«Δεν συμφωνούμε με την αντίληψη ότι το πλεονέκτημα της οικονομίας μας μπορεί να είναι η φθηνή και ελαστική εργασία...». Αυτά δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξη ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Ηλιόπουλος, προβάροντας το «φιλεργατικό» προσωπείο της κυβέρνησης. Στην ίδια συνέντευξη, το κυβερνητικό στέλεχος απαρίθμησε και ορισμένα από τα νέα προγράμματα απασχόλησης, όπου η πλειοψηφία των θέσεων εργασίας αφορά «ενισχυμένη επιδότηση» στις επιχειρήσεις για την πρόσληψη νέων, εννοείται με ημερομηνία λήξης, και «πρακτική άσκηση - κατάρτιση», όπου πάλι ο άνεργος επιστρέφει γρήγορα στην ανεργία.
Πατώντας πάνω στην ανάγκη των ανέργων για ένα μεροκάματο, η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «κανονικότητα» την εργασιακή περιπλάνηση, την εναλλαγή ενός μισθού πείνας με τα γνωστά επιδόματα για τη φτώχεια, δημιουργώντας έναν ισχυρό μηχανισμό ενσωμάτωσης και εξάρτησης των ανέργων από τα κρατικά προγράμματα, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο ΟΑΕΔ.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση μπουκώνει με φθηνό προσωπικό τις επιχειρήσεις, αποθεώνει την ευελιξία εφαρμόζοντας κατά γράμμα την πολιτική των προκατόχων της και ενισχύει τις γνωστές «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης», ρίχνοντας σε ετήσια βάση σχεδόν 500 εκατ. ευρώ, από τα οποία ωφελούνται επιχειρήσεις και «ειδικοί», μετατρέποντας σε κανόνα την προσωρινότητα στην εργασία και την κακοπληρωμένη δουλειά.
Κι όλα αυτά τα παρουσιάζει ως «φιλεργατική» πολιτική και ως «αντιστάθμισμα» τάχα στα αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπουν οι συμφωνίες με τους «θεσμούς», ενώ στην πραγματικότητα είναι συμπλήρωμα και όχι αντίβαρο της ταξικής, αντιλαϊκής πολιτικής της.
