Του
Δημήτρη Αθ. Χορταργιά
Διάβασα την ανακοίνωση της Περιφέρειας
Θεσσαλίας, σχετικά με τη συνάντηση που είχε ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ.
Κώστας Αγοραστός, με μέλη της διοίκησης του Συνδέσμου Σιδηροδρομικών Θεσσαλίας.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται σε υπόμνημα που του παρέδωσαν οι σιδηροδρομικοί,
κατ’ εξοχήν γνώστες του αντικειμένου, η κατάσταση στη σιδηροδρομική γραμμή
Βόλου - Λάρισας είναι ίσως χειρότερη από τραγική.
Στο μυαλό μου ήρθε ένα περιστατικό πριν από λίγες εβδομάδες. Όταν οικογένεια σχεδίαζε να μετακινηθεί από το Βόλο στην Αθήνα με το τρένο, αλλά η ένστασή τους - παρόλο που ήθελαν τα δύο ανήλικα παιδιά τους να απολαύσουν την εμπειρία του τρένου - ήταν μία: Πώς θα μετακινηθούν από το Βόλο στη Λάρισα, καθώς η κατάσταση είναι κυριολεκτικά απερίγραπτη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, που καταβάλλει το προσωπικό του ΟΣΕ.
Όπως θυμήθηκα και τα όσα μου ανέφερε φίλος, ο οποίος μετακινείται πάρα πολύ συχνά με τρένο, καθώς η εργασία του είναι στη Θεσσαλονίκη. Όπως μου έχει πει, προτιμάει να οδηγήσει με το αυτοκίνητό του μέχρι Λάρισα, να επιβιβαστεί στον προαστιακό και σε 1,5 ώρα περίπου να είναι στη Θεσσαλονίκη. Και φυσικά έχει το χρόνο και την άνεση μέσα στο σύγχρονο τρένο να προετοιμαστεί για την εργασία του, να ξεκουραστεί και να απολαύσει το ταξίδι σε ένα ιδανικό περιβάλλον.
Εν αντιθέσει, αν αρχίσουμε να περιγράφουμε το περιβάλλον που επικρατεί στα τρένα που εκτελούν τα δρομολόγια Βόλου - Λάρισας και τούμπαλιν, δε νομίζω ότι θα βρούμε έστω και ένα θετικό σημείο. Τα λένε καλύτερα οι σιδηροδρομικοί:
«…αρκετά συχνά η αυτοκινητάμαξα που εκτελεί τα δρομολόγια, παρουσιάζει βλάβη με αποτέλεσμα να αντικαθίσταται από παλιά αυτοκινητάμαξα χωρίς κλιματισμό, η οποία κι αυτή με τη σειρά της βγαίνει εκτός λειτουργίας κι έτσι αναγκαστικά δρομολογείται μηχανή ντίζελ με δύο βαγόνια.
Η αναγκαστική αυτή εναλλαγή του τροχαίου υλικού έχει καταντήσει να είναι καθημερινό φαινόμενο. Ακινητοποιημένα τρένα, μεγάλες καθυστερήσεις, χαμένες ανταποκρίσεις, ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και πολλά άλλα προβλήματα χωρίς μέχρι σήμερα να δίνεται λύση».
Όσο για τους χρόνους, μιας και ζούμε σε μια εποχή όπου κυριολεκτικά ο χρόνος είναι χρήμα: «...μία διαδρομή 60 χιλιομέτρων που έπρεπε βάσει δρομολογίου να καλύπτεται σε 48 λεπτά, το τρένο δεν είναι ποτέ στην ώρα του. Όλα τα δρομολόγια κυριολεκτικά γίνονται με καθυστερήσεις που πολλές φορές τις τελευταίες ημέρες καθιστούν αδύνατη τη συνέχεια και συνέπειά τους, με αποτέλεσμα να καταργούνται δρομολόγια και να έχουμε αφάνταστη ταλαιπωρία των επιβατών και κάκιστη εικόνα του τρένου».
Και κάποτε οι σχεδιασμοί του ΟΣΕ για τη γραμμή Βόλου - Λάρισας περιελάμβαναν τρένα και έργα υποδομής με τα οποία προβλεπόταν ότι το συγκεκριμένο δρομολόγιο θα εκτελούνταν σε 30 έως 35 λεπτά.
Έμειναν όνειρα…
