Από την πανάκριβη λύση της πλήρους υπογειοποίησης του 2006 φτάνουμε σε
μία συγκριτικά φθηνή και κυρίως υπεύθυνη λύση για να σταματήσει ο
σιδηροδρομικός αποκλεισμός της Πάτρας και κατ`επέκταση όλης της Δυτικής
Πελοποννήσου.
Ειδικότερα το θέμα που αποτελεί ένα από τα μεγάλα αγκάθια είναι ο
Προαστιακός της πόλης που αποτελεί το πιο πετυχημένο πείραμα από την
προηγούμενη δεκαετία. Ο κόσμος το αγκάλιασε και σήμερα αποτελεί
παράδειγμα προς μίμηση.
Όλα αυτά όμως έχουν ημερομηνία λήξης. Ο Προαστιακός της Πάτρας κινείται
σε μονή μετρική γραμμή με ειδικά κατασκευασμένα ντιζελοκίνητα τρένα.
Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ΟΣΕ τα τρένα αυτά θα μπορούν να
κυκλοφορούν μέχρι το 2022 και μετά ...τέλος.
Επί της ουσίας από τούδε και στο εξής υπάρχει ένα χρονικό παράθυρο 6
ετών για να βρεθεί αποδεκτή λύση από όλους στο θέμα της χάραξης γιατί
μετά η πόλη απλά θα σταματήσει να έχει Προαστιακό και τότε οι ευθύνες θα
βαρύνουν όλους αλλά πρωτίστως εκείνους που δεν έκαναν τα απαραίτητα
βήματα ώστε να μην σταματήσει η λειτουργία του μοναδικού μέσου σταθερής
τροχιάς της πόλης.
Για το θέμα μίλησε στο ypodomes o Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ Θάνος
Βούρδας και ήταν αποκαλυπτικός: "Ουσιαστικά μιλάμε για λειτουργία με
ημερομηνία λήξης. Πολύ απλά αυτοί που αντιδρούν στο να βρεθεί μία κοινά
αποδεκτή λύση, δεν θέλουν τον Προαστιακό, τον πιο πετυχημένο
Προαστιακό¨.
Συνεχίζοντας μίλησε για το θέμα των τρένων: "τα τρένα αυτά λειτουργούν
αποκλειστικά στο δίκτυο της Πάτρας καθώς εκεί υπάρχει ακόμα η παλιά
μετρική γραμμή. Στο αναβαθμισμένο δίκτυο αυτά τα τρένα δεν μπορούν να
λειτουργήσουν. Όλοι θέλουμε να γίνει αναβάθμιση της γραμμής και
παράλληλα να λειτουργεί ο Προαστιακός και μπορούμε να το κάνουμε. Όμως
αν δεν βρεθεί λύση υπάρχει ημερομηνία λήξης στα τρένα και αυτή είναι το
2022".
Σύμφωνα με τα όσα είπε στο ypodomes o κος Βούρδας ακόμα και αν θέλαμε
δεν θα μπορούσαμε να βρούμε πουθενά στον κόσμο τρένα τέτοιου τύπου, ενώ
το κόστος συντήρησης και λειτουργίας τους είναι δεκαπλάσιο σε σχέση με
τα σύγχρονα ηλεκτροκίνητα τρένα.
Πλέον ο χρόνος μετρά αντίστροφα και πρέπει να γίνουν όλα όσα δεν έγιναν
δεκαετίες. Στα επόμενα 6 χρόνια πρέπει να ολοκληρωθεί και να συμφωνηθεί η
χάραξη, να ολοκληρωθούν οι μελέτες, να δημοπρατηθεί και να
κατασκευαστεί το τμήμα Ρίο-Λιμένας Πάτρας. Αυτό σε κατασκευαστικούς
χρόνους είναι ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα και όσο περνά ο καιρός τόσο
λιγοστεύουν οι πιθανότητες αυτό να επιτευχθεί και ταυτόχρονα μεγαλώνουν
οι πιθανότητες η Πάτρα να ξεμείνει από τρένα...
ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΚΑΤΩ ΑΧΑΓΙΑ
Εκεί τα πράγματα είναι περίπου τα ίδια. Όπως πληροφορείται το
ypodomes.com για να μπορέσει να γίνει άμεσα επέκταση προς Κάτω Αχαγιά θα
μπορεί να γίνει παρέμβαση μόνο στους σταθμούς (ανακαίνιση) και όχι στη
γραμμή που επίσης είναι μετρική και όχι κανονική.
Άρα και σε αυτή την περίπτωση το τρένο θα μπορεί να φτάνει μεχρι την
Κάτω Αχαγιά ως το 2022 εάν τελικά επεκταθεί. Από την ΕΡΓΟΣΕ εκπονούνται
μελέτες για αναβάθμιση της επιδομής και εγκατάσταση ηλεκτροκίνησης αλλά
και την ανακαίνιση των σταθμών, στο τμήμα Πάτρα-Πύργος (που περιλαμβάνει
και το τμήμα μέχρι Κάτω Αχαγιά) και φτάνει μέχρι Κυπαρισσία και
Καλαμάτα ενώ υπάρχει και ο κλάδος Καβάσιλα-Ολυμπία.
Το συνολικό κόστος εκτιμάται σε 600εκ.ευρώ. Προς το παρόν δεν έχει βρει
χρηματοδότηση όμως η ευνοϊκή προς το τρένο πολιτική της ΕΕ αφήνει
μεγάλες ελπίδες να δούμε το έργο αυτό να πραγματοποιείται μέχρι το 2025.
ypodomes.com
