Ζητούν ακόμα περισσότερη «ευελιξία» και μέτρα για το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ενώ η κυβέρνηση προαναγγέλλει και νέα επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα!
Επιβεβαίωση ότι κάθε παρέμβαση «διόρθωσης» ή «βελτίωσης» του νομοσχεδίου - εκτρώματος για τα Εργασιακά το κάνει ακόμα χειρότερο αποτελούν οι καταρχήν παρεμβάσεις εργοδοτικών ενώσεων που σχολιάζουν το περιεχόμενό του. Ταυτόχρονα, κάθε τέτοια παρέμβαση, που δείχνει ότι βιομήχανοι, ξενοδόχοι και άλλες μερίδες της μεγαλοεργοδοσίας δεν κρατιούνται όχι απλά να ψηφιστεί το νομοσχέδιο αλλά να έρθουν και ακόμα χειρότερα μέτρα, προσθέτει ακόμα περισσότερους λόγους για να δυναμώσει η απαίτηση να αποσυρθεί το έκτρωμα και να ξηλωθεί όλο το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο.
Το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης φαίνεται λοιπόν καταρχήν να «άνοιξε την όρεξη» του ΣΕΒ, ο οποίος με ανακοίνωσή του όχι μόνο το επικροτεί, αλλά απαιτεί την παραπέρα ενίσχυση του οπλοστασίου που ήδη έχει στα χέρια του, βάζοντας επί τάπητος τον κατάλογο των επόμενων αξιώσεών του.
Αξιολογώντας τον αντεργατικό οδοστρωτήρα από τη σκοπιά της στρατηγικής του, δηλαδή τη «δημιουργία μιας οικονομίας σύγχρονης και ανταγωνιστικής, που προσελκύει διεθνείς και εγχώριες επενδύσεις...», αλλά και τη στήριξη της κυβέρνησης στην αντεργατική της επίθεση, ο ΣΕΒ υπογραμμίζει πως «το εργασιακό νομοσχέδιο που έχει τεθεί προς δημόσια διαβούλευση περιέχει θετικά εκσυγχρονιστικά στοιχεία».
Ταυτόχρονα, στη λογική τού «τώρα που βρήκαμε παπά...», καλεί την κυβέρνηση να ξεμπερδεύει με «ασάφειες», καθώς, όπως λέει, στο νομοσχέδιο υπάρχουν διατάξεις με «νομικά και ερμηνευτικά προβλήματα και προκαλούν πρόσθετο διοικητικό βάρος», «εις βάρος των επιχειρήσεων».
Ειδικότερα, για το ζήτημα της Κάρτας Εργασίας υποστηρίζει πως «απαιτεί πολλές επιμέρους διευκρινίσεις και προσδιορισμό λεπτομερειών σχετικά με την ορθολογική εφαρμογή της, καθώς και την απαλλαγή των επιχειρήσεων από το γραφειοκρατικό και διοικητικό βάρος που προκαλεί το υφιστάμενο πλαίσιο του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ...», κάνοντας καθαρό πως η κατάργηση του 8ωρου δεν πρέπει να συνδέεται ούτε με κάποιον τυπικό έλεγχο των επιχειρήσεων.
Εκεί όμως που «σπάει το κοντέρ» είναι στο ζήτημα της επιβολής του απλήρωτου 10ωρου καθώς, όπως σημειώνει ο ΣΕΒ, «η πρόταση για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν λαμβάνει υπόψη τις ευρωπαϊκές πρακτικές, τις πραγματικές λειτουργικές ανάγκες των επιχειρήσεων και τα σύγχρονα οργανωτικά μοντέλα, αλλά και τις ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων,αφού οι επιχειρήσεις δεν έχουν καν τη δυνατότητα να προτείνουν στους εργαζομένους τους διευθέτηση του χρόνου εργασίας τους...», απαιτώντας προφανώς ακόμα και την τυπική απάλειψη της αναφοράς για συμφωνία του εργαζόμενου!
Να έχει τελείως λυμένα τα χέρια του, χωρίς καμία στοιχειώδη δέσμευση, απαιτεί ο ΣΕΒ και στο ζήτημα της τηλεργασίας καθώς, όπως ισχυρίζεται, «οι επιχειρήσεις στερούνται το δικαίωμα της εφαρμογής συστήματος τηλεργασίας βάσει των επιχειρησιακών και οργανωτικών αλλαγών τους...», απαιτώντας ουσιαστικά την επιβολή της τηλεργασίας χωρίς κανέναν περιορισμό, έστω και τυπικό.
Περισσότερη «ευελιξία» αξιώνουν οι ξενοδόχοι
Με τροχιοδεικτικές βολές στην κατεύθυνση της ακόμα μεγαλύτερης «ευελιξίας» ισοδυναμεί και η τοποθέτηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ) για το αντεργατικό νομοσχέδιο. Προτάσσοντας, ως συνήθως, τις «ανάγκες», τις «ιδιαιτερότητες» και την «έντονη εποχικότητα» του κλάδου, η εργοδοτική Ομοσπονδία δεν αρκείται στις ρυθμίσεις που ενισχύουν το αντεργατικό οπλοστάσιο αλλά ζητά με επιστολή της από το υπουργείο Εργασίας μια σειρά από μέτρα.
Οι ξενοδόχοι, ως ...πρώτοι διδάξαντες στην επιβολή μιας πλούσιας βεντάλιας «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, εκφράζουν το ...παράπονό τους για το γεγονός ότι το νομοσχέδιο δεν υλοποιεί το πάγιο αίτημά τους για κατάργηση της απαγόρευσης της απασχόλησης με «σπαστό» ωράριο στην κουζίνα των ξενοδοχείων. Σύμφωνα με το κείμενο της επιστολής που έχει δημοσιευθεί σε ειδησεογραφικές σελίδες, η ΠΟΞ εξανίσταται και αναρωτιέται «πώς είναι δυνατόν το έτος 2021 η συγκεκριμένη απαγόρευση να παραμένει σε ισχύ».
Οι εργοδότες αντιδρούν ακόμα στην προβλεπόμενη από το άρθρο 56 προσαύξηση 12% για τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης που προβλέπεται να δουλεύουν υπερωριακά και μάλιστα με διακεκομμένα ωράρια, δηλαδή απαιτούν να γίνει ακόμα χειρότερη μια από τις πιο βάρβαρες διατάξεις του νομοσχεδίου. «Η λειτουργία των επιχειρήσεών μας επηρεάζεται καθημερινά από τόσους απρόβλεπτους παράγοντες που ανατρέπεται συνεχώς ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός. Οι αλλαγές στα ωράρια εργασίας είναι συνεχείς - χωρίς υπαιτιότητα των επιχειρήσεων», αναφέρουν μεταξύ άλλων και ζητούν την εξαίρεσή τους από τη συγκεκριμένη ρύθμιση, απαιτώντας ουσιαστικά τζάμπα υπερωρίες και για τους μερικά απασχολούμενους. Με το ίδιο σκεπτικό εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για την «ψηφιακή κάρτα εργασίας» καθώς ομολογούν ότι «οι διαρκείς αλλαγές στα ωράρια εργασίας (...) καθιστούν στην πράξη ιδιαίτερα δύσκολη την εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου». Ωστόσο, δηλώνουν πρόθυμοι να την εφαρμόσουν παζαρεύοντας «έκπτωση» 10% στις εργοδοτικές εισφορές και κατάργηση της υποχρέωσης των επιχειρήσεων να καταχωρούν στο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη» τις αλλαγές στο ωράριο εργασίας, θέλουν δηλαδή πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου εργασίας.
Σύμφωνους βρίσκει τους ξενοδόχους η πρόβλεψη του άρθρου 65 για την απαλλαγή των εργοδοτών από την υποχρέωση επαναπρόσληψης απολυμένων που προσφεύγουν στο δικαστήριο και δικαιώνονται, με την ...παρατήρηση ότι η σχετική ρύθμιση «θα πρέπει να μην αφορά μόνο τις απολύσεις για οικονομοτεχνικούς λόγους, αλλά να επεκταθεί και σε άλλες περιπτώσεις».
Νέα επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας
Στο μεταξύ, κι ενώ μόλις την περασμένη Πέμπτη ολοκληρώθηκε η «διαβούλευση» του νομοσχεδίου για να πάρει το δρόμο του προς τη Βουλή, ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση προτίθεται να φέρει πρόσθετη διάταξη, με την οποία θα απαγορεύει σε δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα (Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα) να «καλύπτουν» μια απεργία που βγήκε παράνομη ή και καταχρηστική από το δικαστήριο, προκηρύσσοντας αυτά απεργία.
Μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό το περασμένο Σάββατο και σχολιάζοντας την πρόσφατη απεργία στο μετρό, είπε ότι «θα φέρουμε ρύθμιση με βάση την οποία δεν θα μπορεί να συνεχίζεται αυτό το γαϊτανάκι» (εννοώντας τις απεργιακές κινητοποιήσεις), και πρόσθεσε ότι δεν γίνεται τα δικαστήρια να κηρύσσουν την απεργία παράνομη και μετά να έρχεται το Εργατικό Κέντρο και να προκηρύσσει ξανά απεργία!
Ο Κ. Χατζηδάκης χλευάζει την προσπάθεια των εργαζομένων να ασκήσουν το απεργιακό τους δικαίωμα και να αντισταθούν στα τείχη που ορθώνει το ισχύον νομοθετικό καθεστώς, το οποίο βγάζει παράνομες ή καταχρηστικές, ή και τα δύο, τουλάχιστον 9 στις 10 απεργίες όλες τις τελευταίες δεκαετίες. Χαρακτηρίζει υποτιμητικά «γαϊτανάκι» το δικαίωμα και την υποχρέωση που έχουν τα δευτεροβάθμια όργανα των συνδικάτων να προκηρύσσουν αυτά απεργία και να κατοχυρώσουν στην πράξη το απεργιακό δικαίωμα, εκφράζοντας παράλληλα και την αλληλεγγύη τους σε έναν αγωνιζόμενο κλάδο ή χώρο εργαζομένων που απεργεί.
Μάλιστα, με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση ανακινεί και ζήτημα για τις αρμοδιότητες και τα περιθώρια που έχουν τα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα να δράσουν, αφού στην πράξη μια τέτοια διάταξη τούς αφαιρεί το δικαίωμα να προκηρύσσουν απεργία σε κάποιο χώρο ευθύνης τους.
Η νέα απεργοκτόνα διάταξη που εξήγγειλε ο υπουργός Εργασίας έρχεται να προστεθεί και στην απαράδεκτη διάταξη του σχεδίου νόμου η οποία προβλέπει ότι σε μέρα απεργίας το συνδικάτο πρέπει να διασφαλίζει «τουλάχιστον το ένα τρίτο της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας κατά τη διάρκεια απεργίας σε επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας», μετατρέποντας το απεργιακό δικαίωμα σε «αδειανό πουκάμισο», καθώς για να παρέχεται το 1/3 των υπηρεσιών πρακτικά θα πρέπει να εργάζονται σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι, συμπληρώνοντας τις διατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ με τις οποίες «άνοιξε» η επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα τα τελευταία χρόνια με απαίτηση για «αυξημένη απαρτία» στο σωματείο κ.ο.κ.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
