Με ανησυχία παρακολουθούν τα αστικά επιτελεία τις οικονομικές εξελίξεις στην Ιταλία, διαπιστώνοντας ότι «η αύξηση του ΑΕΠ κατά 1% - 1,5% δεν είναι εντυπωσιακή και ούτε μπορεί να κατευνάσει τους φόβους για τη βιωσιμότητα του χρέους», σύμφωνα με τον διεθνή οικονομικό Τύπο.
Πρόσθετο και συναφές ζήτημα θεωρείται το γεγονός ότι τα «κόκκινα» δάνεια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ιταλίας ξεπερνάνε τα 300 δισ. ευρώ, ενώ πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται τι θα γίνει αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφασίσει να περιστείλει το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται απ' όλα αυτά, είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο σε ό,τι αφορά την πορεία της οικονομίας στην Ευρωζώνη και στα κράτη - μέλη της. Μέσα απ' αυτό το πρίσμα, δεν ηχεί καθόλου παράξενα η πρόταση του Μπερλουσκόνι, πρώην πρωθυπουργού της χώρας, για χρήση «παράλληλου νομίσματος», που θα δώσει στην Ιταλία τη δυνατότητα μιας πιο γρήγορης και αποτελεσματικότερης για το κεφάλαιο υποτίμησης κεφαλαίου στο εσωτερικό της χώρας.
Θυμίζουμε ότι ανάλογες προτάσεις ακούγονταν και στην Ελλάδα, με βασικό φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του το πρώτο εξάμηνο του 2015. Τότε που η ιδέα του παράλληλου νομίσματος παρουσιαζόταν ως «αριστερή» και «ριζοσπαστική» διέξοδος από την κρίση. Αποδεικνύεται ωστόσο ότι αποτελεί εναλλακτική «λύση» προσαρμοσμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τη βάζει στο τραπέζι ένας ακραιφνής εκπρόσωπος της αστικής τάξης στην Ιταλία, που (να μην το ξεχνάμε) είναι η τρίτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης.
