Ενα όργιο απολύσεων, αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, εργοδοτικών εκβιασμών και απειλών βρίσκεται αυτήν την ώρα σε εξέλιξη σε χιλιάδες χώρους δουλειάς, στο έδαφος των μέτρων που ανακοινώνει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων στις επιχειρήσεις από τον κορονοϊό.
Εχοντας τα χέρια λυμένα από τις ΠΝΠ της κυβέρνησης, οι εργοδότες ανακοινώνουν στους εργαζόμενους μονομερείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στα ωράρια, στις συμβάσεις. Προχωρούν σε απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων και εκβιάζουν για απλήρωτες υπερωρίες, αξιοποιώντας και την αναστολή ακόμα και αυτών των υποτυπωδών ελέγχων που έκανε μέχρι τώρα η Επιθεώρηση Εργασίας.
Η κατάσταση στους χώρους δουλειάς γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη μετά τις προχτεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Εργασίας, ότι αυτά τα μέτρα δεν είναι και τόσο «έκτακτα», όπως παρουσιάζονται έως τώρα, και ότι θα επεκταθούν σε άγνωστο χρόνο, μέχρι να «ορθοποδήσει» η οικονομία μετά την πανδημία.
Αυτό πρακτικά σημαίνει μία άλλη, ακόμα χειρότερη πραγματικότητα για εκατομμύρια εργαζόμενους, στο έδαφος των αντεργατικών νόμων που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα, κυρίως την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, οι οποίοι ενισχύονται τώρα με τα μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού, που μόνο έκτακτα δεν είναι, και στα χέρια της εργοδοσίας και του κράτους της αποδεικνύονται πολυεργαλείο για κάθε χρήση.
Το παράδειγμα με τις εκατοντάδες απολύσεις σε εταιρεία επίγειας εξυπηρέτησης στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» είναι αποκαλυπτικό. Εκατοντάδες συμβασιούχοι εργαζόμενοι πετιούνται στην ανεργία μέσα σε μία νύχτα, επειδή καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για την προστασία τους από τις ΠΝΠ της κυβέρνησης.
Αλλά και στους μόνιμους εργαζόμενους η εργοδοσία επιβάλλει μονομερώς την εκ περιτροπής εργασία ή και αλλαγές στα ωράρια, που αν κάποιος αρνηθεί, θα βρεθεί την επομένη χωρίς δουλειά και το πιθανότερο χωρίς καν αποζημίωση, αφού η μη αποδοχή των νέων όρων που επιβάλλουν οι ΠΝΠ ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με παραίτηση.
Η κυβέρνηση, που ανακοινώνει τον έναν μετά τον άλλον τους περιορισμούς στην κυκλοφορία και βάζει σε καραντίνα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, δίνει το ελεύθερο και αφήνει χωρίς κανέναν περιορισμό τους επιχειρηματικούς ομίλους να φορτώσουν στους εργαζόμενους τις συνέπειες από τα μέτρα για τη διαχείριση της επιδημίας.
Οπως στην περίοδο της κρίσης, έτσι και τώρα, τα μέτρα που ανακοινώνει ισοδυναμούν με «μνημόνια» για τη στήριξη των ομίλων, σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Από την άλλη, με τα 800 ευρώ που διαφημίζει ως μέτρο στήριξης των εργαζομένων, εξαιρεί χιλιάδες με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ή ακόμα και εργαζόμενους που η εργοδοσία θα υποχρεώσει σε παραίτηση, παρακάμπτοντας τη διάτρητη «ρήτρα απολύσεων».
Η αντεργατική νομοθεσία, που ενισχύεται αυτήν την περίοδο, ήρθε για να μείνει. Αξιοποιεί την τεράστια ευελιξία, που ούτως ή άλλως απολάμβανε η εργοδοσία στη διαμόρφωση του χρόνου εργασίας και στην υπογραφή συμβάσεων πολλών ταχυτήτων, με νόμους της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και άλλων.
Οταν πλέον περάσει η «έκτακτη» κατάσταση, το αποτέλεσμα θα είναι μία αγορά εργασίας περισσότερο ευέλικτη και πιο άγρια για τους εργαζόμενους, πιο «φιλική» όμως για την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτός είναι άλλωστε ο στόχος, προκειμένου το κεφάλαιο να διαχειριστεί την επερχόμενη ύφεση στην οικονομία, για την οποία οι ενδείξεις πληθαίνουν ότι θα εξελιχθεί σε νέα καπιταλιστική κρίση.
Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, σε αυτό το σάπιο σύστημα, τα συμφέροντα του κεφαλαίου από τη μια, των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων από την άλλη, δεν μπορούν να συναντηθούν πουθενά.
Το επιβεβαιώνει η κατάσταση στην Υγεία, όπου η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική που μας έφερε μέχρι εδώ, αρνούμενη ακόμα και τώρα να ικανοποιήσει τα αιτήματα των υγειονομικών για μαζικές προσλήψεις μόνιμων στα νοσοκομεία, για επίταξη του ιδιωτικού τομέα κ.ά., αφήνοντας εκτεθειμένους σε μεγάλο κίνδυνο τους ίδιους και το λαό.
Το επιβεβαιώνουν οι καταγγελίες των σωματείων για τις συνθήκες δουλειάς σε χώρους όπου δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο αποσυμφόρησης ή άλλης προστασίας των εργαζομένων, την ώρα που ενισχύονται καθημερινά οι περιορισμοί στην κίνηση στο όνομα της αποφυγής του συγχρωτισμού.
Το επιβεβαιώνουν τέλος τα αντεργατικά μέτρα, που είναι η άλλη όψη των μέτρων στήριξης της εργοδοσίας από τις συνέπειες της επιδημίας. Το επιβεβαιώνουν οι εξοντωτικοί περιορισμοί στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ακόμα και στη συνδικαλιστική δράση, σε αντίθεση με την εργοδοσία που ξεσαλώνει ανεξέλεγκτη.
Απέναντι σε όλα αυτά, κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να κρατήσει το στόμα κλειστό. Το παράδειγμα των υγειονομικών που πίσω από τις μάσκες δυναμώνουν τη φωνή τους, αλλά και των σωματείων, που με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές μπαίνουν μπροστά σε καταγγελίες και διεκδικήσεις, είναι το παράδειγμα για να μείνει δυνατός ο λαός σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές.
