Με αφορμή την απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που έκρινε παράνομη την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, καθώς και άλλες περικοπές μνημονιακών νόμων του 2012, για άλλη μια φορά εμφανίστηκαν δημοσιεύματα και δηλώσεις για «απόφαση - βόμβα» που «ανοίγει παράθυρο για επιστροφή των δώρων στους συνταξιούχους»...
Τέτοιες δικαστικές αποφάσεις μπορούν να υποστηρίξουν τον αγώνα των συνταξιούχων για ανάκτηση απωλειών, ο τρόπος όμως που προβάλλονται από τα αστικά ΜΜΕ και τα διάφορα συνταξιουχικά «Δίκτυα» είναι αποπροσανατολιστικός και υπονομευτικός γι' αυτόν τον αγώνα. Για παράδειγμα, απέναντι στην επίθεση που δυναμώνει, προβάλλεται ως αποκλειστική διέξοδος η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, σπρώχνοντας τους συνταξιούχους να ακουμπήσουν το πενιχρό τους εισόδημα στα δικηγορικά γραφεία.
Τέτοιες δικαστικές αποφάσεις, όμως, υπήρξαν και στο παρελθόν, συνήθως κάτω από την πίεση των εργατικών - λαϊκών διεκδικήσεων, αλλά έμειναν ανεφάρμοστες, επειδή το κράτος και η αστική Δικαιοσύνη διαθέτουν πολλά «κανάλια» για να ξεγλιστρούν, όταν διακυβεύονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ο πυρήνας της οικονομικής πολιτικής.
Είναι επίσης γνωστό ότι τέτοιες αποφάσεις ποτέ δεν εμπόδισαν την κλιμάκωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, που συνεχίζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ και η συγκεκριμένη απόφαση ενδέχεται να καταπέσει στο Εφετείο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μπορεί σήμερα να βάλει εμπόδια στο σχεδιασμό της κυβέρνησης για νέα αντιλαϊκά μέτρα και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για ανάκτηση απωλειών είναι μόνο ο αγώνας μέσα από το οργανωμένο κίνημα των συνταξιούχων, η πάλη μαζί με όλους τους εργαζόμενους για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, και όχι η εναπόθεση φρούδων προσδοκιών στα δικηγορικά γραφεία.
