Είναι λογικό, όσο δεν έχει κλείσει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές, να μεταδίδονται έως και αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες για το μέλλον των αποκρατικοποιήσεων.
Οι
δανειστές θεωρούν το ΤΑΙΠΕΔ και τις αποκρατικοποιήσεις «θεμέλιο λίθο»
της διαπραγμάτευσης, αλλά και ως τη μοναδική ευκαιρία για την προσέλκυση
ξένων επενδύσεων.
Το μέγα ερώτημα είναι, εάν κάποιες από τις επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις, ακυρωθούν ή μετασχηματιστούν.
Το Μέγαρο Μαξίμου έχει δεχθεί, μεταξύ άλλων,
εισηγήσεις για την υιοθέτηση του ιταλικού μοντέλου: Δηλαδή, την πώληση
μειοψηφικών ποσοστών και την εκχώρηση του management σε ιδιώτες, με το
δημόσιο να διατηρεί το 51%.
Στη
γειτονική Ιταλία, ο Μ. Ρέντσι είναι έτοιμος να πουλήσει μετοχικά
ποσοστά των κυριότερων «ασημικών του δημοσίου». Έτσι, λοιπόν
προσανατολίζεται στην πώληση του 40% της poste italiane, του 40% των σιδηροδρόμων (Ferrovie Dello Stato) και του 49% της εταιρείας διαχείρισης της εναέριας κυκλοφορίας Enav.
Αρκετοί,
πάντως, θεωρούν το ανωτέρω μοντέλο "μη επιτυχημένο", με το επιχείρημα
ότι κανένας ιδιώτης δεν θα επενδύσει σοβαρά, εάν δεν λάβει πλειοψηφικό
ποσοστό.
Ένα
είναι σίγουρο: πολλά θα εξαρτηθούν από τις επιταγές των δανειστών και
ειδικότερα, εάν κάποιες από τις αποκρατικοποιήσεις θεωρηθούν "αναγκαίες
έως νομοτελειακές".
| metaforespress | ||
