-- ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τους χωρίζει χάος στην πολιτική τους για την Κοινωνική Ασφάλιση, αφού η ΝΔ θέλει την ιδιωτικοποίησή της και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να την αποτρέψει...
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε την «κρυφή ατζέντα» της ΝΔ για το Ασφαλιστικό και σκούζει για τον κίνδυνο ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης. Μόνο που παραβιάζει ανοιχτές θύρες, αφού δεν πρόκειται για καμία «κρυφή ατζέντα». Η ΝΔ λέει φωναχτά αυτό που σκέφτεται και θέλει το κεφάλαιο. Και μπορεί να το κάνει, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε τα προηγούμενα χρόνια τη δική της αντιλαϊκή πολιτική και στο Ασφαλιστικό, προετοιμάζοντας το έδαφος για το επόμενο βήμα στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος, ενάντια στις ανάγκες ασφαλισμένων και συνταξιούχων.
Βασική προϋπόθεση για να «ωριμάσει» το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης, είναι να μετατραπούν οι συντάξεις που αποδίδει το κράτος σε επιδόματα φτωχοκομείου και πάνω σ' αυτό το έδαφος να εμφανιστεί ο ιδιωτικός τομέας ως «σωτήρας», υποσχόμενος μεγαλύτερες τάχα συντάξεις από τις «αποδόσεις» των ασφάλιστρων στον τζόγο της αγοράς. Αυτόν τον σχεδιασμό υπηρέτησε με συνέπεια όλα τα προηγούμενα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος:
Οταν έγινε κυβέρνηση το 2015, δεν κατάργησε καμία από τις περικοπές στις συντάξεις που είχαν κάνει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και δεν έθιξε ούτε μία από τις άλλες ανατροπές που είχαν επιβάλει, όπως η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κ.λπ. Επιπλέον, ψήφισε τον νόμο για κατάργηση του ΕΚΑΣ, κάνοντας φτωχότερους τους πιο φτωχούς συνταξιούχους.
Πρόσθεσε στο αντιασφαλιστικό πλαίσιο που παρέλαβε τον νόμο 4387/2016, γνωστό και ως «νόμο - λαιμητόμο» του Κατρούγκαλου, ο οποίος αποτελεί συνέχεια όλων των προηγούμενων ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση και εξειδικεύει στα ελληνικά δεδομένα τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ. Ο νόμος αυτός: Μειώνει τις συντάξεις για τους μελλοντικούς δικαιούχους. Υποθηκεύει τις σημερινές συντάξεις με το τρικ της «προσωπικής διαφοράς», που μπορεί ανά πάσα στιγμή να κοπεί. Προβλέπει μείωση της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 3,9% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και κατά 5,3% μέχρι το 2030, σε σύγκριση με το 2016 που ψηφίστηκε. Προβλέπει παραπέρα μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, ώστε «από το 2025 και μετά να καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ)». Προβλέπει ότι το κράτος θα εγγυάται πλέον μόνο για τη λεγόμενη «εθνική σύνταξη», δηλαδή τα 384 ευρώ μεικτά και μόνο με 20 χρόνια ασφάλισης. Για την επικουρική σύνταξη του ΕΤΕΑΕΠ δεν δίνεται καμία εγγύηση για το ύψος της, εφαρμόζεται πλήρως η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και ταυτόχρονα καταργούνται τα κατώτερα εγγυημένα όρια στις επικουρικές.
Με τον νόμο αυτό, σε συνέχεια των προηγούμενων που ψήφισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, πάμε ολοταχώς για συντάξεις - προνοιακά επιδόματα, που στρώνουν το έδαφος για να πατήσει ο ιδιωτικός τομέας, γι' αυτούς που τα οικονομικά τους το επιτρέπουν. Οι υπόλοιποι θα ζουν κυριολεκτικά στον πάτο, έχοντας προσφέρει δεκαετίες δουλειάς.
Καθοδηγητικός πυρήνας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ στο Ασφαλιστικό είναι η περίφημη «Λευκή Βίβλος» της ΕΕ, το 2012, με την οποία η δημόσια Ασφάλιση συνδέθηκε με τη «δημοσιονομική σταθερότητα», που σημαίνει περικοπές και μειώσεις από το κράτος, και βέβαια περισσότερος χώρος για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές. Εκεί, σημειωνόταν χαρακτηριστικά: «Οι μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων και των πρακτικών συνταξιοδότησης είναι ουσιαστικής σημασίας για τη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης της Ευρώπης και πρέπει να γίνουν επειγόντως σε μερικές χώρες, στο πλαίσιο των σημερινών δράσεων για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στα δημόσια οικονομικά».
Είναι επομένως φανερό ότι και στην Ασφάλιση υπηρετούν το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο, το οποίο στοχεύει: Στην παραπέρα συρρίκνωση των συντάξεων και των παροχών, στην πρόσθετη ελάφρυνση των επιχειρήσεων από τις ασφαλιστικές εισφορές, στη συνέχιση της περικοπής της κρατικής χρηματοδότησης προς την Κοινωνική Ασφάλιση και εντέλει στη δημιουργία προϋποθέσεων για παραπέρα ανάπτυξη των ιδιωτικών ασφαλίσεων. Απέναντι σ' αυτό το σχέδιο, με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι πρέπει να δυναμώσουν τον αγώνα από την επομένη κιόλας των εκλογών, διεκδικώντας αυξήσεις στις συντάξεις, επιστροφή των κλεμμένων στα Ταμεία, αύξηση της χρηματοδότησης του συστήματος από κράτος και εργοδοσία, καμιά επιχειρηματική δράση στην Ασφάλιση, συντάξεις και περίθαλψη στο ύψος των σύγχρονων αναγκών.
