Ανοιχτή επιστολή της Ανεξάρτητης Υποψήφιας Ελένης Καραπατσακίδου
στις εκλογές της ΠΕΣΟΣΕ 7 και 8 Μαΐου 2018
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι
Κάθε φορά όταν έρχεται η ώρα των εκλογών ένας ολόκληρος μηχανισμός (κάποιος θα πίστευε ότι είναι αυτοματοποιημένος) κινητοποιείται προς μία και μόνο κατεύθυνση. Διάφοροι εκπρόσωποι εμφανίζονται στους χώρους εργασίας, κρατώντας στα χέρια τους την ίδια συνταγή, με την όποια προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους, ότι αξίζουν την εμπιστοσύνη τους. Διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν να τους εκπροσωπήσουν επάξια.
Η κινητικότητα που εμφανίζεται την προεκλογική περίοδο και δημιουργεί κάποιες προσδοκίες για λύσεις στα συσσωρευμένα προβλήματα μας, δυστυχώς, κρατάει μέχρι το κλείσιμο της κάλπης.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι
Περιμέναμε ότι με την εισαγωγή νέων τεχνολογιών θα βελτιώνονταν οι συνθήκες εργασίας μας. Όμως ο ΟΣΕ εδώ και πάρα πολλά χρόνια βρίσκεται “μόνιμα” σε μεταβατικό στάδιο (μέχρι να ολοκληρωθούν τα έργα...), χωρίς να σκέφτεται κανείς τις επιπτώσεις στους εργαζομένους.
Τι να πρωτοπούμε;
- διαχωρισμός οργανισμού, ιδιωτικοποιήσεις,
- νέες χαράξεις / κλείσιμο σταθμών / μετακίνηση προσωπικού,
- μείωση προσωπικού / εντατικοποίηση εργασίας / καταπόνηση του προσωπικού
Ως εργαζόμενοι βιώνουμε στην σύγχρονη εποχή καταστάσεις του προηγούμενου αιώνα. Η τεράστια έλλειψη προσωπικού, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις λειτουργίας των σιδηροδρομικών υποδομών προς ένα πλαίσιο προσανατολισμένο στην αγορά και τον ανταγωνισμό δημιουργεί, καθώς δεν υπάρχουν αντιστάσεις και διεκδικήσεις, εργαζόμενους λάστιχο χωρίς ανάπαυση και ελεύθερο χρόνο. Όλοι μας δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε , στο μέτρο που μας αναλογεί, τον καλύτερο μας εαυτό, για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που έχουν συσσωρεύσει οι διαχρονικές αντισιδηροδρομικές πολιτικές.
Ας αναρωτηθούμε :
Ποιος τελικά επωφελείται από τον δικό μας μόχθο;
Εξυπηρετείται ο πολίτης; ή κάποιος άλλος;
Σε αυτή την πορεία που μοιάζει μοναχική θέλω να είμαστε μαζί.Η θλιβερή εικόνα του σωματείου μας δεν πρέπει άλλο να συνεχιστεί, γιατί υποβαθμίζει τα πραγματικά προβλήματα, ανάγει το έλασσον σε μείζον και το αυτονόητο σε στρατηγικό ζητούμενο με αποτέλεσμα να αρκούμαστε στο λίγο, δηλαδή στο ελάχιστο.
Ζητώ την στήριξή σας για να χαράξουμε συλλογικά τους δρόμους της αξιοπρέπειας και να αγωνιστούμε με «γραμμή ελευθέρα » και όχι με «οδηγίες από …» για το δικό μας παρόν και μέλλον.
Με συναδερφικούς και
αγωνιστικούς χαιρετισμούς
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΠΑΤΣΑΚΙΔΟΥ
