Ημέρα 4η Είμαστε ακόμα στην αρχή
με το στεφάνι μου και δυο υιούς
-Λες θες ουίσκι κι άραξες,
μου κάνεις τον σπουδαίο.
Αυτό είναι τ’ απαραίτητο,
αυτό είναι τ’ αναγκαίο;
-Αρχίζεις σαν τον Χαρδαλιά
κι εσύ να μου την δίνεις,
μην μου αρχίζεις τα περί
προσωπικής ευθύνης.
Η τηλεόραση απ’ την μια
και σύ από την άλλη,
πλύση εγκεφάλου κάνετε
νιώθω ναυτία, ζάλη.
Λες και για όλα τα δεινά
εγώ να έχω φταίξει
και μου φορτώνετε ενοχές
και δεν ακούτε λέξη.
Γιατί στον κόσμο λείπουνε
μάσκες κι αναπνευστήρες;
Εγώ αυτό σε ρώτησα
μα συ στραβά το πήρες.
Πες, πότε ο κόσμος ξέμεινε
απ’ όπλα κι από σφαίρες
κι άστε τ’ απαγορεύεται,
πρόστιμα και φοβέρες.
Γιατί έχουμε τεράστιες
αμυντικές δαπάνες
και για υγεία κλείνουνε
συνέχεια τις βάνες;
Γιατί υπάρχουν πόλεμοι
στον κόσμο αδιακόπως
και γίνονται αφανισμοί
κι η Γη, κρανίου τόπος;
Δεν είναι «πανδημία» αυτό;
Τι μέτρα έχουμε πάρει;
Γιατί αορίστως ρίχνουμε
εδώ κι εκεί τα βάρη;
Είναι ιμπεριαλιστές,
καθένας μας το ξέρει
μα δεν μας νοιάζει αν γίνονται
μακριά σε ξένα μέρη.
Μα τώρα τούτος ο ιός
μας βάζει σε μπελάδες
μολύνει από υπουργούς
μέχρι και βασιλιάδες.
Μέχρι κι αυτοί που ευθύνονται
για φτώχια και για πείνα
τώρα τρομοκρατήθηκαν
μπήκαν σε καραντίνα.
Μάτια μου ξέρεις σ’ αγαπώ
όμως θα σου δηλώσω
μπορεί να είμαστε έγκλειστοι
μα δεν θα το βουλώσω.
Όταν τελειώσει το κακό
θα είναι ευκαιρία,
ν’ αλλάξουμε συθέμελα
αυτή την κοινωνία.
συνεχίζεται…
άλικος
περισσότερο άλικο εδώ: o-alikos.blogspot.com
