Σε μια πολύ ζεστή εκδήλωση στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, στον Περισσό, έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου η πρώτη παρουσίαση του Ντοκιμαντέρ για τα 100 χρόνια του Κόμματος, παρουσία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στελεχών, συνεργατών και φίλων του Κόμματος, συντελεστών που συνέβαλαν στη δημιουργία του Ντοκιμαντέρ.
Στην εκδήλωση μίλησαν η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Γιάννης Κλεφτογιάννης, υπεύθυνος του Τμήματος Προπαγάνδας της ΚΕ του ΚΚΕ εκ μέρους της ομάδας που επιμελήθηκε το σενάριο του Ντοκιμαντέρ, και ο Κώστας Σταματόπουλος, από την ομάδα των σκηνοθετών του (Διαβάστε παρακάτω ολόκληρες τις ομιλίες τους).
Στη συνέχεια ακολούθησε η προβολή της ταινίας, η οποία μέσα σε 100 λεπτά διέτρεξε τον έναν αιώνα Ιστορίας του Κόμματος, γεννώντας έναν πλούτο συναισθημάτων, συγκίνησης και περηφάνιας σ' όσους κρατούν τη σκυτάλη της συνέχισης της ηρωικής αυτής Ιστορίας. Δομημένο σε διαδοχικές ενότητες, το Ντοκιμαντέρ αξιοποιεί σπάνια οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, αφήγηση, αλλά και δραματοποιημένες σκηνές, μαζί με σύγχρονα πλάνα από τους αγώνες του ΚΚΕ. «Ζωντανεύει» ηγετικές προσωπικότητες του Κόμματος, «απαγγέλλει» στίχους και κείμενα των δικών μας μεγάλων ποιητών και λογοτεχνών, μιλάει για το «χθες», το «σήμερα» και το «αύριο» που παλεύουμε να φέρουμε πιο κοντά.
Από την ίδρυση του ΚΚΕ με το Α' Συνέδριο του ΣΕΚΕ στον Πειραιά και τα αγωνιστικά σκιρτήματα των εργατών στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, παράλληλα με την άγρια καταστολή του αστικού κράτους, το Ντοκιμαντέρ διατρέχει τα πρώτα βήματα του Κόμματος, τον δρόμο που χαράχτηκε, αποτυπώνοντας ποιος είναι «ο κόσμος που πεθαίνει κι ο κόσμος που έρχεται», μεταφέροντάς μας σε ιδιαίτερες ηρωικές στιγμές, όπως η μεγάλη σφαγή στο Πασαλιμάνι το 1923, ο ματωμένος Μάης του '36 στη Θεσσαλονίκη, αξιοποιώντας αποσπάσματα από παλιές συνεντεύξεις των στελεχών του Κόμματος, Λευτέρη Σέφερη και Αύρας Παρτσαλίδου, δείχνοντας το κλίμα της εποχής μέχρι και τη δικτατορία του Μεταξά.
Υπό τον τίτλο «τις αλυσίδες ή τα όπλα», περνάει στη δεκαετία του '40, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την Απελευθέρωση, τον ηρωικό Δεκέμβρη του '44, την κορυφαία ένοπλη ταξική αναμέτρηση του ΔΣΕ, όπου κυριαρχούν τα σπάνια εξαιρετικά πλάνα από την εποχή, διανθισμένα - πέρα από την αφήγηση - από κείμενα και ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, της Μέλπως Αξιώτη, του Κώστα Βάρναλη κ.ά. Δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει και η ξεχωριστή αναφορά στις φυλακές και τις εξορίες, όπου βλέπουμε τον Μάνο Κατράκη να περιγράφει σε συνέντευξή του την εμπειρία του από τη Μακρόνησο, ενώ ιδιαίτερα συγκινητική σκηνή είναι η μαρτυρία της Μαρίας Σιδέρη για τον αποχαιρετισμό των μελλοθάνατων γυναικών στις Φυλακές Αβέρωφ, με το τραγούδι που έγραψαν οι ίδιες οι φυλακισμένες, αλλά και η αναπαράσταση του χορού των μελλοθανάτων σε όλα αυτά τα κολαστήρια της εποχής.
Ακολουθούν αναφορές στις προσπάθειες των δυνάμεων του Κόμματος που πέρασαν στην πολιτική προσφυγιά, αλλά και στους εκτελεσμένους μας ήρωες Νίκο Μπελογιάννη και Νίκο Πλουμπίδη. Εξηγούνται οι παράγοντες που οδήγησαν το Κόμμα σε λαθεμένες επιλογές και αποφάσεις τη δεκαετία του '50, όπως η Απόφαση του '56 που καταδίκασε τον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ και του '58 που διέλυσε τις Κομματικές Οργανώσεις διαχέοντάς τες στην ΕΔΑ. Παράλληλα, γίνεται αναφορά στους αγώνες των εργατών αλλά και της νεολαίας, που φουντώνουν τη δεκαετία του '60, στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, στα Ιουλιανά και την κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος που οδήγησε και στην επιβολή της δικτατορίας, σε νέες διώξεις και κολαστήρια για τους κομμουνιστές.
Με τη 12η Ολομέλεια του 1968, το Κόμμα κερδίζει τη μάχη ενάντια στον οπορτουνισμό και στέκει και πάλι στα πόδια του, μπαίνοντας μπροστά στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα. Με τη μετάβαση του αστικού πολιτικού συστήματος και πάλι στη μορφή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, επιβάλλει την ντε φάκτο νομιμοποίησή του, όπως περιγράφεται και με ένα απόσπασμα από συνέντευξη της Μίνας Γιάννου και στη συνέχεια με τη φωνή της Λούλας Λογαρά, όταν κήρυξε την έναρξη της 1ης Συνδιάσκεψης της ΚΟΑ το 1975.
Οι αγώνες της δεκαετίας του '80 παρουσιάζονται παράλληλα με τις προσπάθειες, στις οποίες έπαιξε καθοριστικό ρόλο το ΠΑΣΟΚ, για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης. Γίνεται αναφορά στη συνεργασία του Κόμματος με οπορτουνιστικές δυνάμεις και τη δημιουργία του Συνασπισμού, το πώς αυτή επέδρασε στο εσωτερικού του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και στη νίκη για άλλη μια φορά επί του οπορτουνισμού στο 13ο Συνέδριο του Κόμματος, στην αντοχή του Κόμματος στη φάση των ανατροπών του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, τη σημαία που κρατήσαμε ψηλά.
Η τεράστια προσπάθεια της ανασυγκρότησης του Κόμματος το επόμενο διάστημα, οι σύγχρονες μελέτες και επεξεργασίες του, το Πρόγραμμα, το Καταστατικό του Κόμματος μαζί με τις Αποφάσεις των τελευταίων συνεδρίων, η ίδρυση του ΠΑΜΕ και οι μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, ακολουθούν στο τελευταίο μέρος του Ντοκιμαντέρ, που κλείνει με τον καλύτερο τρόπο την 100χρονη διαδρομή του ΚΚΕ, γεμίζοντας κάθε μέλος και φίλο του Κόμματος με περηφάνια και αισιοδοξία που αντανακλάται στο τραγούδι «Το ρόδι», σε στίχους Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή και μουσική Θάνου Μικρούτσικου, που ακούγεται στους τίτλους τέλους.
Μετά την εκδήλωση οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για το Ντοκιμαντέρ και άλλα θέματα, στο αίθριο του Περισσού, με λίγους μεζέδες, κρασάκι και πολύ καλή διάθεση.
Να σημειωθεί ότι η επίσημη παρουσίαση του Ντοκιμαντέρ θα γίνει στις 29 Οκτώβρη, σε μια ανοιχτή εκδήλωση στον Περισσό, όπου θα ανακοινωθούν και τα βραβεία του λογοτεχνικού διαγωνισμού που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια του Κόμματος.
