Το σημαντικό νέο από την επίσκεψη
Σπίρτζη στη Στερεά Ελλάδα και τη Θεσσαλία, δεν ήταν οι δηλώσεις για τη
λειτουργία του αυτοκινητόδρομου. Λίγο-πολύ το τελευταίο διάστημα η
είδηση αυτή έχε κοινωνηθεί και πλέον είμαστε σε κατάσταση αναμονής.
Η μεγάλη είδηση που βγήκε από αυτή την
επίσκεψη είναι ότι μετά από πολλά χρόνια ακούσαμε από επίσημα χείλη της
Πολιτείας ότι τα έργα φτάνουν στο τέλος τους και έχουμε δεσμεύσεις με
ημερομηνίες.
Στον σιδηροδρομικό διάδρομο
Αθήνα-Θεσσαλονίκη έχουν τελειώσει όλες οι εργολαβίες με εξαίρεση τα
ατελείωτα έργα στα 106χλμ του τμήματος Τιθορέα-Δομοκός. Εξαιτίας αυτού
του τμήματος η αναβάθμιση των υπόλοιπων 400χλμ που είναι ολοκληρωμένα
δεν είναι αισθητή ούτες στις επιβατικές ούτε στις εμπορευματικές
μεταφορές με αποτέλεσμα το μέσο να έχει απαξιωθεί.
Εδώ πλεόν δημιουργείται ένα περιβάλλον
ότι ναι, φτάσαμε στο τέλος των έργων, καθώς τόσο ο Υπουργός Υποδομών
Χ.Σπίρτζης όσο και ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ Θ.Βούρδας έδωσαν
χρονικές προθεσμίες.
Τον Ιούνιο του 2017 σύμφωνα με τους
ιδίους, θα λειτουργήσει το τμήμα από την Τιθορέα μέχρι το Λιανοκλάδι
μήκους 54χλμ που περιλαμβάνει την μεγαλύτερη σιδηροδρομική Σήραγγα στην
Ελλάδα στο Καλλίδρομο μήκους 9χλμ (δίδυμη σήραγγα) και ίσως την
μεγαλύτερη στα Βαλκάνια.
Αυτό μπορεί να ακούγεται ως κάτι που
απλά το περιμέναμε, όμως δεδομένου ότι τα έργα αυτά είχαν ξεκινήσει το
μακρινό 1997, η είδηση αυτή είναι σημαντική. Πρώτον γιατί θα πρέπει όλοι
να προβληματιστούμε γιατί χρειάστηκαν 20 χρόνια να τελειώσουμε ένα
τεχνικό έργο, ακόμα και αν ήταν τόσο μεγάλο και δεύτερον ότι θα πρέπει
να χαρούμε γιατί η λειτουργία αυτή θα σημάνει και την αρχή της ανάστασης
των σιδηροδρομικών μεταφορών της χώρας που έχουν απαξιωθεί πρώτα από
όλα στα μάτια του κόσμου.
Η λειτουργία και του τελικού τμήματος
από το Λιανοκλάδι μέχρι τον Δομοκό τον Μάρτιο του 2018, οριοθετεί και
την λήξη αυτών των στοιχειωμένων έργων που έχουν στοιχίσει
δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία θα πρέπει μέσα από μία φιλική προς το
σιδηρόδρομο πολιτική να αρχίσουμε να τα αποσβέσουμε.
Εδώ βέβαια θα πρέπει να θυμίσουμε ότι
σιδηρόδρομος δεν είναι μόνο ο διάδρομος Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Ειδομένη που
δρομολογήθηκαν καταστάσεις. Είναι και η δυτική γραμμή Αθήνα-Κιάτο-Πάτρα.
Σε αυτή τη γραμμή είμαστε ακόμα πίσω και πρέπει να τρέξουμε.
Τα δρομολογημένα έργα θα τελειώσουν
σταδιακά μέχρι το 2018 αλλά το δυστύχημα είναι ότι δεν θα λειτουργήσουν
γιατί χρειάζονται νέες εργολαβίες που θα ολοκληρώσουν τα έργα.
Στο τμήμα από το Κιάτο μέχρι το Ρίο στην περιοχή Μποζαϊτικα (στην είσοδο δηλαδή της Πάτρας) υπάρχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και θα δούμε δημοπρατήσεις έργων το 2017 που θα κλείσουν τον κύκλο έργων και μέχρι το 2020-2021 θα περιμένουμε να λειτουργήσουν.
Στο τμήμα από το Κιάτο μέχρι το Ρίο στην περιοχή Μποζαϊτικα (στην είσοδο δηλαδή της Πάτρας) υπάρχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση και θα δούμε δημοπρατήσεις έργων το 2017 που θα κλείσουν τον κύκλο έργων και μέχρι το 2020-2021 θα περιμένουμε να λειτουργήσουν.
Όμως εδώ έχουμε αργήσει λόγω σοβαρών
προβλημάτων στο παρελθόν και ίσως θα πρέπει να τρέξουμε περισσότερο για
να μην χαθεί και άλλος χρόνος που τελικά στοιχίζει. Εδώ θα πρέπει επίσης
το Υπουργείο Υποδομών να δώσει ένα τελικό χρονοδιάγραμμα και από τον
ατελείωτο χορό έργων να περάσουμε στη λειτουργία.
Το τελευταίο τμήμα του διαδρόμου αυτού,
από το Ρίο μέχρι την Πάτρα είναι αυτό που προς το παρόν είναι μετέωρο.
Υπάρχουν διαφωνίες με τη χάραξη και δεν έχει βρεθεί κοινός τόπος με
τελική χαμένη την Πάτρα αλλά και τον ίδιο τον σιδηρόδρομο καθώς χωρίς το
τμήμα αυτό, που δίνει νόημα σε όλη το διάδρομο, καθιστά τη γραμμή αυτή
κουτσή και τυφλή, χωρίς τέλος.
Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com