Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες το σίριαλ της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ για το ποιος παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη, με αφορμή την υπόθεση του ΣτΕ και την απόφαση που καλείται να βγάλει για τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου σχετικά με τις τηλεοπτικές άδειες.
Αποκορύφωμα αυτού του καβγά ήταν οι εκατέρωθεν δηλώσεις την Παρασκευή:
«Στην προσπάθειά τους να παραμείνουν λίγο ακόμη στην εξουσία, χρησιμοποιούν αντιδημοκρατικές μεθόδους, που δεν αντιστοιχούν σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου», κατηγόρησε η ΝΔ την κυβέρνηση, και η απάντηση ήταν: «Η πρακτική των παρεμβάσεων και εκβιασμών στη Δικαιοσύνη αποτελεί αποκλειστικότητα της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη.
Στόχος τους είναι να επηρεάσουν τους δικαστικούς λειτουργούς ώστε κάθε έκφραση ανεπιθύμητης σε εκείνους γνώμης, να θεωρείται προϊόν επηρεασμού».Εμείς αναρωτιόμαστε: Γιατί δεν δείχνουν τον ίδιο οίστρο και στην περίπτωση που ένα δικαστήριο αποφασίζει ότι μια συνδικαλιστική οργάνωση, όπως το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, δεν έχει το δικαίωμα να λειτουργεί με βάση το καταστατικό της;
Γιατί κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν κονταροχτυπιούνται με την ίδια μανία όταν τα δικαστήρια βγάζουν παράνομες εννιά στις δέκα απεργίες, ή όταν εργαζόμενοι - θύματα εργατικών ατυχημάτων πάνε στα δικαστήρια για να διεκδικήσουν τα νόμιμα και βγαίνουν από πάνω χρεωμένοι;
Τα λέμε αυτά επειδή η αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΝΔ για τη Δικαιοσύνη περιέχει μια ισχυρή δόση κοροϊδίας και αποπροσανατολισμού του λαού, ακόμα και για το πραγματικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο διεξάγεται. Και δεν χρειάζονται πολλά για να καταλάβει κανείς ότι το επίδικο της κόντρας τους δεν είναι τα λαϊκά συμφέροντα...
