Τις τελευταίες μέρες διακινείται από την κυβέρνηση ο εκβιασμός των διπλών εκλογών. Περιγράφεται ως «ταλαιπωρία», «περιπέτεια». Η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο προκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να συναινέσουν στη διαμόρφωση νέου εκλογικού νόμου που θα αποκλείσει τις διπλές εκλογές και θα εξασφαλίσει τη «σταθερότητα».
Με αφορμή (και) αυτά τα σενάρια, ο Αλέξης Τσίπρας ...σαν έτοιμος από καιρό πήρε την «πάσα» και θυμήθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει για «τη δυνατότητα να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων»...
Την ίδια στιγμή, άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διακινούν το επιχείρημα πως, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο ελάχιστος αριθμός για να λάβει μία κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης είναι 120 ψήφοι, που με αναλογικό σύστημα αντιστοιχεί σε ποσοστό 40% του εκλογικού σώματος...
Στην πραγματικότητα, ο «εκβιασμός» της κυβέρνησης της ΝΔ αποτελεί την καλύτερη «πάσα» στον ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να υψώσει εκ νέου κάλπικες διαχωριστικές γραμμές μέσα στην ελληνική κοινωνία. Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το μεταμοντέρνο ΠΑΣΟΚ, θυμήθηκε τα αλήστου μνήμης περί «κυβέρνησης δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων». Φυσικά σήμερα δεν είμαστε ούτε στο 1985, ούτε καν στο 2015. Η πείρα της συγκυβέρνησης των «αντιμνημονιακών δυνάμεων», που έγινε η «μνημονιακότερη» όλων, είναι και πολύ νωπή και πολύ πικρή. Πλέον μιλάνε τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρνησης για 4μισι χρόνια, όσο και ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, πριν και τώρα. Χώρια που σήμερα, πλέον, μιλάμε για ένα «ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ» στην κυριολεξία.
Το πλέον ρεαλιστικό σενάριο σε περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης (αν κρίνουμε με βάση τις θέσεις και τα πεπραγμένα των κομμάτων) είναι η δυνατότητα να προκύψει μία συγκυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ή -σε πρώτη φάση τουλάχιστον- να ανοίξει ο δρόμος σε μία τέτοια συγκυβέρνηση αργότερα. Και όσοι ξορκίζουν αυτό το ενδεχόμενο, ας σκεφτούν πώς το αντιμετώπιζαν παλιότερα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μέχρι που το έκαναν πράξη. Τονίζουμε τα εξής:
- Πριν τις πρόσφατες εκλογές ο ίδιος ο Τσίπρας, ο ηγέτης των «προοδευτικών δυνάμεων», δήλωνε πως «κάτω από ακραίες συνθήκες» μπορεί να υπάρξει συγκυβέρνηση (του ΣΥΡΙΖΑ) με τη Δεξιά. Άλλωστε, και ο ίδιος την έχει κάνει πράξη μία φορά με τους ΑΝΕΛ...
- Στον χαιρετισμό της στο συνέδριο της ΝΔ η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε πως «είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε θέματα όπου μπορεί να υπάρχει συναίνεση. Είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια συγκλίσεων για τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας (...) Είναι αυτονόητο πως υπάρχουν περιθώρια συγκλίσεων για το εθνικό συμφέρον, στη συζήτηση που έχει ανοίξει στην ΕΕ για τη βελτίωση των πολιτικών, την αναθεώρηση συνθηκών, την ασφάλεια, την άμυνα και το δημοσιονομικό πλαίσιο». Πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβεται η στρατηγική συμφωνία στα μεγάλα ζητήματα: Στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στην πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
- Θυμίζουμε, επίσης, ότι όταν τέθηκε το κολοσσιαίο πολιτικό ζήτημα της ψήφισης του 3ου μνημονίου, μια χαρά συνέπραξαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τότε.
- Δεν θα αδικήσουμε τη ΝΔ που επίσης έχει φανεί γενναιόδωρη στην αναγνώριση του αντιλαϊκού έργου του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι έχουμε την εικόνα τού πόσο χαρούμενος δήλωνε ο Άδωνις Γεωργιάδης -προεκλογικά- για τη φιλοαμερικάνικη πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και τα πρόσφατα εύσημα του Βρούτση, υπουργού της κυβέρνησης της ΝΔ, στους προκατόχους του όσον αφορά στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, έναν διακαή πόθο του μεγάλου κεφαλαίου. Τι άλλο σημαίνει η δήλωσή του πως «(σ.σ. ως κυβέρνηση) θα έχουμε ολοκληρώσει μία μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση ως ένα αποτέλεσμα από το 2010, από την περίοδο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ»!
Όπως βλέπουμε, ισχύει απόλυτα ότι «το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο».
Άλλωστε, δεν νομίζουμε πως στον ΣΥΡΙΖΑ ...ανατριχιάζουν με την προοπτική συγκυβέρνησης ακόμα και με τη ΝΔ. Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια που ένας πυρήνας «άρτι αφιχθέντων» στελεχών του έχει ήδη συγκυβερνήσει - και όχι μόνο μία φορά - με τη ΝΔ. Τα περισσότερα λόγια και αποδεικτικά στοιχεία περισσεύουν.
Όσο κι αν σηκωθούν οι τόνοι της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο σημερινό δίπολο του αστικού πολιτικού συστήματος υπάρχει ένα δεδομένο: Ο λαός έχει απέναντί του ένα ενιαίο μπλοκ που υπηρετεί με πάθος την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Για να μπουν εμπόδια σε αυτήν την πολιτική, για να ανοίξει ο δρόμος για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής υπάρχει επίσης ένα δεδομένο: Η μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ στους δρόμους του αγώνα με την προώθηση μίας πλατιάς αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και πάλης. Εκεί που τελικά κρίνονται όλα...
Αναδημοσίευση από τον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» - 4 Δεκέμβρη 2019
