Καλοί γνώστες του τραπεζικού συστήματος μιλάνε για μερικές ακόμα χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων το αμέσως επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του κλάδου. Μόνο που τώρα δεν θα προτιμηθεί η σχετικά «ακριβότερη» λύση της «εθελούσιας εξόδου», αλλά μια άλλη, «πρωτοποριακή» μέθοδος, κρίνοντας από τις προσδοκίες που τρέφουν οι τραπεζίτες.
Σκοπεύουν συγκεκριμένα να ...ημι-απολύσουν το πλεονάζον προσωπικό, δίνοντάς του τη νόμιμη (και κουτσουρεμένη) αποζημίωση και μεταβιβάζοντας αυτούς τους εργαζόμενους σε τμήματα που θα κάνουν κατ' αποκοπή εργασία για τις τράπεζες, με άλλους, ακόμα χειρότερους όρους εργασίας και με τη «δέσμευση» να τους κρατήσουν σ' αυτή τη δουλειά για δύο τουλάχιστον χρόνια.
Με τον τρόπο αυτό και με τον εκβιασμό της ανεργίας, οι τράπεζες επιδιώκουν ακόμα φτηνότερες απολύσεις, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν ένα σχετικά εμπειρότερο δυναμικό σε εγρήγορση, με μικρότερους μισθούς και χειρότερες συνθήκες δουλειάς.
Κι αν αναρωτιέται κανείς ποιος τους δίνει την έμπνευση να σκαρφίζονται τέτοια τερατώδη πράγματα για να διασφαλίσουν και να επεκτείνουν την κερδοφορία τους, η απάντηση είναι μία: Η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που φιλοδωρούν τους τραπεζίτες και συνολικά το κεφάλαιο με νόμους οι οποίοι προάγουν την «ευελιξία» ακόμα και στις απολύσεις...
