Νέα ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους για τον ασφυκτικό έλεγχο των συνδικάτων
Η αντιαπεργιακή νομοθετική ρύθμιση που έφερε για ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατά παραγγελία του κεφαλαίου, αποτελεί μία ακόμα ωμή παρέμβαση του αστικού κράτους στο συνδικαλιστικό κίνημα,για λογαριασμό της εργοδοσίας, μία ακόμα αποφασιστική ενίσχυση του ήδη ισχύοντος αντεργατικού νομικού πλαισίου, με βάση το οποίο το κράτος του κεφαλαίου, τα αστικά δικαστήρια και η εργοδοσία παρεμβαίνουν στη λειτουργία των εργατικών συνδικάτων, στον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι λαμβάνουν τις αποφάσεις τους, στις μορφές πάλης που «επιτρέπεται» να κηρύξουν τα εκλεγμένα όργανά τους, ακόμα και στο ίδιο το περιεχόμενο των αιτημάτων τους και των κινητοποιήσεών τους.
Ενισχύοντας παραπέρα τους ήδη μεγάλους περιορισμούς στη δυνατότητα των εργαζομένων να οργανώσουν απεργιακή κινητοποίηση και μάλιστα στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, η απεργοκτόνα διάταξη της κυβέρνησης υπερδιπλασιάζει τον αριθμό των εργαζομένων που απαιτούνται από την αστική νομοθεσία για να μπορεί η Γενική Συνέλευση ενός πρωτοβάθμιου σωματείου να πάρει απόφαση για απεργία: Από το 1/3 έως το 1/5 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών που ισχύει σήμερα, η απαρτία στη Γενική Συνέλευση για την κήρυξη απεργίας πηγαίνει στο 1/2.
Πρόκειται για ένα νέο, καίριο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, το οποίο έρχεται να προστεθεί στο υπάρχον αντεργατικό νομικό πλαίσιο, με βάση το οποίο ήδη οι 9 στις 10 απεργίες βγαίνουν παράνομες, καταχρηστικές ή και τα δύο, με διαδικασίες fast track.
Η κυβερνητική ρύθμιση έρχεται να ενισχύσει το πλήθος των αντιαπεργιακών «πατημάτων» που παρέχει στο κεφάλαιο η ήδη ισχύουσα νομοθεσία, των «πατημάτων» που αξιοποιούν τα αστικά δικαστήρια για να βγάζουν τις απεργίες παράνομες: Αλλοτε αξιοποιώντας τις ασφυκτικές διαδικαστικές προϋποθέσεις (π.χ. «έγκαιρη προειδοποίηση» της εργοδοσίας, ειδοποίηση όλων των εργοδοτικών φορέων που μπορεί να εμπλέκονται σε κάποια απεργία κ.ά.). Αλλοτε επικαλούμενα την έννοια της «καταχρηστικότητας» και κρίνοντας τα ίδια τα απεργιακά αιτήματα και το περιεχόμενό τους, χαρακτηρίζοντάς τα, συχνά, «παράλογα», «υπερβολικά», «επουσιώδη», «άνευ αντικειμένου», ή, ακόμα χειρότερα, κρίνοντας αν η απεργία... έχει επιπτώσεις στα οικονομικά μιας επιχείρησης! Παράλληλα, στις δικαστικές αποφάσεις σχετικά με εργατικές απεργίες έχει γίνει πλέον κανόνας η επίκληση στο «γενικότερο κοινωνικό συμφέρον» ή στην κατάσταση της «εθνικής οικονομίας», ενώ τα τελευταία χρόνια είναι σύνηθες τα δικαστήρια να χαρακτηρίζουν απεργίες καταχρηστικές επειδή κρίνεται ότι έχουν αιτήματα με «πολιτικό χαρακτήρα», επειδή διατυπώνονται αιτήματα που στρέφονται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική...
Προκλητική προσπάθεια υποβάθμισης του αντιαπεργιακού χτυπήματος
Είναι προκλητική η προσπάθεια της κυβέρνησης να «κουκουλώσει» αυτήν την πραγματικότητα, η προσπάθειά της να υποβαθμίσει το νέο αντιαπεργιακό χτύπημα που νομοθετεί, είτε λέγοντας ότι «δεν φαίνεται και καταστροφικό» είτε παρουσιάζοντας διάφορα αποστειρωμένα αριθμητικά παραδείγματα για τις αλλαγές στην απαρτία των Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων, λες και αυτές διεξάγονται... σε «κενό αέρος».
Η κυβερνητική ρύθμιση χτυπάει το απεργιακό δικαίωμα στο πρωτοβάθμιο επίπεδο οργάνωσης, μέσα στην επιχείρηση, εκεί δηλαδή που εκφράζονται πιο έντονα η εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία, οι απειλές και οι πιέσεις ενάντια σε εργαζόμενους που σηκώνουν το κεφάλι, αλλά και στο επίπεδο του κλάδου, αφού παρά τα διάφορα «non papers» και τις «διαβεβαιώσεις» που μοίραζε το υπουργείο Εργασίας, πουθενά στο νομοσχέδιο (ούτε στο σχετικό άρθρο ούτε στην αιτιολογική έκθεση) δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά που να εξαιρεί με σαφήνεια τα κλαδικά συνδικάτα από το νέο αντιαπεργιακό χτύπημα.
Μιλούν με θράσος για «ενίσχυση της δημοκρατίας»!
Είναι αντίστοιχα προκλητικός ο ισχυρισμός κυβερνητικών στελεχών ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση «ενισχύεται η δημοκρατία στα συνδικάτα», ότι «κάθε εμπόδιο για καλό» γιατί τάχα αυτό θα βοηθήσει στην «ουσιαστική συμμετοχή» των εργαζομένων στα σωματεία και την οργάνωση των απεργιών. Είναι προφανές ότι κανένας πόνος δεν πήρε την κυβέρνηση που υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου, τις ενώσεις των μονοπωλίων που χαιρετίζουν τη νέα αντιαπεργιακή ρύθμιση, την ΕΕ και το ΔΝΤ που την συμφώνησαν μαζί με την κυβέρνηση, για την άνοδο της συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικάτα και για τη μεγαλύτερη επιτυχία των απεργιών! Στόχος του κεφαλαίου είναι το «ξήλωμα» του απεργιακού δικαιώματος και ο ασφυκτικός έλεγχος των συνδικάτων και αυτόν ακριβώς τον στόχο υπηρετεί η νέα αντιαπεργιακή διάταξη. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης», που θα ωφελεί τάχα και το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους, έχει κοντά ποδάρια, βλέπουν ότι παρά τον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αναπτύσσονται εστίες αντίστασης και διεκδίκησης, με την καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων... γι' αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους!
Είναι προκλητικό να μιλούν για «ενίσχυση της δημοκρατίας» αυτοί που θωρακίζουν το αντεργατικό νομικό πλαίσιο, δίνοντας αέρα στα πανιά της εργοδοτικής ασυδοσίας που εντείνεται μέσα στους χώρους δουλειάς, με εκβιασμούς, απολύσεις, συλλογή «δηλώσεων αποκήρυξης» των ταξικών σωματείων, «εσωτερικούς κανονισμούς» και «αξιολογήσεις» που βάζουν στο στόχαστρο τη συνδικαλιστική δράση. Μιλούν για «δημοκρατία στα συνδικάτα» αυτοί που στέλνουν την Αστυνομία να συλλαμβάνει απεργούς και να καταστέλλει κινητοποιήσεις καθ' υπόδειξη των αφεντικών. Και φυσικά, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση... νοιάζεται για τη «δημοκρατία» και απαιτεί τη συμμετοχή του 50% των μελών ενός σωματείου προκειμένου να αποφασιστεί μια απεργιακή κινητοποίηση, δεν έχει καμιά... «δημοκρατική ευαισθησία» για το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που δίνει το ελεύθερο στην εργοδοσία να επιβάλλει μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων σε συνεργασία με «Ενώσεις Προσώπων», που εκπροσωπούν μόνο το 15% του προσωπικού τους...
Ανοίγουν δρόμο για το συνολικό «ξήλωμα» του απεργιακού δικαιώματος
Είναι ένα μεγάλο ψέμα ο ισχυρισμός της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας ότι με τη νομοθετική ρύθμιση που έφεραν προς ψήφιση «κλείνει οριστικά το ζήτημα του συνδικαλιστικού νόμου», όπως ψέμα είναι και ο ισχυρισμός ότι «αποκρούστηκαν πολλές απαιτήσεις των θεσμών», όπως η θεσμοθέτηση της ανταπεργίας και η αλλαγή των προβλεπόμενων για την απόλυση συνδικαλιστών.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκανε για μια ακόμα φορά τη βρώμικη δουλειά του κεφαλαίου, την οποία δεν μπόρεσαν να φέρουν σε πέρας οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ: Μετά την έμμεση νομιμοποίηση της εργοδοτικής ανταπεργίας («λοκ άουτ») και τη διεύρυνση των λόγων απόλυσης συνδικαλιστών, με διατάξεις που ψήφισε σε προηγούμενα κλεισίματα «αξιολογήσεων», ανοίγει τώρα τον νέο γύρο επέμβασης του αστικού κράτους ενάντια στο ίδιο το απεργιακό δικαίωμα, με στόχο το συνολικό «ξήλωμά» του.
Από αυτήν την άποψη, την απάτη των κυβερνητικών ισχυρισμών περί «οριστικού κλεισίματος» επιβεβαιώνει με χαρακτηριστικό τρόπο η τοποθέτηση του ΣΕΒ, ο οποίος χαιρετίζει την αντιαπεργιακή διάταξη, σπεύδοντας παράλληλα να επισημάνει ότι αποτελεί «οριακή θετική μεταβολή», καθώς, όπως αναφέρει, «απαιτείται συνολική επανεξέταση του συνδικαλιστικού νόμου»...
Υπερθεματίζει η ΝΔ, συμβάλλοντας στην επίθεση με καταμερισμένο ρόλο
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα δουλεύουν συντονισμένα και με καταμερισμένους ρόλους για την υλοποίηση αυτών των πάγιων απαιτήσεων του κεφαλαίου, ήρθε να επιβεβαιώσει και η αντίστοιχη τοποθέτηση της ΝΔ.
Πατώντας πάνω στην αντιαπεργιακή διάταξη που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η πρόταση που κατέθεσε η ΝΔ πλειοδοτεί στην επιχείρηση τσακίσματος των εργατικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, «υπερθεματίζοντας», η ΝΔ απαιτεί για την κήρυξη απεργίας να είναι απαραίτητη όχι μόνο η παρουσία του 1/2 των μελών στη συνέλευση, αλλά και η υπερψήφιση της απεργίας από τον ίδιο αριθμό. Επιπλέον, πατώντας στο γεγονός ότι η κυβέρνηση κατέθεσε τη ρύθμισή της με τέτοιον τρόπο που ανοίγει τεράστια «παράθυρα» για χτύπημα και των σωματείων πανελλαδικής και περιφερειακής εμβέλειας, η ΝΔ πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, προτείνοντας... να λυθεί το θέμα με ξεκάθαρη υπαγωγή των εν λόγω σωματείων στον ίδιο αντιαπεργιακό περιορισμό (μέχρι σήμερα για τα σωματεία αυτά προβλέπεται η δυνατότητα κήρυξης απεργίας με απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου). Παράλληλα, στο πλαίσιο της επιχείρησης ασφυκτικού ελέγχου και πλήρους «φακελώματος» του συνδικαλιστικού κινήματος και των εργαζομένων από το αστικό κράτος και την εργοδοσία, η ΝΔ προτείνει τη διεξαγωγή ηλεκτρονικών ψηφοφοριών, καθώς και τη χρήση του ΑΜΚΑ κάθε εργαζομένου για τη συμμετοχή στις ψηφοφορίες...
Οπως ήταν αναμενόμενο, η τοποθέτηση της ΝΔ έδωσε πάσα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να «ξεπλυθεί» από το χτύπημα της απεργίας που προωθεί η ίδια με το πολυνομοσχέδιο, κάνοντας π.χ. λόγο για «ταύτιση της ΝΔ με τις πιο ακραίες θέσεις του ΔΝΤ».
Πρόκειται βέβαια για το χιλιοπαιγμένο στημένο «παιχνίδι» όλων των τελευταίων χρόνων: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φέρνει και ψηφίζει τα αντιλαϊκά μέτρα, η ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα ψηφίζουν μαζί της τα πιο κομβικά από αυτά ή ασκούν κριτική «υπερθεματίζοντας», διευκολύνοντας έτσι και την κυβέρνηση να παρουσιάζει τα αντεργατικά μέτρα ως «το μικρότερο κακό», αλλά και προετοιμάζοντας το έδαφος για τα επόμενα αντεργατικά χτυπήματα...
Οπως σημείωσε σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την τοποθέτηση της ΝΔ σχετικά με την απεργία, «η ΝΔ, βρισκόμενη προφανώς σε αμήχανη θέση, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ της έχει πάρει την μπουκιά απ' το στόμα, πλειοδοτεί σε αντεργατικές προτάσεις και ανταγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι ο καλύτερος εκτελεστής των εργατικών δικαιωμάτων. Οσο για τους εργατοπατέρες, στους οποίους αναφέρθηκε η κα Σπυράκη, αυτούς να τους αναζητήσουν στο κόμμα τους, που μαζί με τους εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, συναποτελούν τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και στηρίζουν την κυβέρνηση στην υλοποίηση της πολιτικής της, μπαίνοντας εμπόδιο στην ενημέρωση και κινητοποίηση των εργαζομένων».
Κάτω τα ξερά σας από την απεργία!
Με βάση και την πείρα που έχουν συσσωρεύσει όλα αυτά τα χρόνια οι εργαζόμενοι και ο λαός, δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν ούτε τα κάλπικα επιχειρήματα της κυβέρνησης ούτε και ο στημένος καβγάς ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για το ποιος χτυπάει περισσότερο την απεργία, ποιος το κάνει και χαίρεται και ποιος το κάνει και... «θλίβεται»: Αυτό που γίνεται φως - φανάρι είναι η στράτευση τόσο της κυβέρνησης όσο και της ΝΔ στη στρατηγική του κεφαλαίου, η οποία και απαιτεί ξήλωμα της απεργίας, συνολικά των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Με τις κινητοποιήσεις τους όλες αυτές τις μέρες, οι οποίες κορυφώνονται τη Δευτέρα, οι εργαζόμενοι, τα ταξικά συνδικάτα στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα: Κάτω τα ξερά σας από την απεργία! Τα ζητήματα της οργάνωσης της εργατικής τάξης, της λειτουργίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων, της μαζικοποίησης των σωματείων αφορούν αποκλειστικά τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό τους κίνημα.
Στην προσπάθεια του αστικού κράτους, του κεφαλαίου και των κομμάτων του να υποτάξουν τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα στη στρατηγική του κεφαλαίου, απάντηση δίνει η άνοδος της οργάνωσης και των αγώνων των εργαζομένων απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, η μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών, η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.
