Επίθεση στον δίκαιο αγώνα
Σαν έτοιμα από καιρό, τα αστικά επιτελεία εφόρμησαν συντονισμένα κατά των συμβασιούχων στην καθαριότητα και των άλλων εργαζομένων στους ΟΤΑ. Και τι δεν προσάπτουν στους απεργούς και στον αγώνα τους! Οτι «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας», ότι από την απεργία «κινδυνεύουν η δημόσια υγεία, ο τουρισμός, η οικονομική ανάπτυξη»...
Το «έγκλημα» για το οποίο στοχοποιούνται, είναι ότι τόλμησαν να διεκδικήσουν μόνιμη και σταθερή δουλειά. Για να σταματήσουν να ζουν σε διαρκή ανασφάλεια και ομηρία, να μπορούν και αύριο να έχουν μεροκάματο, να μην είναι η ζωή των οικογενειών τους κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και της απόλυσης.
Αυτό είναι που δεν «συγχωρούν» στους εργαζόμενους όσοι επιτίθενται στον δίκαιο αγώνα τους: Το γεγονός ότι στις κινητοποιήσεις τους ανέδειξαν το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, που απαντάει στην ανάγκη να έχουν μεροκάματο κάθε μέρα και όχι «εποχικά», αλλά και να στελεχωθούν οι υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων που υπολειτουργούν.
Την πρώτη «τροχιοδεικτική βολή» έριξε η ίδια η κυβέρνηση, διά του υπουργού Εσωτερικών Π. Σκουρλέτη, ο οποίος χαρακτήρισε «εκτός τόπου και χρόνου» το αίτημα των συμβασιούχων. Εβαλε ταυτόχρονα τον πήχη της διαπραγμάτευσης με τους εργαζόμενους μέχρι το ύψος της «λύσης» που έδωσε τελικά με την προχτεσινή τροπολογία, πετώντας λάσπη σε όποιον την απορρίπτει ότι υπηρετεί τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της καθαριότητας!
Ακολούθησαν ο αρχηγός της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης, δήμαρχοι και λοιποί, που με μια φωνή απαίτησαν να σταματήσει η κινητοποίηση, επικαλούμενοι, όπως και η κυβέρνηση, το Σύνταγμα και την ευρωπαϊκή Οδηγία. Μάλιστα, η ΝΔ και ορισμένοι δήμαρχοι πήγαν ένα βήμα πιο πέρα, ζητώντας να αφεθούν ελεύθεροι να εφαρμόσουν το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και να διαχειριστούν όπως θέλουν τα απορρίμματα, «δείχνοντας» προς την πλευρά των συμπράξεων με επιχειρηματικά σχήματα, που περιμένουν σαν τα κοράκια.
Ορισμένοι δήμαρχοι και κυβερνητικοί παράγοντες έφτασαν να επικαλούνται τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, για να τους φέρουν σε αντιπαράθεση με τους συμβασιούχους που διεκδικούν μόνιμη και σταθερή δουλειά. Πρόκειται για τους ίδιους που με την πολιτική τους κόβουν τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας, αποκλείουν απ' αυτά τη συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων και απελευθερώνουν τις ομαδικές απολύσεις.
Στην πραγματικότητα, η επίκληση των ανέργων γίνεται για να εμπεδωθεί ως αυτονόητη «κανονικότητα» η ομηρία και η ανακύκλωση χιλιάδων συμβασιούχων, να κρυφτεί ότι το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης δεν μπορεί να εξασφαλίσει εργασία για όλους, πόσο μάλλον μόνιμη και σταθερή δουλειά και ότι οι απαιτήσεις των εργαζομένων και των ανέργων θα πρέπει να εξαντλούνται στην ανακύκλωσή τους στη μιζέρια της μισοζωής και της μισοδουλειάς.
Αυτό είναι το κοινό υπόβαθρο που, παρά τις κοκορομαχίες τους για τα επιμέρους, επιτρέπει την σύγκλιση όλων των αστικών δυνάμεων, οι οποίες από κοινού επιτίθενται σήμερα στους συμβασιούχους.
Παράλληλα, όμως, και σε αυτή την κινητοποίηση αναζωπυρώθηκε η επίθεση κατά του δικαιώματος στην απεργία. «Κάθε απεργιακή κινητοποίηση στηρίζεται στην "ομηρία" των πολιτών...» αποφαίνεται η χτεσινή «Αυγή», αναπαράγοντας ό,τι πιο αισχρό γράφτηκε και ειπώθηκε κατά καιρούς, για να υποδαυλίσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και την καταστολή σε βάρος όποιου διεκδικεί και αγωνίζεται.
Η συγκυρία δεν είναι τυχαία. Ανάμεσα στα δεκάδες «προαπαιτούμενα» της επικείμενης τρίτης «αξιολόγησης» είναι και η νομοθέτηση νέων εμποδίων στην κήρυξη απεργίας. Είναι επομένως φανερό ότι τα επιτελεία «ζεσταίνουν τις μηχανές» της προπαγάνδας τους, προετοιμάζοντας το έδαφος για κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος συνολικά των εργασιακών δικαιωμάτων και ειδικότερα του δικαιώματος στην απεργία.
