Ο Νώντας Θεοδωρόπουλος έφυγε από την ζωή σαν μαχητής όπως ακριβώς του ταίριαζε .
Όταν αποχώρησε από τον συνδικαλισμό το κενό που άφησε παρέμεινε τεράστιο.
Υπηρέτησε την έλξη με αγωνιστική και διεκδιτική στάση και παρέμεινε μακριά από κιτρινισμούς και γελοιότητες που δυστυχώς μετά την αποχώρηση του αναδύθηκαν και επικράτησαν στον συγκεκριμένο χώρο .
Τριτοκλάσατα στελέχη της ΠΑΣΚ που αναδείχθηκαν με δυσώδη τρόπο στην πλάτη του ίδιου (και όχι μόνο) τον ξεπλήρωσαν για την βοήθεια που τους έδωσε με πισώπλατες μαχαιριές και οχετό ύβρεων και κατηγοριών.
«Άνθρωποι που ποτέ δεν φόρεσαν παντελόνια» προερχόμενοι τόσο από τον ίδιο χώρο όσο και από την δεξιά έδωσαν ρεσιτάλ ραδιουργίας και προδοσίας γιατι πολύ απλά δεν μπορούσαν να αντιπαρατεθούν με συνδικαλιστικούς και πολιτικούς χώρους.ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΛΙΓΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ .
«Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αναρτήσεις που τον κατονόμαζαν και είχαν τίτλο ΓΛΥΦΟΥΝ ΚΩΛΟΥΣ ή ΠΟΣΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΠΕΓΡΑΨΕΣ ΝΩΝΤΑ; -από ανθρώπους που αφησαν ιστορία στο πόσο πολύ πρόθυμοι ήταν να γλύψουν αφεντικά και κυβερνήσεις ή που εργάζονταιν με 3 ρεπό το μήνα ή 30 ρεπό για ένα ολόκληρο χρόνο »
Αυτού του είδους η επαισχυντη υποκρισία από πραγματικούς «γλύφτες» τον πίκρανε.
Ο Νώντας παρέδωσε σωματείο και όχι συλλογο φίλων των αφεντικών.
Ο Νώντας βοήθησε πολύ κόσμο που εφτασαν να κινδυνεύσουν να χάσουν την δουλειά τους ή …κινδύνευσαν με. πολύ χειρότερα από αυτό.Σχεδόν όλοι τους τον «ξεπλήρωσαν» με οικτρή και αχάριστη στάση.Μερικοί μάλιστα ευεργετηθέντες από αυτόν ξεπέρασαν κάθε όριο και με εμετικό τρόπο τον κατηγόρησαν για απίστευτα πράγματα όπως συνεβη το 2015 απο πλέον συνταξιουχο μηχανοδηγό στο εργατικό κέντρο Πειραιά.
Εδω το τρένο το πάνε οι άνθρωποι ,όχι η τεχνολογία είχε πει το Σεπτέμβριο του 2010 ο Θεοδωρόπουλος και είχε απόλυτο δίκιο.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΟΛΩΝ.
Από την ημέρα που συνταξιοδοτήθηκε και μετά το τηλεφωνο του ποτέ δεν σταμάτησε να χτυπά καθώς υπήρχαν πολλοι που τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν.Και είναι σημαντικό όταν φεύγεις να σε θυμούνται.Γιατί μερικοί άλλους δεν θα θέλει να τους θυμάται κανένας καθώς ότι «έδωσαν» ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ σε αυτη την ζωή.
Στον αγαπητό «Βλάχο» του ελληνικού σιδηροδρόμου έχω να πω Αντίο φίλε μου
Είμαι ευτυχής που σε γνώρισα πατρίδα
Και Βλαχος προς Βλάχο σε αποχαιρετώ με ένα τραγούδι
KAΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ
</