Η συζήτηση για το πόσο «άδικος» ή «δίκαιος» είναι ο προϋπολογισμός, είναι πέρα για πέρα κάλπικη και προκλητική από την πλευρά της κυβέρνησης. Μιλώντας στη Βουλή, ο υπουργός Οικονομικών είπε μέσες - άκρες ότι ο προϋπολογισμός δεν είναι όσο δίκαιος θα ήθελε η κυβέρνηση, αλλά ο καλύτερος δυνατός, στο σφικτό δημοσιονομικό πλαίσιο που βρίσκεται η χώρα, καλλιεργώντας προσδοκίες ότι, όσο απομακρύνονται τα μνημόνια και η «εποπτεία», τόσο «δικαιότεροι» θα γίνονται οι προϋπολογισμοί του κράτους.
Δηλαδή, θα ενισχύεται η αναδιανομή στο σκέλος που αφορά τις λαϊκές ανάγκες, ώστε ο «δίκαιος» προϋπολογισμός να αποτελέσει εργαλείο της «δίκαιης» ανάπτυξης. Για να δούμε όμως ορισμένα στοιχεία της «δικαιοσύνης» που - σύμφωνα με την κυβέρνηση - εμφιλοχωρεί ολοένα και περισσότερο στους κρατικούς της προϋπολογισμούς: Οι φόροι για τα φυσικά πρόσωπα αυξάνονται κατά 500 εκατ. ευρώ, ενώ κατά 480 εκατ. ευρώ θα αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι.
Αντίθετα, προβλέπεται σχεδόν 200 εκατ. ευρώ μείωση των φόρων στα νομικά πρόσωπα, δηλαδή στις επιχειρήσεις, που η συμμετοχή τους στο σύνολο των φόρων είναι μόλις 6,8%! Κι από πάνω, η κυβέρνηση τάζει στους μεγαλοεπιχειρηματίες ότι το πρώτο μέτρο που θα πάρει, όταν το επιτρέψουν τα δημοσιονομικά, θα είναι η παραπέρα μείωση της φορολογίας τους, που θα συνοδευτεί αναπόφευκτα από αύξηση των φόρων για το λαό και από μεγαλύτερες περικοπές στα κονδύλια που αφορούν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια.
«Δίκαιος» προϋπολογισμός στον καπιταλισμό δεν μπορεί και δεν πρόκειται να υπάρξει, κατά τον ίδιο τρόπο που δεν μπορεί (και δεν πρόκειται) να υπάρξει ποτέ «δίκαιη» ανάπτυξη.
