ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα 11/1/2017
Η κατάσταση και η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο σιδηρόδρομος (συνολικά και οι τρεις εταιρείες ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΣΕ, ΕΕΣΣΤΥ), είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών τόσο της κυβέρνησης σήμερα όσο και των προηγούμενων, προκειμένου να ιδιωτικοποιήσουν και να ξεπουλήσουν. Το ίδιο ισχύει και για τις εκάστοτε εγκάθετες Διοικήσεις των εταιρειών σημερινών και προηγούμενων.
Όλοι μαζί απαξίωσαν, εγκατέλειψαν, έκλεισαν περιφερειακά δίκτυα, έδιωξαν χιλιάδες εργαζόμενους και απέλυσαν (καταργώντας δραστηριότητες π.χ. Κλινάμαξες, Φύλακες Ισόπεδων Διαβάσεων), διέσυραν και εξευτέλισαν εργαζόμενους προκειμένου να δικαιολογήσουν και να παρουσιάσουν ως μονόδρομο την ιδιωτικοποίηση και τη διάλυση του ενιαίου ΟΣΕ, αλλά και ταυτόχρονα να καλύψουν τις απαιτήσεις των «αγοραστών» για όσο πιο φτηνά γίνεται αλλά και να είναι και επιδοτούμενοι.
Είναι η πρώτη φορά διαχρονικά που ο Σιδηρόδρομος σταματά ουσιαστικά να λειτουργεί αφού σε πιο δύσκολες και πιο μεγάλες βαρυχειμωνιές στο παρελθόν ποτέ δεν σταμάτησε και ήταν η πιο αξιόπιστη και μόνη λύση για τις επιβατικές μεταφορές.
Το φιλότιμο, η εντατικοποίηση και η υπερεργασία των ελάχιστων πλέον εργαζόμενων που απέμειναν που αναγκάζονται να δουλεύουν ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τους, χωρίς να βρίσκουν καμία ανταπόκριση από τις Διοικήσεις, και που πολλές φορές βάζουν από την τσέπη τους βενζίνη στα οχήματα για να μετακινηθούν στις διάφορες βλάβες ακόμη αγοράζουν και ανταλλακτικά, δεν φτάνουν πλέον να καλύψουν την απρόσκοπτη καθημερινή λειτουργία του Σιδηρόδρομου.
Αυτό σε συνδυασμό με την παλαιότητα του τροχαίου υλικού, την έλλειψη προμήθειας σωστών ανταλλακτικών, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ο ΟΣΕ (διαχειριστής υποδομής) δεν μπορεί πλέον να καλύψει τις βασικές ανάγκες συντήρησης δικτύου ουσιαστικά δεν υπάρχουν ομάδες συντήρησης γραμμής.
Μοναδικό ενδιαφέρον των Διοικήσεων των εταιρειών είναι να ετοιμάζουν τα προαπαιτούμενα που θέτουν οι «αγοραστές» μέσω ΤΑΙΠΕΔ ή Υπουργείου, ώστε οι εταιρείες να είναι όσο περισσότερο γι αυτούς κερδοφόρες.
Ο ανταγωνισμός πλέον και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα στις εταιρείες ΤΡΑΙΝΟΣΕ (επιβατικές και εμπορικές μεταφορές), ΟΣΕ (διαχείριση υποδομής), ΕΕΣΣΤΥ (συντήρηση και επισκευή τροχαίου υλικού), τις οδηγεί σε μη συντονισμό και στοχευμένη ασυνεννοησία, η μία προσπαθεί να μεταφέρει το κόστος και την ευθύνη στην άλλη, στο τέλος βέβαια το μάρμαρο θα το πληρώσουν άμεσα οι επιβάτες και οι εργαζόμενοι, και έμμεσα οι φορολογούμενοι αλλά και η ασφάλεια κυκλοφορίας.
Διαχρονικές ευθύνες έχει και η πλειοψηφία του σ.κ. στο Σιδηρόδρομο (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΔΙΚΤΥΟ) αφού πάντα συναινούν με σιωπηρή ή φανερή αποδοχή των πολιτικών ιδιωτικοποίησης γιατί ακόμη και σήμερα στοχεύουν μόνο στην απόδοση ευθυνών των Διοικήσεων (θέλουν να τις παρουσιάσουν ανίκανες ενώ είναι ικανές γι αυτό που ετάχθησαν) και δεν μιλάνε καθόλου για αλλαγή πολιτικής, για σύγκρουση με τις πολιτικές των μονοπωλίων, για φιλολαϊκό τρόπο ανάπτυξης και λειτουργίας του Σιδηρόδρομου, για μείωση των εισιτηρίων, για προσλήψεις εργαζομένων με σταθερή δουλειά και πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
Έχουν «ξεχάσει» τις διεκδικήσεις, τις απώλειες των εργαζομένων, αποδεχόμενοι την πολιτική της προσαρμογής στις ανάγκες ανάκαμψης του κεφαλαίου.
Μονόδρομος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι η οργάνωση και η πάλη τους σε ταξική κατεύθυνση η σύγκρουση με τις πολιτικές των μονοπωλίων και ο αγώνας για ενιαίο κρατικό Σιδηρόδρομο – μεταφορές που θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.
