Τα περίφημα «κίνητρα» για την ανάπτυξη του ιδιωτικού πυλώνα της Ασφάλισης διαφημίζει με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση, όπως έκανε και ο πρωθυπουργός τις προάλλες από τη Θεσσαλονίκη, καλώντας τους εργαζόμενους «ένα μέρος από αυτά που εξοικονομούν από την εφορία να τα αποταμιεύσουν, ώστε να έχουν αργότερα καλύτερη σύνταξη!».
Θυμίζουμε ότι οι μειώσεις στη φορολογία που εξήγγειλε η κυβέρνηση στο νέο φορολογικό αφορούν ορισμένα μόνο λαϊκά νοικοκυριά με πολύ χαμηλά εισοδήματα, στα οποία ο Μητσοτάκης συνιστά τώρα να «επενδύσουν» στην Ασφάλιση τα λίγα ευρώ που θα «εξοικονομήσουν», για να έχουν μια καλύτερη τάχα σύνταξη στα γεράματα. Που σημαίνει ότι ως εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δουν διαφορά στο εισόδημά τους, ενώ μέχρι να γίνουν συνταξιούχοι, «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει»! Να λοιπόν ένα ...ισχυρό κίνητρο για να στραφεί κανείς στην ιδιωτική ασφάλιση.
Ενας εξίσου σοβαρός λόγος είναι ότι οι συντάξεις που εγγυάται το κράτος γίνονται όλο και πιο μικρές, κάτω από το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ και τα επικουρικά «μετράνε μέρες» με τους νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Αρα, η προσφυγή σε κάποιο ιδιωτικό σχήμα ασφάλισης θα είναι σχεδόν αυτονόητη στο μέλλον, όχι ως «εγγύηση» για μια καλύτερη σύνταξη, αλλά ως εξαναγκασμός, αφού ο σημερινός ασφαλισμένος δεν έχει καμία ελπίδα να επιβιώσει με την κρατική σύνταξη - επίδομα.
Το μόνο που του μένει, επομένως, είναι να δουλεύει μέχρι το θάνατο ή να εναποθέσει τις ελπίδες (και τον οβολό του) σε έναν ιδιωτικό φορέα. Μάλιστα, μπροστά στο ισχυρό ενδεχόμενο να χάσει ακόμα κι αυτά που πλήρωσε μια ζωή, το σύστημα του προσφέρει ως «ιδανική λύση» να τα κάνει και τα δυο ταυτόχρονα...
