Αυτές οι εκλογές γίνονται στο εξής περιβάλλον:
ΗΠΑ, Ρωσία, Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν, Γερμανία, Γαλλία και λοιπές «δημοκρατικές» δυνάμεις τις παίζουν σε ουδέτερα εδάφη.
Η Τουρκία τρυπάει στην Κυπριακή ΑΟΖ και ένα θερμό επεισόδιο είναι πιο κοντά από ποτέ.
Στις ελληνικές θάλασσες ξεβράζονται πτώματα προσφύγων και όσοι τα καταφέρνουν, επιζούν σε συνθήκες ζούγκλας ή διώχνονται από τα διαμερίσματα που φιλοξενούνται.
Στην πολιτισμένη Ευρώπη απαγορεύονται οι διασώσεις και στις ΗΠΑ πνίγονται μωρά.
Στην Αθήνα συνεχίζεται η δίκη της ναζιστικής συμμορίας για ακόμα μια σεζόν και τα ΜΜΕ σφυρίζουν αδιάφορα.
Αμερικάνικες εταιρίες απολαμβάνουν χρυσοφόρα deals με τα οποία αρπάζουν τους υδρογονάνθρακες προς εκμετάλλευση.
Συνεχίζονται τα μνημόνια διαρκείας, οι έλεγχοι και οι αξιολογήσεις και παραμένουν σε ισχύ οι μνημονιακοί νόμοι.
Η σύμφυση επιχειρηματιών και κομμάτων είναι πια χωρίς προηγούμενο και απροκάλυπτη. Λίγο απέχουμε από τη στιγμή που τα κανάλια δίπλα στο λογότυπό τους θα έχουν το σύμβολο του κόμματος που υποστηρίζουν και αντίστοιχα, τα κόμματα στην είσοδο των γραφείων τους θα έχουν τη φωτογραφία του χορηγού τους δίπλα σε αυτή του αρχηγού.
Μετανάστες αυτοκτονούν για να μην απελαθούν αλλά εμείς χαλιόμαστε μόνο από το φασιστικό χιουμοράκι των χιπστεροφυλλάδων.
Όμως λίγες ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες εμείς με τι ασχολούμαστε;
Θα έχει ή όχι αυτοδυναμία η ΝΔ; Θα τσοντάρει το ΚΙΝΑΛ αν χρειαστεί; Έχει κρυφή ατζέντα η ΝΔ; Τι φταίει που χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα παταχθεί ο Ρουβικωνας; Θα προσληφθούν δημόσιοι υπάλληλοι; Θα μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις; Κάπνιζε στο Υπουργείο ο Πολάκης; Έσπασε τη σιωπή του ο Καραμανλής; Ποιος φταίει που δεν έγινε debate; Σόρρυ, αλλά με τέτοιο πολιτικό κλίμα, με τέτοιο επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης δεν είναι να απορείς πως εκλέγονται οι Γεωργούληδες και οι Ζαγοράκηδες.
Και κάπου εκεί σταματάει η όποια πολιτική συζήτηση και ξεκινάνε τα άλλου είδους χτυπήματα: Οικογενειοκρατία από τη μία, σχέσεις με τρομοκρατικές ομάδες από την άλλη. Οι ΣΥΡΙΖΑιοι μάταια προσπαθούν να ανεβάσουν τους τόνους αφού δεν υπάρχει ανταπόκριση από την άλλη πλευρά που απλά δεν θέλει να οξύνει τα πνεύματα για να μη συσπειρώσει το ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και στο ΣΚΑΙ πήγε ο Τσίπρας. Ο οποίος ΣΚΑΙ έκανε μεγάλη προσπάθεια να μας κάνει να συμπαθήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν τα κατάφερε.
Και από την άλλη έχεις και το ΚΙΝΑΛ. Όποιος είναι στο ΚΙΝΑΛ και έχει βρει νόημα στην τοποθέτησή του εκεί, μάλλον είναι ο μόνος ικανός να απαντήσει στα αιώνια ερωτήματα της ανθρωπότητας: ποιο είναι το νόημα της ζωής, ποιος είναι ο λόγος που ζούμε, τι συμβαίνει μετά θάνατον; Πώς εξαφανίζεται η κυτταρίτιδα;
Στα σοβαρά τώρα. Από τις εκλογές θα προκύψει μια κυβέρνηση η οποία θα επιτεθεί σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα δικαιώματα και τις όποιες κατακτήσεις του λαού και της εργατικής τάξης. Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ότι οι ίδιοι οι εργάτες θα ψηφίσουν τους νεκροθάφτες τους ούτε ότι η επάνοδος της ΝΔ θα φέρει το τέλος του… υπαρκτού σοσιαλισμού. Το βαθιά προβληματικό είναι ότι ο πυρήνας της πολιτικής της ΝΔ, οι «αξίες» της όπως η ανταγωνιστικότητα, η ευελιξία, η υποταγή στην ανάγκη επενδύσεων για να έχουμε δουλειά, καθίστανται ολοένα και πιο πειστικές για τον εργαζόμενο. Έτσι, αντί οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας που έχουν υποφέρει τόσο όλα αυτά τα χρόνια να τους πάρουν στο κυνήγι, αρχίζουν να σκέφτονται πως θα ωφεληθούν από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των αφεντικών τους.
Από την επόμενη των εκλογών χρειαζόμαστε μια ανάσα, μια δύναμη που θα δείξει ότι θα βρούμε την αισιοδοξία μέσα από τους πολλούς καθημερινούς αγώνες που έρχονται. Πάνω από όλα όμως χρειαζόμαστε μια δύναμη που θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού. Μια δύναμη που θα αντισταθεί στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Που θα ξυπνήσει το λαό που κοιμόταν βαθιά τα τελευταία χρόνια. Μια δύναμη που θα πορεύεται με τη γροθιά σφιγμένη και το χαμόγελο πλατύ. Ακόμα κι αν ξέρει ότι είναι μακρύς ο δρόμος!
KΑΤΙΟΥΣΑ
Με άλλα λόγια, όποιο κι αν είναι το σοβαρό ερώτημα των εκλογών, μία είναι η απάντηση…
Το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;
