Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Σιδηροδρομικά ατυχήματα και ελληνική πραγματικότητα


Η  σύγκρουση των 2 τρένων στο ΡΟΥΦ έβαλε  τον σιδηρόδρομο στην <γωνία> για άλλη μια φορά.
Όλοι οι σιδηροδρομικοί γνωρίζουν ότι το ατύχημα είναι αποτέλεσμα μιας συνδυαστικής κατάστασης από πολλούς παράγοντες .Ποτέ δεν υπάρχει μόνο ένας υπεύθυνος .(Εξ'άλλου είναι γνωστό  η ήττα έχει μόνο έναν πατέρα και η νίκη πολλούς ,κατά την συνήθη ελληνική πραγματικότητα.)

Η ψυχολογία ενός εργαζόμενου μετά από ένα ατύχημα στο οποίο έχει εμπλακεί δεν είναι και η καλύτερη.
Σίγουρα στις σκέψεις του υπάρχουν πολλά γιατί ,συνοδευμένα  υποθέτουμε ,από άγχος , θυμό κλπ.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές ,κατά την ταπεινή μας γνώμη, το καλύτερο είναι να αφήσουν τον/τους συνάδελφο/ους  να ηρεμήσουν. Ειδικότερα αυτοί που δεν έχουν καμία εμπλοκή με το θέμα παρά μόνο για <<άλλους λόγους>>.Δικούς τους λόγους που ...δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου.
Οι χειρότερες μορφές αντισυναδελφισμού είναι ο ..λαικός δικαστής ή ο πατρόνος -προστάτης .
Το να δικάζεις κάποιον  στο παρασκήνιο ή να του παρέχεις <<προστασία>> στο προσκήνιο είναι  τουλάχιστον αξιολύπητο και παράλληλα προσβλητικό.

   Το ελληνικό σιδηροδρομικό σύστημα  γνωρίζουμε ότι λειτουργεί πάνω σε ένα παλιό μοτίβο ,το οποίο είναι μεν ασφαλές αλλά δεν επιτρέπει την εντατική εκμετάλλευση της γραμμής.Τα φωτοσήματα και τα συστήματα ασφαλείας έχουν σαν σκοπό να επιτρέψουν  την εντατική-συχνή  κυκλοφορία με πιστοποιημένο δίχτυ ασφάλειας.
Όμως ακόμα και στις χώρες που έχουν  ενεργοποιημένα αυτά τα συστήματα πχ Γαλλία,Ιταλία,Ισπανία,Αγγλία έχουν συμβεί πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα ή άλλα ατυχήματα μικρότερης κλίμακας.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Πολύ απλά όπως περιγράψαμε παραπάνω υπάρχει εντατική χρήση της γραμμής και αυτό απαιτεί υψηλό κόστος συντήρησης καθώς και  την απόλυτα εξειδικευμένη  και εντατική  παροχή εργασίας των εργαζομένων στο σιδηροδομικό δίκτυο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αγγλία με τα πολύνεκρα  δυστυχήματα που κανένα σύστημα ασφαλείας δεν τα απέτρεψε.Εκεί στον βωμό του κέρδους περιόρισαν την συντήρηση του δικτύου στο ελάχιστο με αποτέλεσμα να καταστούν ανενεργές από την βάση τους όλες οι δικλείδες ασφαλείας.Και στον τομέα των εργαζομένων  οι ίδιες εταιρείες οδήγησαν σε απόλυτη εξάντληση  πχ μηχανοδηγούς καθώς πίστευαν ότι ένας μηχανοδηγός με ένα σύστημα ασφαλείας πάνω από το κεφάλι του είναι δυνατόν να εργάζεται ατελείωτες ώρες αφού το σύστημα είναι εκεί  για να τον σταματήσει από ένα πιθανό λάθος.Μέχρι ένα σημείο αυτό ήταν εφικτό.Μετά όμως ήρθαν  τα πολύνεκρα ατυχήματα που αποκάλυψαν την άλλη πλευρά  του νομίσματος.
Θα αναρωτηθούν πολλοί ,και με το δίκιο τους -Μα να μη υπάρχουν συστήματα ασφαλείας δηλαδή;
Φυσικά και να υπάρχουν ,απαντάμε.Απλά επισημαίνουμε την άλλη όψη του νομίσματος  στον τομέα ασφάλειας και κυκλοφορίας.
Η ελληνική πραγματικότητα  βέβαια έχει υπερβεί κάθε ενδιάμεσο ή τελικό στάδιο ασφάλειας και κυκλοφορίας  των συρμών καθώς επιχειρεί να εντατικοποιήσει την χρήση της γραμμής χωρίς την απαραίτητη υποδομή .Χωρίς κανένα σύστημα ασφάλειας  σε χρήση,ενώ παράλληλα επιθυμεί να χρησιμοποιεί το  σιδηροδρομικό προσωπικό ώς βιομηχανικό προσωπικό.
Και τα 2 είναι λάθος τακτικές με τραγικές συνέπειες .
Πίσω από αυτές τις τακτικές και τα αποτελέσματά τους αρέσκονται να 
 κρύβονται πολλοί κατήγοροι  αλλά και κατηγορούμενοι για τους δικούς τους λόγους(προσωπικούς,οικονομικούς,πολιτικούς,κομματικούς κλπ)

Η αρχή του νήματος σε αυτή την παρέκλιση του σκοπού του σιδηροδρόμου  βρίσκεται στην μετατροπή του σε οικονομική επιχείρηση και την περιστροφή του γύρω από τους παρακάτω άξονες όπως  ακριβώς επιτάσσει το σύστημα  και το οποίο υπηρέτησαν πιστά οι κυβερνήσεις που πέρασαν αλλά και αυτές   που ετοιμάζονται να έρθουν
  • ο σιδηρόδρομος δεν πρέπει να έχει ελλείματα
  • ο σιδηρόδρομος πρέπει να φέρνει κέρδη
  • ο σιδηρόδρομος χρειάζεται χαμηλό κόστος
  • ο σιδηρόδρομος χρειάζεται το απολύτως αναγκαίο προσωπικό

Αντί ο σιδηρόδρομος να είναι μεταφορικό μέσο τον μετέτρεψαν σε οικονομικό εργαλείο συσσώρευσης κέρδους και για να υπηρετήσουν αυτόν τον σκοπό, άλλοι θέλουν να τον ιδιωτικοποιήσουν ( πχ πασοκ-νδ) και άλλοι θέλουν τις <<στρατηγικές συμμαχίες>> ( βλ.συριζα). 

Στην ουσία ταγμένοι όλοι στον ίδιο σκοπό απλά δε τον λένε <<φόρα παρτίδα>>.
Όσο θα θέλουν τον σιδηρόδρομο έτσι, να είστε σίγουροι ότι, με έργα τελειωμένα ή όχι, με συστήματα ασφαλείας ή οχι τα ατυχήματα ...θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους .

ΛΟΚΟΜΟΤΙΒΑ