**Απόσπασμα από την συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό «24/7» και τους δημοσιογράφους Β. Σκουρή και Αγγ. Σπανού που παραχώρησε χτες ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.
Η κυβέρνηση αποκλείει την ελεύθερη διαπραγμάτευση για τον κατώτατο μισθό
-- Ομως, κ. Κουτσούμπα, βλέπουμε ότι ισχύει η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων, βλέπουμε ότι δρομολογείται η αύξηση του κατώτατου μισθού, επί της ουσίας ότι επανέρχονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αυτά δεν είναι καλά νέα για τον κόσμο της εργασίας;
-- Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να εφαρμόσει το μνημονιακό νόμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με βάση τον οποίο - ισχύει αυτός ο νόμος, έχει ψηφιστεί - ο κατώτατος μισθός καθορίζεται με υπουργική απόφαση, με κριτήρια την ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα και μόνο. Δηλαδή, για τον ελληνικό λαό, για τον εργαζόμενο είναι αυτό που λέμε «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι». Ψίχουλα στο διηνεκές.
Το πολύ και αν, αυτά τα ψίχουλα. Και βεβαίως εμείς λέμε ότι τα 751 ευρώ πρέπει εδώ και τώρα να ψηφιστούν. Αυτή είναι η ουσία. Δηλαδή, αυτός ο εμβληματικός, αντεργατικός νόμος, ο νόμος Βρούτση, που ψήφισε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τότε, αποκλείει την ελεύθερη διαπραγμάτευση του ύψους του κατώτατου μισθού. Δηλαδή, μόνο με κυβερνητική απόφαση, κριτήριο αν υπάρχει ανταγωνιστικότητα, κριτήριο αν υπάρχει και έχει αυξηθεί η παραγωγικότητα και αφού πρώτα έχει πάρει την έγκριση από τη μεγάλη εργοδοσία, η υλοποίηση. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.
Διαφορετικό πρόβλημα, βέβαια, αλλά αυτή η επέκταση δεν γίνεται καταρχήν για όλους τους κλάδους που υπάρχουν Κλαδικές Συμβάσεις. Κι εδώ θέλω να σας θέσω τέσσερα ζητήματα. Οτι αυτή η κυβέρνηση έθεσε στην καλή θέληση των εργοδοτών τη δυνατότητα να κρίνουν αν μια σύμβαση θα γίνει υποχρεωτική. Πάλι δηλαδή εξαρτάται μόνο από τον εργοδότη, με την προαιρετική κατάθεση του μητρώου των εργαζομένων που έχει ο εργοδότης για να διαπιστωθεί αν καλύπτει το 50+1% του κλάδου. Ενα ζήτημα αυτό.
Δεύτερο: Στη μεγάλη πλειοψηφία των κλάδων δεν υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις, είναι αποτέλεσμα των νόμων όλων των προηγούμενων χρόνων. Δηλαδή, σήμερα που μιλάμε, για να είμαστε και καθαροί, το ποσοστό των εργαζομένων που καλύπτονται από κλαδικές συλλογικές συμβάσεις δεν ξεπερνά το 10% του συνόλου των εργαζομένων. Ξέρουμε ότι υπάρχουν 44 κλαδικές συμβάσεις, που αφορούν αυτό το 10% των εργαζομένων. Η κυβέρνηση προχώρησε σε 4 κλαδικές συμβάσεις που αφορούν ένα ελάχιστο, επίσης, ποσοστό από αυτούς.
Την ίδια στιγμή, δεν ακουμπά το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει στη μεγάλη εργοδοσία είτε να μην προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις είτε να τις υπονομεύει και να μην τις εφαρμόζει.
Και σε όλα αυτά να προσθέσουμε το χάλι που υπάρχει με την πανσπερμία των εργασιακών σχέσεων, που επιτρέπει χιλιάδες εργαζόμενοι, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σήμερα να μη θεωρούνται εργαζόμενοι του κλάδου. Βάλτε μέσα τους ενοικιαζόμενους, τους εργολαβικούς, τους εργαζόμενους σε θυγατρικές εταιρειών, τους εργαζόμενους μέσω δουλεμπορικών γραφείων. Και βέβαια να μην παίρνουν αυτοί ούτε τον κατώτατο μισθό, όπως συμβαίνει σήμερα με τους νέους εργαζόμενους, με το 52% των νέων εργαζομένων, που εργάζονται με ευέλικτες μορφές απασχόλησης και αμείβονται με 378 ευρώ μεικτά. Λοιπόν, για δείτε τη σύμβαση των τραπεζών που επεκτάθηκε, την κλαδική σύμβαση για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Αφήνει εντελώς απέξω, όπως και πριν δηλαδή, χιλιάδες ενοικιαζόμενους, εργαζόμενους σε θυγατρικές, σε εργολαβικά συνεργεία που δουλεύουν στις τράπεζες κ.λπ. Και αυτή είναι η πλειοψηφία των εργαζομένων, ιδιαίτερα των νέων.
