Τις τελευταίες μέρες στο χώρο του σιδηρόδρομου
και με αφορμή την εξαγορά της ΕΕΣΣΤΥ από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ εξελίσσεται ένα
«μαλλιοτράβηγμα» μεταξύ των δυνάμεων του εργοδοτικού κυβερνητικού
συνδικαλισμού, αξιοποιώντας ταυτόχρονα στη «διαμάχη» τους απόψεις και θέσεις
των εργοδοτών, των διοικήσεων των εταιρειών και της κυβέρνησης που υποτίθεται ότι τις θεωρούν
εχθρικές για τους εργαζόμενους.
Όλοι στο ίδιο χαράκωμα – παλιοί και νέοι
εργοδοτικοί – μοιράζονται την ίδια γραμμή ενσωμάτωσης
και ταύτισης με τα συμφέροντα των εργοδοτών είτε αυτοί είναι ιδιώτες, είτε
το δημόσιο (αστικό κράτος).
Οι διαξιφισμοί απευθύνονται στους εργαζόμενους
και στοχεύουν τη συνείδησή τους.
Από πάντα γίνονταν αλλά τώρα προβάλλει ακόμα πιο έντονα πλέον στο
σιδηρόδρομο η προσπάθεια να καλλιεργηθεί το «πρότυπο» του εργαζόμενου που
ταυτίζει τα συμφέροντα του με τα συμφέροντα του εργοδότη και θεωρεί δική του
υπόθεση τα κέρδη της επιχείρησης που δουλεύει. Οι εργαζόμενοι δεν ήταν ούτε
είναι συνέταιροι στα κέρδη των εργοδοτών. Δεν είναι και ούτε στα πλαίσια της
καπιταλιστικής ανάπτυξης θα γίνουν αποδέκτες του πλούτου που παράγουν. Αντίθετα
τα κέρδη των εργοδοτών τους θα στηρίζονται στην ένταση της δικής τους
εκμετάλλευσης.
Στο σύστημα που πρεσβεύουν οι εργοδότες, το
κράτος τους, οι κυβερνήσεις τους και υπεραμύνονται οι εργοδοτικές-κυβερνητικές
πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ, στην ΠΟΣ, στα πρωτοβάθμια σωματεία στο σιδηρόδρομο οι
εργαζόμενοι θα παραμένουν οι εκμεταλλευόμενοι και οι εργοδότες οι
εκμεταλλευτές.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν
μεταξύ τους. Όλα τους ενώνουν και όλα τους χωρίζουν από τους εργοδότες. Μόνοι
τους θα λύσουν τα προβλήματά τους με τους αγώνες τους αρκεί να το αποφασίσουν.
Αρκεί να αποτινάξουν από πάνω τους το σαράκι του εργοδοτικού – κυβερνητικού
συνδικαλισμού που τους κατατρώει.
Η αντίσταση στους αντεργατικούς – αντιλαϊκούς
σχεδιασμούς κρίνεται στους χώρους δουλειάς, εκεί που η εκμετάλλευση χτυπάει
κόκκινο. Χρειάζεται να δυναμώσει η κόντρα απέναντι στον εργοδοτικό και
κυβερνητικό συνδικαλισμό, με όποια απόχρωση κι αν εμφανίζεται, να απομονωθούν
οι άνθρωποι και οι μηχανισμοί της εργοδοσίας, να ηττηθεί η γραμμή της ταξικής
συνεργασίας και της κοινωνικής ειρήνης. Χρειάζεται να ενισχυθεί με νέες
δυνάμεις το ΠΑΜΕ. Χρειάζεται καθημερινά
να αυξάνει ο αριθμός των εργαζομένων που παλεύουν με το δικό του πλαίσιο
πάλης.
Όλοι στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την Τρίτη 20
Μάρτη 2018. (Στην Αθήνα στην ΟΜΟΝΟΙΑ στις 6.30μ.μ.)
ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ.
ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 751€.
