«Πιασμένοι χέρι - χέρι εργοδοσία, κυβέρνηση και εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός», τονίζει η Γραμματεία, «συμφωνούν σε συγκεκριμένους όρους αύξησης των εργάσιμων ημερών ανά μήνα, άρα και του μέσου εργάσιμου χρόνου (από αυτό εξαρτάται ο βαθμός εκμετάλλευσης) και αναφέρονται αόριστα μόνο σε προσλήψεις, που είναι άγνωστο πότε θα γίνουν, πώς θα γίνουν, με τι δικαιώματα κ.λπ.
Η επαίσχυντη συμφωνία τους καθιερώνει ότι οι μηχανοδηγοί θα εργάζονται από εφτά μέχρι και εννιά συνεχόμενες μέρες και θα παίρνουν τα μισά ρεπό του μήνα! Την ψήφισαν η "+Συνεξέλιξη" (ΣΥΡΙΖΑ), η ΔΑΚΕ και η "Ενότητα" (ΔΑΚΕ). Τις ίδιες ευθύνες έχει όμως και η ΠΑΣΚ, που ενώ δεν την ψήφισε, πρότεινε να ισχύσει το 7ήμερο "στα κρυφά", μέσα από τα κυκλώματα εργασίας.
Τα περί "ελεύθερης συναίνεσης" είναι απροκάλυπτη κοροϊδία, καθαρή πρόκληση. (...) Ισχυρίζονται ότι αυτό θα γίνεται "κατ' εξαίρεση", όταν προκύπτει υπηρεσιακή ανάγκη. (...) Στην καπιταλιστική ανάπτυξη η αύξηση της κερδοφορίας της εταιρείας είναι συνεχής και πατάει πάνω στο ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Η αλλαγή των όρων αποζημίωσης στα τρενοχιλιόμετρα, με την επαίσχυντη συμφωνία ΤΡΑΙΝΟΣΕ - ΠΕΠΕ, κινείται στις κατευθύνσεις της "έκθεσης Σέρκας" και τις οδηγίες της ΕΕ για τη "διευθέτηση" του χρόνου εργασίας - που από το 2008 είχε μείνει στην άκρη κάτω από την κατακραυγή των εργαζομένων - αφού μπορεί να αξιοποιηθεί για το χωρισμό του εργάσιμου χρόνου σε ενεργό και ανενεργό!».
