«Με δυο λόγια (...) ο γνωστός σε όλους μας μνημονιακός καταναγκασμός, ο μηχανισμός που επιβάλλει μέτρα για εκταμιεύσεις δανείων, έλαβε τέλος...», είπε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής φιέστας που στήθηκε την περασμένη Παρασκευή στο Ζάππειο.
Και για να εξηγήσει τη... χαώδη διαφορά που έχουν ο «μνημονιακός καταναγκασμός» με τη μεταμνημονιακή εποπτεία, είπε κατά λέξη:
«Οι αποστολές αυτές θα καταλήγουν ενδεχομένως σε κάποιες αναφορές για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Αναφορές που θα μελετάμε, θα συζητάμε μαζί τους, θα λαμβάνουμε ενδεχομένως υπόψη, αλλά δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να τις υιοθετούμε κατά γράμμα, στο βαθμό που, επαναλαμβάνω, υλοποιούμε τους δημοσιονομικούς μας στόχους. Με δυο λόγια, η εποπτεία έτσι όπως προβλέπεται άλλωστε από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης καμία σχέση δεν έχει με τον μηχανισμό της μνημονιακής επιτροπείας που ζήσαμε».
Αρα, στο βαθμό που η κυβέρνηση θα πιάνει ...κατά γράμμα τα ματωμένα πλεονάσματα από το γδάρσιμο του λαού για 40 χρόνια, στο βαθμό που, όπως υπέγραψε, όχι μόνο δεν πρόκειται να πάρει πίσω ούτε μισή από τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, αλλά θα τις επεκτείνει και παραπέρα, και στο βαθμό που θα συμμορφώνεται με τη μόνιμη «εποπτεία» των λαϊκών αναγκών που προβλέπεται από τους κανονισμούς της ΕΕ, οι αντιλαϊκές «συστάσεις» θα γίνονται... εν μέρει δεκτές. Δηλαδή, τέτοια λευτεριά για το λαό...!
