Οι ώρες κυλούν κι μυρωδιά του καμένου απλώνεται στα σώματα και τις ψυχές όσων γλίτωσαν από τις φλόγες και παρακολουθούν εμβρόντητοι την παρέλαση του πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών από τα κανάλια να επικαλούνται «ασύμμετρους εχθρούς», την ανάγκη για «ενότητα» και ν’ αφήνουν υπαινιγμούς γι’ αυτά που θα «αποκαλυφτούν» τις επόμενες μέρες…
Κι ούτε μια παραίτηση κυβερνητικού στελέχους, ως ένδειξη ελάχιστης ευθιξίας, για την ασύλληπτη τραγωδία που άφησε πίσω της δεκάδες νεκρούς, τραυματισμένους και αγνοούμενους και χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια, μαγαζιά και υπάρχοντα. Ούτε μια δημόσια συγγνώμη για τις τεράστιες ελλείψεις στους τομείς της πρόληψης και της κατάσβεσης πυρκαγιών, σε τεχνικά μέσα κι ανθρώπινο δυναμικό, παρά τις έγκαιρες επισημάνσεις και προειδοποιήσεις. Ούτε μια ένδειξη στάλας ντροπής από τη μεριά της κυβέρνησης για την –για πολλοστή φορά– έλλειψη ουσιαστικού και αποτελεσματικού σχεδιασμού και συντονισμού των αρμόδιων υπηρεσιών.
Θλίψη και οργή προκαλεί η εικόνα κυβερνητικών δημοσιογράφων-τσιρακιών που από τη θέση του «σχολιαστή» σε τηλεοπτικές εκπομπές ξεπερνούν ακόμα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο σε προκλητικότητα, προκειμένου να συγκαλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες των προϊσταμένων τους.
Προέχει η ανάγκη για την οργάνωση της αλληλεγγύης και της άμεσης βοήθειας σε όσους τη χρειάζονται. Όμως, το κύμα αλληλεγγύης που ήδη άρχισε να αγκαλιάζει τις οικογένειες των θυμάτων και τους πληγέντες από τις φονικές πυρκαγιές, με τη συγκέντρωση ειδών ανάγκης, την εθελοντική αιμοδοσία, εθελοντική εργασία και άλλες εκφράσεις, δεν μπορεί και δεν θα σκεπάσει τις ευθύνες της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπηρεσιών και λειτουργών.
Τις εγκληματικές ευθύνες μιας –ακόμα– κυβέρνησης ενός κράτους που θυσιάζει τις ανάγκες του εργατόκοσμου και των λαϊκών ανθρώπων, την ίδια την ανθρώπινη ζωή, στο βωμό του κέρδους των οικονομικά ισχυρών και της «ανάπτυξής» τους.
Κατιούσα
