Από
την προηγούμενη κιόλας θητεία της, δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια
της κυβέρνησης, και ειδικά του υπουργείου Εργασίας, να δώσει
«πανευρωπαϊκή» διάσταση στις αλλαγές που σχεδιάζει για τα Εργασιακά.
Για παράδειγμα, η κοινή δέσμευση κυβέρνησης - ΕΕ -
ΔΝΤ στο μνημόνιο ότι η νέα νομοθεσία στα Εργασιακά θα είναι σύμφωνη με
τις «πρακτικές της ΕΕ» προβλήθηκε από την κυβέρνηση ως «επιτυχία», που
δίνει πανευρωπαϊκή διάσταση στη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στην
Ελλάδα.
Τώρα, με αφορμή και τις προγραμματικές δηλώσεις της
κυβέρνησης, ο Γ. Κατρούγκαλος επανήλθε, για να ανακοινώσει ότι προωθεί
«ένα Eurogroup των υπουργών Εργασίας (...) που θα εξετάσει όλες τις
αλλαγές τις σχετικές με την προστασία των εργασιακών σχέσεων και του
κοινωνικού συστήματος προστασίας».
Στο ίδιο πνεύμα, απαρίθμησε μια σειρά από συναντήσεις
που θα έχει τις επόμενες μέρες με παράγοντες της ΕΕ, της Διεθνούς
Οργάνωσης Εργασίας και του ΔΝΤ.
Τι επιδιώκει η κυβέρνηση; Να καλλιεργήσει την αίσθηση
ότι δίνει μάχη ώστε οι αλλαγές στα Εργασιακά να είναι προς όφελος των
εργαζομένων.
Επίσης, να παρουσιάσει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» ως
εγγύηση για τα εργασιακά δικαιώματα και, αντίστροφα, αυτό που ζουν
σήμερα οι εργαζόμενοι, ως μια «στρέβλωση» που πρέπει να διορθωθεί και
γι' αυτό μάχεται τάχα η κυβέρνηση.
Με τον τρόπο αυτό θέλει να αποσπάσει στάση ανοχής και
αναμονής από τους εργαζόμενους, αν όχι την ενεργητική συστράτευσή τους
στις αντιδραστικές αλλαγές που παζαρεύει με τους ιμπεριαλιστικούς
θεσμούς, στο πλαίσιο πάντα του 3ου μνημονίου.
Επικαλείται, μάλιστα, η κυβέρνηση δηλώσεις του
προέδρου της Κομισιόν ότι προτίθεται να θεσμοθετήσει ένα ελάχιστο πλέγμα
προστασίας των εργαζομένων σε όλα τα κράτη - μέλη, για να ισχυριστεί
ότι, τώρα, ακόμα και οι «συντηρητικοί» κύκλοι της ΕΕ έρχονται στα λόγια
του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέτοιο είναι το μέγεθος της κοροϊδίας που σερβίρουν
στο λαό! Με τέτοια επιχειρήματα προσπαθούν να φέρουν σε πέρας την
αποστολή της χειραγώγησης και της ενσωμάτωσης των λαϊκών αντιδράσεων,
για την οποία τους εμπιστεύτηκε το κεφάλαιο.
Καμιά προσδοκία δεν πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι
ότι η κυβέρνηση θα νομοθετήσει, έστω και κατά ένα μέρος, την ανάκτηση
απωλειών που είχαν την περίοδο της κρίσης.
Τα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση και στα Εργασιακά
θα παγιώνουν και θα ενισχύουν την τάση συρρίκνωσης των εργασιακών
δικαιωμάτων, την τάση μεγέθυνσης της ελαστικότητας της εργασίας, σε
βάρος των υπολειμμάτων της σταθερής και μόνιμης δουλειάς.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τη διαπραγματευτική
ικανότητα της κυβέρνησης, ή τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων
στην ΕΕ, που επικαλείται ο Γ. Κατρούγκαλος.
Εχει να κάνει με την αντικειμενική ανάγκη του
κεφαλαίου να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του, ρίχνοντας ακόμα πιο
κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης.
Σημειώνουμε ότι οι ανατροπές στα Εργασιακά έχουν
άμεση επίδραση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα όλων των
εργαζομένων και όχι μόνο των ανέργων ή αυτών που δουλεύουν με τις
διαλυμένες εργασιακές σχέσεις.
Απ' αυτή τη σκοπιά, αλλαγές μπορεί να υπάρξουν σε
Ελλάδα και ΕΕ, οι οποίες όμως δε θα στοχεύουν στον περιορισμό της
ευελιξίας, αλλά στη θέσπιση ορισμένων επιπλέον κανόνων, ώστε να
ρυθμίζονται ζητήματα της αγοράς εργασίας σε ανταγωνιστικές και
ανισόμετρες μεταξύ τους οικονομίες.
Οι εργαζόμενοι θα βγουν χαμένοι αν εναποθέσουν ξανά
προσδοκίες στη διαπραγμάτευση που λέει ότι κάνει η κυβέρνηση. Αντίθετα,
έχουν πολλά να κερδίσουν αν από σήμερα οργανωθούν και παλέψουν,
ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στις εκλογές.
Σημαντικό σταθμό σ' αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να
αποτελέσουν τα συλλαλητήρια όπου καλεί το ΠΑΜΕ στις 22 Οκτώβρη στην
προοπτική κλιμάκωσης με απεργία στις 12 Νοέμβρη.
