«Το
πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία παροχή για νοικοκυριά που είναι
πάνω από 800 ή 900 ευρώ», δήλωσε τις προάλλες ο Γ. Σταθάκης, σε
συνέντευξή του στην «Deutsche Welle».
Επί της ουσίας, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ λέει στις οικογένειες που στην καλύτερη περίπτωση έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα πάνω από 10.800 ευρώ (900Χ12) ότι δεν έχουν να περιμένουν «μέρισμα» ούτε από τα ψίχουλα που περιέχονται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αρα, όποια οικογένεια επιβιώνει σήμερα με αυτά τα λεφτά θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένη!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δε βάζει τυχαία το όριο στα 800 και στα 900 ευρώ. Θυμίζουμε ότι, με βάση τη στατιστική μεθοδολογία της ΕΕ, το 2013 το όριο φτώχειας για την Ελλάδα ήταν στα 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και στα 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.
Επομένως, αυτό που κυνικά ομολογεί ο Σταθάκης είναι ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά το σκέλος των υποσχέσεων προς το λαό, όχι μόνο δεν περιλαμβάνει ανάκτηση των απωλειών, όχι μόνο δεν προβλέπει μέτρα ανακούφισης για τη συντριπτική πλειοψηφία που υποφέρει, αλλά αφορά μόνο εκείνους που ζουν κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας.
Το ομολογεί άλλωστε και ο ίδιος ο Σταθάκης, που λέει στην ίδια συνέντευξη: «Αρα είναι ένα πρόγραμμα (του ΣΥΡΙΖΑ) σαφέστατα προσανατολισμένο στα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας ... Καθώς σας υπενθυμίζω ότι σήμερα, σύμφωνα με την τελευταία ευρωπαϊκή στατιστική, το 34% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αρα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι απόλυτα προσανατολισμένο σε αυτούς».
Ας δούμε, όμως, τι διαφορετικό έκανε έως τώρα η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ; Το «κοινωνικό μέρισμα» που μοίρασε απευθυνόταν σε εκείνους από τα λαϊκά στρώματα (ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους κ.ά.) που κυριολεκτικά «δεν έχουν στον ήλιο μοίρα». Δηλαδή «να σε κάψω, Γιάννη», με την πολιτική που υπηρετώ για λογαριασμό του κεφαλαίου και «να σ' αλείψω λάδι» με τα ψίχουλα του «κοινωνικού μερίσματος».
Ιδιας τάξης και απεύθυνσης μέτρο είναι και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που ξεκινάει πιλοτικά από το 2105. 'Η το πρόγραμμα για την εξασφάλιση ελάχιστων τροφίμων σε άπορες οικογένειες, προσωρινής στέγης σε μερικές χιλιάδες αστέγους, η ένταξη στο κοινωνικό τιμολόγιο και πάει λέγοντας.
Οπως η κυβέρνηση, έτσι και ο Γ. Σταθάκης διαβεβαιώνουν το κεφάλαιο και τους δανειστές ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ «είναι απόλυτα κοστολογημένο, καθώς επακριβώς λέει με ποιον τρόπο θα βρεθούν αυτά τα χρήματα». Αρα, καμιά ανησυχία δεν πρέπει να έχουν μήπως παρεκτραπούν τα δημοσιονομικά από τα λιγοστά που υπόσχεται στους πλέον φτωχούς.
Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι η ανοχή που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ και το λαό απέναντι στην κυβέρνησή του σημαίνει στην πραγματικότητα ανοχή στο συμβιβασμό με τη φτώχεια.
Συμβιβασμός με τη φτώχεια και τα ψίχουλα σήμερα όχι μόνο δεν είναι ριζοσπαστική στάση, αλλά σημαίνει ότι η γενιά που έρχεται από πίσω, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, θα ζήσουν ακόμα χειρότερα.
Είναι λοιπόν κρίσιμο την επόμενη μέρα να είναι δυνατό το ΚΚΕ για ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, για αγώνα διεκδίκησης για την ανάκτηση των απωλειών του, για το ξήλωμα όλου του αντιλαϊκού πλαισίου. Για τη λαϊκή συμμαχία, που θα ανοίγει δρόμους όχι μόνο για να σωθεί ο λαός από τη φτώχεια, αλλά για να κατακτήσει με τα χέρια του την ευημερία.
Επί της ουσίας, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ λέει στις οικογένειες που στην καλύτερη περίπτωση έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα πάνω από 10.800 ευρώ (900Χ12) ότι δεν έχουν να περιμένουν «μέρισμα» ούτε από τα ψίχουλα που περιέχονται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αρα, όποια οικογένεια επιβιώνει σήμερα με αυτά τα λεφτά θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένη!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δε βάζει τυχαία το όριο στα 800 και στα 900 ευρώ. Θυμίζουμε ότι, με βάση τη στατιστική μεθοδολογία της ΕΕ, το 2013 το όριο φτώχειας για την Ελλάδα ήταν στα 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και στα 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.
Επομένως, αυτό που κυνικά ομολογεί ο Σταθάκης είναι ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά το σκέλος των υποσχέσεων προς το λαό, όχι μόνο δεν περιλαμβάνει ανάκτηση των απωλειών, όχι μόνο δεν προβλέπει μέτρα ανακούφισης για τη συντριπτική πλειοψηφία που υποφέρει, αλλά αφορά μόνο εκείνους που ζουν κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας.
Το ομολογεί άλλωστε και ο ίδιος ο Σταθάκης, που λέει στην ίδια συνέντευξη: «Αρα είναι ένα πρόγραμμα (του ΣΥΡΙΖΑ) σαφέστατα προσανατολισμένο στα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας ... Καθώς σας υπενθυμίζω ότι σήμερα, σύμφωνα με την τελευταία ευρωπαϊκή στατιστική, το 34% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αρα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι απόλυτα προσανατολισμένο σε αυτούς».
Ας δούμε, όμως, τι διαφορετικό έκανε έως τώρα η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ; Το «κοινωνικό μέρισμα» που μοίρασε απευθυνόταν σε εκείνους από τα λαϊκά στρώματα (ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους κ.ά.) που κυριολεκτικά «δεν έχουν στον ήλιο μοίρα». Δηλαδή «να σε κάψω, Γιάννη», με την πολιτική που υπηρετώ για λογαριασμό του κεφαλαίου και «να σ' αλείψω λάδι» με τα ψίχουλα του «κοινωνικού μερίσματος».
Ιδιας τάξης και απεύθυνσης μέτρο είναι και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που ξεκινάει πιλοτικά από το 2105. 'Η το πρόγραμμα για την εξασφάλιση ελάχιστων τροφίμων σε άπορες οικογένειες, προσωρινής στέγης σε μερικές χιλιάδες αστέγους, η ένταξη στο κοινωνικό τιμολόγιο και πάει λέγοντας.
Οπως η κυβέρνηση, έτσι και ο Γ. Σταθάκης διαβεβαιώνουν το κεφάλαιο και τους δανειστές ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ «είναι απόλυτα κοστολογημένο, καθώς επακριβώς λέει με ποιον τρόπο θα βρεθούν αυτά τα χρήματα». Αρα, καμιά ανησυχία δεν πρέπει να έχουν μήπως παρεκτραπούν τα δημοσιονομικά από τα λιγοστά που υπόσχεται στους πλέον φτωχούς.
Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι η ανοχή που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ και το λαό απέναντι στην κυβέρνησή του σημαίνει στην πραγματικότητα ανοχή στο συμβιβασμό με τη φτώχεια.
Συμβιβασμός με τη φτώχεια και τα ψίχουλα σήμερα όχι μόνο δεν είναι ριζοσπαστική στάση, αλλά σημαίνει ότι η γενιά που έρχεται από πίσω, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, θα ζήσουν ακόμα χειρότερα.
Είναι λοιπόν κρίσιμο την επόμενη μέρα να είναι δυνατό το ΚΚΕ για ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση, για αγώνα διεκδίκησης για την ανάκτηση των απωλειών του, για το ξήλωμα όλου του αντιλαϊκού πλαισίου. Για τη λαϊκή συμμαχία, που θα ανοίγει δρόμους όχι μόνο για να σωθεί ο λαός από τη φτώχεια, αλλά για να κατακτήσει με τα χέρια του την ευημερία.
