«Αδιέξοδο
στο Παρίσι», αυτό διατυμπάνιζαν χτες όλα τα αστικά ΜΜΕ, σχετικά με τις
διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - τρόικας, αναπτύσσοντας μια σειρά σενάρια
για το τι πρόκειται να γίνει. Από τη φιλοκυβερνητική πλευρά, εκφράζεται η
ανησυχία για αβεβαιότητα, ανασφάλεια, κινδύνους πολιτικής
αποσταθεροποίησης.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάνε για ταπείνωση της
κυβέρνησης στο Παρίσι, για ανικανότητα διαπραγμάτευσης, για την
κυβέρνηση που είναι έτοιμη να δεχτεί ό,τι θέλουν οι δανειστές. Την ίδια
στιγμή, μια σειρά από παράγοντες του αστικού πολιτικού συστήματος
επαναφέρουν το ζήτημα της ανάγκης συνεννόησης ανάμεσα στις βασικές
δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, έτσι ώστε να μπορέσει να συγκροτηθεί
ένα διαπραγματευτικό μέτωπο και να δοθεί μήνυμα πολιτικής σταθερότητας
στους δανειστές.
Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα δεν μπορούμε να το
προβλέψουμε. Αρκετά ενδεχόμενα είναι, πάντως, ανοιχτά. Για τους
εργαζόμενους είναι βασικό ζήτημα να μην αποπροσανατολιστούν σε αυτές τις
συνθήκες. Να μην υποκύψουν ούτε στους εκφοβισμούς και την
καταστροφολογία για τον κίνδυνο η Ελλάδα να μείνει μόνη της, που
επισείει η κυβέρνηση, ούτε στις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις, που
καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι μια κυβερνητική εναλλαγή με αυτόν στο τιμόνι θα
εξασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαπραγμάτευση.
Μπροστά τους βρίσκεται η συνέχιση της αντιλαϊκής
πολιτικής, τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα των μεγάλων επιχειρηματικών
ομίλων, του κεφαλαίου που θα είναι εδώ όπως και να εξελιχθεί η
διαπραγμάτευση, με κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του αντιλαϊκού δρόμου
ανάπτυξης του κεφαλαίου και της ΕΕ. Μπροστά τους βρίσκεται μια ζωή με
τσακισμένα δικαιώματα, με υποβαθμισμένες λαϊκές ανάγκες, μια ζωή
μειωμένων απαιτήσεων. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να κάνουν τα αδιέξοδα
του συστήματος δικά τους αδιέξοδα. Εχουν τη δυνατότητα να βγουν από τους
φαύλους κύκλους του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, να απεγκλωβιστούν
από τα διάφορα αντιλαϊκά σενάρια της υποταγής και της αναμονής. Μόνος
δρόμος που υπάρχει είναι να γίνουν οι ίδιοι, το εργατικό - λαϊκό κίνημα
πραγματική αντιπολίτευση στα μονοπώλια, στα κόμματά τους, στην εξουσία
τους, στην ΕΕ. Αυτόν το δρόμο δείχνουν τόσο το πανελλαδικό συλλαλητήριο
την 1η Νοέμβρη όσο και η χτεσινή πανεργατική απεργία, παρά τις δυσκολίες
με τις οποίες αναμετρήθηκε και την υπονόμευσή της από τον παλιό και νέο
κυβερνητικό συνδικαλισμό. Με ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και λαϊκή
συμμαχία να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, να διαμορφωθούν
προϋποθέσεις για ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης με ανατροπή
της εξουσίας των μονοπωλίων με το λαό, την εργατική τάξη να συγκροτούν
τη δικιά τους εξουσία. Προϋπόθεση είναι η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ
με κάθε τρόπο. Χρειάζεται, λοιπόν, ετοιμότητα και επαγρύπνηση, ο λαός
να παρέμβει με κάθε τρόπο στις εξελίξεις.
902
