Eνας φίλος λέει πως στους Συριζαίους πρέπει να φερόμαστε με το γάντι, γιατί μόλις ξύπνησαν από το κώμα στο οποίο βρίσκονταν για 4,5 χρόνια κι όλα τους φαίνονται καινούρια και πρωτόγνωρα: Πρωτόγνωρα μέτρα, πρωτόγνωρη καταστολή, πρωτόγνωρη αστυνομοκρατία. Πρώτη φορά μας ξαναματασυμβαίνουν όλ’ αυτά.
Ας φροντίσουμε λοιπόν να τους τονώσουμε λίγο τη μνήμη.
-Οι “αύρες δημοκρατίας” που βγήκαν πέρισυ στο Πολυτεχνείο, για να ποτίσουν το δέντρο της, συνοδευόμενες από drones και ελικόπτερα.
-Η είσοδος αστυνομικών στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ για τον τερματισμό κατάληψης και τον ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη να επιχαίρει στο τουίτερ, γράφοντας πως “Η κυβερνητική απόφαση για τερματισμό της κατάληψης της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ, υπηρετεί την δημοκρατία και στηρίζει την δημόσια εκπαίδευση”. Στο ίδιο μήκος κύματος, η πρεμούρα της Τζάκρη να μη χαριστεί η κατάργηση του ασύλου στη ΝΔ.
Το ξύλο και τα χημικά σε συνταξιούχους, με τη διαφορά ότι οι συριζαίοι τα άφηναν ασχολίαστα και δεν τα παρουσίαζαν ως στοιχείο “αναγκαστικότητας”.
Οι “αριστερές” εκκενώσεις καταλήψεων. Τις οποίες οι συριζαίοι είχαν τόσο απωθήσει από τη μνήμη τους, ώστε να κυκλοφορήσουν στα σόσιαλ φωτογραφίες με κλαμμένα προσφυγόπουλα των δικών τους καταλήψεων ως αντίδραση στις πρώτες αντίστοιχες δράσεις της ΝΔ τον περασμένο Αύγουστο.
Το όργιο βίας κατά την αντιπολεμική διαδήλωση στο άγαλμα Τρούμαν, με άγριο ξύλο, συλλήψεις φοιτητών και δίκες. Την αναβίωση του Σπουδαστικού της Ασφάλειας επί Πρώτης Φοράς Αριστερά, σε συγκέντρωση αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες έξω από τη ΓΑΔΑ.
Το απίστευτο μένος με το οποίο τα ΜΑΤ αντιμετώπισαν πορεία εκπαιδευτικών το Γενάρη, τραυματίζοντας μεταξύ άλλων τη συνδικαλίστρια του ΠΑΜΕ Θεοδώρα Δριμάλα και προκαλώντας ρήξη τυμπάνου στο βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελή.
Σίγουρα το αστικό κράτος βουτάει κάθε χρόνο πιο βαθιά στο βούρκο του αυταρχισμού, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να θεωρήσουμε κάποια πράγματα πρωτόγνωρα, υπάρχει μεγάλη απόσταση, περίπου όση χωρίζει τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης με το λόγο και τη μνήμη του ως αντιπολίτευσης.
Στα παραπάνω, μπορούμε να προσθέσουμε την επικοινωνιακή τακτική του επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ και να σταθούμε σε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
-“Αυθόρμητα ρεπορτάζ” για τον Τσίπρα που θα ηγηθεί της πορείας του Πολυτεχνείου;! Γιατί νιώθει πιο άνετα στο δρόμο ή μάλλον, είναι ο μόνος που νιώθει εξίσου άνετα, τόσο στους δρόμους, όσο και στους διαδρόμους της βουλής και τα γραφεία των επισήμων. Μια γεύση αυτής της “άνεσης”, είδαμε και στη χθεσινή ινκόγκνιτο κατάθεση στεφάνου από το ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο, που έγινε στα μουλωχτά, χωρίς αναγγελία από τα μεγάφωνα, από ένα συντεταγμένο μπλοκ με ασφαλίτες και μερικά προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσά τους.
-Το ενορχηστρωμένο ψέμα – πυροτέχνημα των συριζοτρόλ, για την αντίστοιχη κατάθεση στεφάνου από το ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ, που θέλησαν να την εμποδίσουν κάποιοι από τους παριστάμενους φοιτητές. Αντίδραση που έτσουξε κατά τα φαινόμενα, γι’ αυτό επιχείρησαν να τη χρεώσουν στην ΚΝΕ, ενώ οι πιο “προχωρημένη” ανακάλυψαν και συμπαιγνία με τη… ΔΑΠ. Ήταν τόσο φανερό το ψέμα, όσο γνωστό είναι σε οποιονδήποτε έχει στοιχειώδη επαφή με το κίνημα ότι οι δαπίτες δεν πατάνε εδώ και πολλά χρόνια στο Πολυτεχνείο. Αλλά ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν τα διαδικτυακά εξαπτέρυγα της Κουμουνδούρου.
κατιουσα
