Χιλιοειπωμένες ατάκες, εξυπνακισμοί, κραυγές χωρίς ουσία, χτυπήματα στα έδρανα, ένα σόου σαν αυτά που κάθε τόσο στήνεται στη Βουλή, επαναλήφθηκε και την περασμένη Τρίτη, κατά τη συζήτηση για τις συντάξεις. Την πάσα πήραν τα κανάλια και οι εφημερίδες τους, για να πειστεί και ο τελευταίος ότι αυτό που παρακολούθησε (αν το παρακολούθησε...) ήταν «μετωπική σύγκρουση» και «σκληρή αντιπαράθεση», ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.
Συμπτωματικά, την επόμενη μέρα ολοκληρωνόταν η συζήτηση για τα άρθρα της συνταγματικής αναθεώρησης, που αφορούν το πολιτικό σύστημα (εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, διαδικασία ψήφου δυσπιστίας και διάλυση Βουλής, δημοψηφίσματα, παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και υπερίσχυση ευρωενωσιακού δικαίου κ.ο.κ.). Η εικόνα στην επιτροπή ήταν όπως η μέρα με τη νύχτα, σε σύγκριση με τον σκυλοκαβγά ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ την προηγούμενη.
Το κλίμα ήταν «μέλι - γάλα» και οι φιλοφρονήσεις μεταξύ τους έδιναν κι έπαιρναν, όπως και η «ικανοποίηση» για τη «συναίνεση» που αποτυπώνεται γύρω από την ανάγκη ενίσχυσης της «πολιτικής σταθερότητας».
Το συμπέρασμα; Και οι «καβγάδες» και η «συναίνεση» είναι ...σφυριές στο ίδιο αμόνι: Να ενισχύεται ο διπολισμός για να συντηρείται ο εγκλωβισμός των εργαζομένων στις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι κραυγές για να κρύβονται οι στρατηγικές συγκλίσεις τους εναλλάσσονται με το κλίμα συναίνεσης για να εμπεδώνεται ως «μονόδρομος» η υποταγή στη βάρβαρη στρατηγική τους...
