«... πριν τρεις βδομάδες είχαμε καταλήξει σε ένα αποτέλεσμα, οι Ελληνες χρειάζονταν τρεις βδομάδες χρόνο ακόμα και για την επικοινωνία του θέματος στη χώρα τους...».
Η δήλωση αυτή του Β. Σόιμπλε την περασμένη Πέμπτη, πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, μπορεί να εκλήφθηκε ως σπόντα προς την κυβέρνηση, αντανακλά όμως μια διαπιστωμένη πραγματικότητα: Οτι βασικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής δεν είναι μόνο η προσήλωσή της στα αντιλαϊκά μέτρα που απαιτεί η ανάκαμψη του κεφαλαίου, αλλά και η διαχείρισή τους απέναντι στο λαό, ώστε να ενσωματώνει, να χειραγωγεί και να εκτονώνει τις δικαιολογημένες αντιδράσεις.
Ενα τέτοιο σκηνικό φαίνεται πως στήθηκε και τις μέρες που μεσολάβησαν ανάμεσα στις δύο συνεδριάσεις του Γιούρογκρουπ, με την κυβέρνηση να εναλλάσσει το «κρύο» με το «ζεστό» στην προπαγάνδα της για την τελική συμφωνία, θέλοντας προφανώς να αποσπάσει την ανοχή ή και τη στήριξη του λαού στα αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» της συζήτησης για το χρέος.
Είναι προφανές επίσης ότι στο πλαίσιο των μεταξύ τους αντιθέσεων και της προσπάθειας να πετάξει ο ένας την ευθύνη στον άλλον, ο Σόιμπλε «ξεμπροστιάζει» την τακτική της κυβέρνησης, με την οποία κατά τ' άλλα μοιράζονται τους ίδιους στόχους: Την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και την εξαπάτηση του λαού.
