Μόλις ο συνάδελφος… αποτόλμησε να αναφερθεί στον κ. Αλέκο Φλαμπουράρη και την εμπλοκή του ονόματός του σε δημόσιο έργο, τομέας – άλλωστε – γνώριμος και για τον ίδιο, αφού έχει θητεύσει στο ΤΕΕ και στο Υπουργείο που εκτελεί τα δημόσια έργα, παρά το γεγονός ότι το αναφερόμενο έργο ήταν αρμοδιότητας Περιφέρειας κι όχι του Υπουργείου του, κυριολεκτικά ταράχθηκε.
Απευθυνόμενος δε με απερίγραπτο ύφος στον δημοσιογράφο τον ερώτησε «είστε δημοσιογράφος;», για να συμπληρώσει ευθύς «αν είχατε άδεια άσκησης θα σας την παίρναμε». Κι όλοι μείναμε σύξυλοι.
Ποιοι είστε εσείς κύριε Σπίρτζη που θα παίρνατε την άδεια; Ακόμα και στις περιπτώσεις χορήγησης άδειας άσκησης από φορέα, όπως το Τεχνικό Επιμελητήριο ή οι δικηγορικοί σύλλογοι, η αφαίρεση της άδειας άσκησης επαγγέλματος γίνεται με συντεταγμένες, προβλεπόμενες διαδικασίες, για πειθαρχικά παραπτώματα. Και, επίσης, για τους δημοσιογράφους υπάρχουν τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα, αν κάποιος νομίζετε ότι σας έθιξε.
Έκρινε, λοιπόν, ο κ. Σπίρτζης ότι η δημοσιογραφική ερώτηση, ερώτηση επί πολιτικού ζητήματος και με καθαρά πολιτική στόχευση, συνιστά δημοσιογραφικό ολίσθημα, παράπτωμα ή μάλλον έγκλημα και θα του αφαιρούσε – αν είχε – την άδεια άσκησης!
Είναι προφανές ότι τέτοιο ύφος και κυρίως τέτοιες αντιλήψεις δεν ταιριάζουν ούτε στην δημοκρατία που έχουμε, ούτε στο ήθος της αριστεράς.
Κι εκείνο που με λυπεί και καταθέτω προσωπικά την συγγνώμη μου είναι γιατί δεν αφήσαμε σύξυλο τον κ. Σπίρτζη να μονολογεί, αναζητώντας δημοσιογράφους της αρεσκείας του.