Βδομάδες τώρα, με αφορμή ορισμένες πρωτόδικες αποφάσεις δικαστηρίων για τις περικοπές στις συντάξεις και την επιδίκαση καταβολής αναδρομικών από προηγούμενα έτη, εκατομμύρια συνταξιούχοι βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν καταιγισμό πληροφόρησης, αλλά κυρίως παραπληροφόρησης.
Εκμεταλλευόμενοι την αγανάκτηση εκατομμυρίων συνταξιούχων και το δίκαιο αίτημα για ανάκτηση απωλειών, αλλά και τη θολούρα που σκόπιμα συντηρείται με ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, διάφοροι αετονύχηδες, «συνταξιολόγοι» και δικηγορικά γραφεία προσπαθούν να τους σύρουν σ' έναν μακρόχρονο, επίπονο λαβύρινθο δικαστικών προσφυγών, βάζοντας «κατά κεφαλήν» χαράτσι.
Κανένας συνταξιούχος να μην επιτρέψει να γίνουν ο ίδιος και οι συνάδελφοί του βορά στα «κοράκια» που κερδοσκοπούν με την αγωνία τους, στην κοροϊδία της κυβέρνησης. Ο,τι πέτυχαν οι συνταξιούχοι έως τώρα, ήταν με την αγωνιστική τους δράση, μέσα από τις γραμμές των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων, σε σύγκρουση και όχι συνδιαλλαγή με την πολιτική που χαντακώνει την Κοινωνική Ασφάλιση.
Απανωτά δημοσιεύματα, πρωτοσέλιδα, ρεπορτάζ καναλιών και εφημερίδων, συνεντεύξεις και δηλώσεις στελεχών του υπουργείου Εργασίας, δικηγόρων και «ειδικών», έχουν δημιουργήσει έναν πραγματικό κυκεώνα, ο οποίος συγκαλύπτει αντί να «φωτίζει» την ουσία των γεγονότων.
Οι μέχρι τώρα αποφάσεις των δικαστηρίων αφορούν μερικές ελάχιστες περιπτώσεις - οι οποίες μάλιστα δεν έχουν τελεσιδικήσει ακόμα - και δεν διασφαλίζουν τους 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους, των οποίων οι συντάξεις λεηλατήθηκαν βάναυσα. Οι αποφάσεις αυτές πρέπει να εφαρμοστούν εδώ και τώρα καθολικά, για όλους τους συνταξιούχους.
Από κει και πέρα, η ουσία όλης αυτής της «περιπέτειας» που βιώνουν οι συνταξιούχοι, βρίσκεται στο γεγονός ότι η λεηλασία των συντάξεων και των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, που εντάθηκε στα χρόνια της κρίσης, δεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε είναι αποτέλεσμα διαφορετικών «ερμηνειών» για τη συνταγματικότητα ή την αντισυνταγματικότητα ενός νόμου.
Αντίθετα, οι περικοπές στις συντάξεις, όπως και τα άλλα αντιασφαλιστικά μέτρα, αποτελούν στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους, που αντιμετωπίζουν την Ασφάλιση ως «βάρος» για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος.
Ετσι, βαφτίζουν «αναπτυξιακό μέτρο» την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από τη χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος, μετατρέποντας ολοένα και περισσότερο σε ατομική υπόθεση την Υγεία, την Πρόνοια, τη σύνταξη.
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, με το «Αναπτυξιακό Σχέδιο» για την οικονομία που υπέβαλε στους δανειστές, διαφημίζει ως «επιτυχία» του τη μείωση των δαπανών για τις συντάξεις από το 17,3% του ΑΕΠ το 2016, χρονιά που ψηφίστηκε ο νόμος - λαιμητόμος (4387), στο 13,4% του ΑΕΠ το 2020 (-3,9 μονάδες του ΑΕΠ), ώστε να δίνεται η δυνατότητα στο κράτος να στηρίζει με περισσότερα κονδύλια και «απαλλαγές» τις επενδύσεις μεγάλων ομίλων.
Μάλιστα, όσον αφορά την κρατική χρηματοδότηση, διαφημίζει πως, ως αποτέλεσμα των συνεχόμενων και διαχρονικών περικοπών που όλες οι κυβερνήσεις επέβαλαν στους συνταξιούχους, «από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση...».
Επομένως, στον πυρήνα των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν βρίσκονται μόνο οι περικοπές στις σημερινές και στις μελλοντικές συντάξεις, αλλά και ένας μόνιμος «κόφτης» στις δαπάνες του κράτους, που επεκτείνεται τουλάχιστον στα 50 επόμενα χρόνια και διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρξει καμιά υπέρβαση δαπανών για το Ασφαλιστικό, που να θέτει σε κίνδυνο τη «δημοσιονομική σταθερότητα».
Αυτόν τον «κόφτη» επικαλείται και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις εφέσεις που ασκεί ενάντια στις πρωτόδικες αποφάσεις που δικαιώνουν συνταξιούχους, επαναλαμβάνοντας κατά λέξη όλη την επιχειρηματολογία υπέρ του 1ου και του 2ου μνημονίου, με αναφορά στις «δημοσιονομικές δεσμεύσεις» που έχουν αναλάβει όλες οι κυβερνήσεις.
Πραγματική διέξοδος για τους συνταξιούχους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύγκρουση με αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική. Κόντρα στο κλίμα εφησυχασμού που καλλιεργεί η κυβέρνηση και για το ζήτημα της περικοπής της «προσωπικής διαφοράς», μέσα από τα παζάρια με τους «εταίρους», οι συνταξιούχοι πρέπει τώρα ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο αποφασιστικά να παλέψουν για: Επιστροφή των κλεμμένων, να υπάρξει πολιτική απόφαση της κυβέρνησης που θα αποδίδει τα οφειλόμενα σε όλους, χωρίς ατελείωτους δικαστικούς λαβύρινθους, αυξήσεις στις συντάξεις, κατάργηση όλου του άθλιου αντιασφαλιστικού οικοδομήματος, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια, που θα ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους.
