Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά από εκείνη την Κυριακή της 5ης Ιούλη που έγινε το περίφημο δημοψήφισμα και δύο μέρες πριν ο λαός ξαναπάει στις κάλπες, τα συμπεράσματα και η πείρα που έχει συσσωρευτεί είναι πολύτιμα, μπορούν και πρέπει να γίνουν κριτήριο ψήφου.
Το δημοψήφισμα και το τι ακολούθησε εκείνο το καλοκαίρι αποτελούν τη μεγαλύτερη απόδειξη τα τελευταία χρόνια ότι ο λαός «την πατάει» πολύ άσχημα όταν εγκλωβίζεται σε ψεύτικα διλήμματα, όταν μπαίνει στη διαδικασία να επιλέξει ανάμεσα σε δύο αντιλαϊκά σχέδια.
Τα συμπεράσματα είναι επίκαιρα, αφού και σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διεξάγουν μια εκστρατεία ψευτοδιλημμάτων και εκβιασμών μπροστά στην κάλπη. Βεβαίως το Γιούρογκρουπ στις 8 Ιούλη (ακριβώς την επόμενη μέρα) και η αδιαφορία των Ευρωπαίων για το ποιος θα είναι κυβέρνηση και υπουργός Οικονομικών δείχνουν ότι το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης είναι δεδομένο, αντιλαϊκό και μνημονιακό...
Θυμίζουμε ότι τον Ιούλη του 2015 μόνο το ΚΚΕ είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, δίνοντας έναν τιτάνιο αγώνα για να δείξει στο λαό ότι και το ΝΑΙ και το ΟΧΙ ήταν στην πραγματικότητα «πράσινο φως» για το νέο μνημόνιο, κάτι που τελικά - δυστυχώς για το λαό - επιβεβαιώθηκε την επομένη του δημοψηφίσματος.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ένα μεγάλο λαϊκό ΟΧΙ που έκρυβε πολλές ελπίδες και προσδοκίες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, ότι επιτέλους μπαίνει ένα τέρμα στον κατήφορο για το λαό. Ομως μετατράπηκε εν μια νυκτί σε ΝΑΙ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πολύ απλά γιατί το παιχνίδι είχε κριθεί πολύ νωρίτερα. Γιατί ουσιαστικά ο λαός κλήθηκε να διαλέξει όχι ανάμεσα στην κατάργηση ή τη συνέχιση όλων των μνημονίων και των εκατοντάδων εφαρμοστικών νόμων, όχι ανάμεσα στην επαναφορά των απωλειών ή τη συνέχιση των θυσιών, αλλά ανάμεσα σε διαφορετικές εκδοχές της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, όπως λέγαμε τότε, ανάμεσα σε μνημόνιο με υπογραφή Τσίπρα και μνημόνιο με υπογραφή Γιούνκερ. Επειδή το ΚΚΕ ήταν αυτό που κόντρα στο ρεύμα κάλεσε το λαό να ακυρώσει στην πράξη τα ψευτοδιλήμματα, γι' αυτό και δέχτηκε μια επίθεση λάσπης και συκοφαντίας, με ενορχηστρωτή τον ΣΥΡΙΖΑ και τα εξαπτέρυγά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα επικαλείται την «πολιτική αφέλεια» που όπως λέει διέκρινε την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Ηταν και είναι μια κυβέρνηση που ήξερε πάρα πολύ καλά τι έκανε και για ποιον το έκανε, και κανένας δεν τους έπιασε κορόιδα. Αντίθετα, οι ίδιοι επιδίωξαν μεθοδικά να κοροϊδέψουν το λαό και να τον οδηγήσουν να ρίξει στον πάτο τις απαιτήσεις του, να ενσωματώσουν τις δίκαιες διαμαρτυρίες του, να τον διώξουν από τους δρόμους του αγώνα και να τον οδηγήσουν στην παθητική αναμονή: Πρώτα της κυβερνητικής εναλλαγής, μετά της «περήφανης διαπραγμάτευσης» με τον Γ. Βαρουφάκη και στη συνέχεια του «έντιμου συμβιβασμού», αξιοποιώντας και την κάλπη του δημοψηφίσματος...
Κάθε βήμα, που πατούσε στο προηγούμενο, ήταν άλλο ένα «μάθημα» στο λαό, στο πλαίσιο της «εκπαίδευσής» του να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα. Γι' αυτές άλλωστε τις υπηρεσίες του προς το κεφάλαιο και το σύστημα ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε η προτιμώμενη επιλογή όλα αυτά τα χρόνια.
Σε ένα μήνα και κάτι, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, τα απολειφάδια των ΑΝΕΛ και του Ποταμιού, η Ενωση Κεντρώων και όλοι οι άλλοι, μπορούν να σβήσουν κεράκια να γιορτάσουν τη στιγμή που μαζί, χέρι χέρι, ψήφισαν το 3ο και φαρμακερό μνημόνιο, που ενσωμάτωσε και όλα τα άλλα.
Στην κάλπη της 7ης Ιούλη, είναι σαφές ότι όποια κι αν είναι η διαφορά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σημασία για το λαό. Είναι σαφές ότι τα σχέδιά τους έχουν κοινό παρονομαστή, να παίρνουν από το λαό για να δίνουν στο κεφάλαιο. Σήμερα ο λαός έχει να επιλέξει ανάμεσα σε κόμματα των μνημονίων και δύο ακροδεξιά/φασιστικά μορφώματα από τη μία και στο ΚΚΕ από την άλλη.
Γι' αυτό, σήμερα, η ακύρωση των ψευτοδιλημμάτων, η απόρριψη του δρόμου που μας έφερε έως εδώ, η τιμωρία όσων χρεοκόπησαν το λαό και κυρίως η ανάκαμψη της αντίστασης και της διεκδίκησης, το πέρασμα στην αντεπίθεση, έχουν έναν βασικό όρο: Ισχυρό ΚΚΕ, για να δυναμώσει ο ίδιος ο λαός την επόμενη μέρα.
