Μεγάλη άνοδος της προσωρινής εργασίας και ένταση της εργοδοτικής ασυδοσίας...
Πρόκειται για την τρίτη συνεχή χρονιά που οι ελαστικές και ευέλικτες μορφές εργασίας ξεπερνούν σταθερά το 60%. Το 2013 καταγράφηκε το υψηλότερο ποσοστό φθάνοντας το 64,08% και το 2014 (το πρώτο έτος που το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ» δίνει ολοκληρωμένα στοιχεία για όλους τους μήνες) ήταν 57,75%.
Συμπληρωματικά πρέπει να ληφθεί υπόψη το στοιχείο της μετατροπής συμβάσεων από θέσεις πλήρους απασχόλησης σε θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Ο αριθμός των μετατροπών αυτών έφθασε το Σεπτέμβρη του 2017 τις 6.646.
Ως προς το 9μηνο του 2017, το 53,5% των προσλήψεων αφορά σε θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, καταγράφοντας το υψηλότερο ποσοστό «ευέλικτων» και ελαστικών μορφών εργασίας συγκριτικά με τα 9μηνα των ετών από το 2014 και μετά.
Απογείωση της προσωρινής απασχόλησης και των... «οικειοθελών αποχωρήσεων»
Το στοιχείο που δείχνει τον αριθμό των συμβάσεων ορισμένου χρόνου που λήγουν μαρτυρά τη σημαντική άνοδο της προσωρινής απασχόλησης. Ετσι, το Σεπτέμβρη του 2013 έληξαν 37.504 συμβάσεις. Από εκεί και μετά ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς. Το Σεπτέμβρη του 2014 έφθασαν τις 61.041 και το Σεπτέμβρη του 2017 ανέβηκαν στις 86.408, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 130% σε τέσσερα χρόνια!
Για ακόμα μια φορά πρέπει να καταγραφεί το στοιχείο του αριθμού των «οικειοθελών αποχωρήσεων». Η συνεχής αύξησή του σε συνθήκες μεγάλης ανεργίας μαρτυρά ότι είναι προϊόν εργοδοτικών εκβιασμών και πιέσεων, παρά επιλογής των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, το Σεπτέμβρη του 2013 καταγράφονται 42.876 δήθεν «οικειοθελείς αποχωρήσεις», σχεδόν διπλασιάζονται το Σεπτέμβρη του 2014 φθάνοντας τις 78.470 και τώρα, το Σεπτέμβρη του 2017, αριθμούν τις 117.696, καταγράφοντας αύξηση 175% σε τέσσερα χρόνια!
Με βάση αυτά τα στοιχεία πρέπει να ιδωθεί και το ισοζύγιο απασχόλησης, που το Σεπτέμβρη του 2017 είναι θετικό, καθώς οι προσλήψεις είναι 17.218 παραπάνω από τις απολύσεις. Πρόκειται ωστόσο για θέσεις εργασίας που στην πλειοψηφία τους είναι ελαστικές, ενώ έντονο είναι το χαρακτηριστικό της προσωρινότητας, το οποίο αφορά και τις θέσεις της πλήρους απασχόλησης.
Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο έχει αφήσει ανέγγιχτο, αλλά και εμπλουτίζει συνεχώς το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο των προηγουμένων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, χάρη στο οποίο η εργοδοσία αυξομειώνει με λυμένα χέρια τις θέσεις εργασίας, μετατρέπει σε λάστιχο τα ωράρια εργασίας, με κριτήριο τις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, σε βάρος των αναγκών των εργαζομένων.
