το απιτούν να κυκλοφορούν δωρεάν.
Στην χαμένη αξιοπιστία αθροίζονται οι κλοπές υλικών τα οποία είναι απαραιτητα για την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών,η μη συντήρηση της γραμμής ,η προβληματική συμπεριφορά των συρμών λόγω βλαβών ,οι καταρρέουσες συμβάσεις ανακατασκευής και φυσικά οι <<πονηράδες>> πολλών στοιβαγμένες στην πυραμίδα της εξουσίας που στην κορυφή της βρίσκεται η κυβερνητική προσπάθεια της απαξίωσης του μέσου για να πουληθεί σε ιδιώτες και στην βάση της οι προσωπικές επιλογές μερικών που βοηθούν ακούσια ή εκούσια αυτή την πορεία.
Δυστυχώς το σιδηροδρομικό σύστημα στην Ελλάδα είναι σε κρίση που την δημιούργησαν οι πολιτικές των αστικών κυβερνησεων που ηθελαν τις ΔΕΚΟ ως μέσω πλουτισμού ιδιωτων που τις απομυζουσαν και μετα τις παρατούσαν καταχρεωμένες στο δημόσιο ταμείο.
Σήμερα η προσπάθεια για την αποτελμάτωση περιστρέφεται γύρω από το σημείο εκείνο που μερικοί θεωρούν τον ιδιώτη μεσία και άλλοι θεωρούν οτι είναι ιδανική η διαχείριση του δημόσιου σιδηροδρόμου με ιδιωτικά κριτηρια ή ορους ή κανονες αγοράς.
Μέγα λάθος καθώς ο σιδηρόδρομος είναι μέσο ανάπτυξης( κοινωνικής και οικονομικής) όταν είναι λαική περιουσία και διαχειρίζεται με όρους εξυπηρέτησης αναγκών,σύνδεσης όλων των σημείων της χώρας,μεταφοράς αγαθών .Οταν λοιπόν ,αυτή η λαική περιουσία συμμετεχει στην κοινωνική ευημερία ,στην αυξηση των εισοδημάτων ΟΛΩΝ των κοινωνικών τάξεων και όχι μερικών επενδυτών δεν μπορεί να παραχαράσεται ο πραγματικός σκοπός της πίσω από την συνθηματολογία που θέλει δημόσιο και ενιαιο σιδηροδρομο και στην ουσια να εννοεί εναν κρατικο σιδηρόδρομο απο τον οποίο πλουτιζουν οι λιγοι.
ΛΟΚΟΜΟΤΙΒΑ
