Τις «προτεραιότητες» της κυβέρνησης για μετά το «τέλος των μνημονίων» καταγράφει η «Αυγή». Ποιες είναι αυτές; Οι «Συλλογικές Συμβάσεις», η «αύξηση του κατώτατου μισθού» και η «δικαιότερη φορολόγηση». Μιλάμε δηλαδή για «τρία στα τρία» στην απάτη! Σε ό,τι αφορά τις Συλλογικές Συμβάσεις, ακόμα και η περίφημη επεκτασιμότητα όσων κλαδικών έχουν υπογραφεί δείχνει να «κολλάει» στην υποχρέωση των εργοδοτών να καταθέσουν στοιχεία από τα μητρώα των εταιρειών τους για τον αριθμό των εργαζομένων που απασχολούν, ώστε να πιστοποιηθεί η «αντιπροσωπευτικότητά» τους στον κλάδο.
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι οχυρώνονται πίσω απ' αυτήν τη διάταξη της νομοθεσίας και με διάφορα προσχήματα αρνούνται να καταθέσουν στοιχεία, ακόμα και στις περιπτώσεις που η κλαδική Σύμβαση προβλέπει ελάχιστα παραπάνω από τις επιχειρησιακές ή τις ατομικές του κλάδου.
Οσο για τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, η εργοδοσία προσέρχεται κατά κανόνα με πρόταση για κλαδικό μισθό ίσο με τον κατώτερο των 586 ευρώ, κάνοντας χρήση όλης της αντεργατικής νομοθεσίας που της πρόσφεραν απλόχερα η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Σημειωτέον, αυτόν τον απαράδεκτο κατώτερο μισθό, μετά από έξι χρόνια «παγωμάρας» στα σημερινά άθλια επίπεδα, η κυβέρνηση υπόσχεται να τον «αυξήσει», εφαρμόζοντας κι εδώ έναν από τους νόμους των μνημονίων! Οσο για τη «δικαιότερη φορολόγηση», εδώ γελάνε (πικρά) οι εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, την ώρα που η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει το παραπέρα τσεκούρι στο αφορολόγητο, ακόμα και για εισοδήματα... 500 ευρώ.
Πράγματι, λοιπόν, η κυβέρνηση έχει προτεραιότητες για τη «μεταμνημονιακή» εποχή. Μόνο που και αυτές, όπως και πριν, αφορούν το κεφάλαιο και όχι το λαό.
