Ενώ η ΝΔ στοιχήθηκε μαζί με το υπόλοιπο φασιστικό τόξο, καταδικάζοντας τους “τραμπουκισμούς” του ΠΑΜΕ και ζητώντας να εγγυηθεί η κυβέρνηση και το κράτος την ομαλή διεξαγωγή του συνεδρίου της ΓΣΕΕ, όλοι περίμεναν να δουν τι στάση θα τηρούσε το κυβερνών κόμμα, στα λόγια τουλάχιστον, αφού στην πράξη τα συνδικαλιστικά του στελέχη είναι στο πλευρό της συνδικαλιστικής μαφίας, με πλέον τρανταχτό παράδειγμα τη συμπόρευση του Βασιλόπουλου στην ΟΥΙΕ με τον Καραγεωργόπουλο και λοιπούς εργατοπατέρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν κατάφερε να κρατήσει ίσες αποστάσεις, με την παρακάτω κωμική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου.
Το συνέδριο της ΓΣΕΕ ανέδειξε όλες τις παθογένειες και την πλήρη απαξίωση στην οποία έχει περιέλθει, με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, αλλά και του ΠΑΜΕ.
Ούτε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία, χρησιμοποιεί ιδιωτική αστυνόμευση και επιδιώκει αδιαφανείς διαδικασίες, απαγορεύοντας ακόμα και την δημοσιογραφική κάλυψη στις εργασίες του συνεδρίου, αλλά ούτε και το ΠΑΜΕ, το οποίο με τη βία προσπαθεί να διαλύσει το συνέδριο, δεν εκπροσωπούν τις υγιείς δυνάμεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.Ούτε με νοθείες, ούτε με τραμπουκισμούς, ούτε, φυσικά, με την στείρα άρνηση και απαξίωση όλων των θετικών μέτρων που έχει λάβει η σημερινή κυβέρνηση, όπως η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, δεν επιτυγχάνεται τίποτα.Πέρα από την εικόνα της παρακμής, υπάρχει και το πραγματικό εργατικό κίνημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να γυρίσουν την πλάτη στην απαξίωση και την παρακμή, και να αγωνιστούν για την ανανέωση του συνδικαλιστικού κινήματος, για εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όλες.
Για όποιον χρειάζεται μετάφραση, ας κρατήσουμε τα εξής.
Ούτε ΠΑΜΕ, ούτε ΓΣΕΕ. Μπορεί η ΓΣΕΕ να κάνει ένα νόθο συνέδριο, αλλά το ΠΑΜΕ που προσπαθεί να το σπάσει στην πράξη και να μην αφήσει τη νοθεία να περάσει, θέλει να το διαλύσει με τη βία και με τραμπουκισμούς -όπως ακριβώς σημειώνει δηλαδή το φασιστικό τόξο που λέγαμε.
Οι υγιείς δυνάμεις δεν εκπροσωπούνται όμως από αυτούς τους φορείς και βασικά δεν αρνούνται στείρα και δεν απαξιώνουν τα θετικά μέτρα της κυβέρνησης και της Αχτσιόγλου -ή του Κατρούγκαλου πιο πριν και του Νάσου Ηλιόπουλου.
Με άλλα λόγια, οι υγιείς δυναμεις του εργατικού κινήματος (η “υγιής εργατικότητα”, κάτι σαν την “υγιή επιχειρηματικότητα”) είναι με το ΣΥΡΙΖΑ, τον από πάνω καθορισμό του ανώτατου μισθού -κάτω από τα 751- που νομιμοποιεί το νόμο Βρούτση καταργώντας ουσιαστικά τη διαπραγμάτευση για εθνική συλλογική σύμβαση. Στηρίζουν επίσης στοιχεία, όπως η απόκρυψη του πραγματικού αριθμού των εργατικών δυστυχημάτων της τελευταίας διετίας, για να μη χαλάσουν τη λεζάντα και το εργατικό προφίλ της κυβέρνησης. Συνεπώς είναι ένα ζήτημα κατά πόσο βρίσκονται εν ζωή αυτές οι υγιείς δυνάμεις, όπως κι αν συμμετέχουν σε απεργίες -που στρέφονται αντικειμενικά ενάντια στην πολιτικής της αριστερής κυβέρνησης και τα θετικά μέτρα που έχει πάρει για τους εργαζόμενους.
Οι “ίσες αποστάσεις” μεταξύ εργατικής τάξης και κεφαλαίου (πατώντας σε δύο βάρκες, που αντικειμενικά ευνοούν την ισχυρότερη) βρίσκει το αντίστοιχό της στις “ίσες αποστάσεις” μεταξύ ΠΑΜΕ και ΓΣΕΕ.
Ναι αλλά δεν ταυτίστηκαν με την ανακοίνωση της ΝΔ, οπότε ο βασικός στόχος επιτεύχθηκε. Και ο κατήφορος συνεχίζεται…
Κatiousa.gr
