το άρθρο και τις φωτογραφίες έστειλε ο Δημήτρης Παπαδόπουλος
Η καταστροφή της βιομηχανικής μας κληρονομιάς
Η ηθική κατάπτωση μιας χώρας φαίνεται μεταξύ άλλων, στον τρόπο με τον όποιο συμπεριφέρεται στην πολιτιστική της κληρονομία είτε αυτή εκφράζεται με τα αρχαία είτε με τα σύγχρονα μνημεία της βιομηχανικής επανάστασης. Στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Παλαιοφαρσαλου υπάρχει ένα δείγμα της ιστορίας των μεταφορών του σιδηροδρόμου μας, το όποιο για πάνω από μια 6ετια σαπίζει και βανδαλίζεται καθημερινως.
Πρόκειται για την αυτοκινητάμαξα Ganz Mavag AA 98 και το ιθυντηριο ΑΑ 172, κατασκευής 1976. Παρελήφθη και δρομολογήθηκε στα δρομολόγια Αθηνών-Θεσσαλονίκης-Αλεξανδρουπόλεως μέχρι και τα μέσα της 10ετιας του 80. Αργότερα υποβιβάστηκε στην εκτέλεση των προαστιακών δρομολογίων προς Χαλκίδα και τοπικών προς Λιανοκλάδι μέχρι το 1990. Από το 1990 αυτή κι οι αδερφές της μετακόμισαν στο Μηχανοστάσιο Λαρίσης όπου και για μια 15ετια προσέφεραν έργο σε τοπικά δρομολόγια προς Βόλο, Θεσσαλονίκη κι από το 2001 στην νεοκατασκευασθησα κανονική γραμμή της Δυτικής Θεσσαλίας
. Μετά την απόσυρση της το 2004 παρέμεινε λειτουργική με υπεράνθρωπες προσπάθειες των ανθρώπων του μηχανοστασίου Λαρίσης, ως μουσειακή ενώ η αφαιρεθείσα ρεμούλκα της, ευρίσκεται στον Σ.Σ Αμφίκλειας. Το 2009 με πρόσχημα την ανακατασκευή της γραμμολογιας του μηχανοστασίου, μεταφέρεται «ιδίοις δύναμις» στον Σ.Σ Παλαιοφαρσαλου
. Μέχρι και τα τέλη του 2010 οι μηχανοδηγοί και μηχανοστασιαρχες του ΜΛαρ, την ανάβουν για να συντηρείται. Έκτατε και μετά την μεταφορά της νοτιότερα στο σύμπλεγμα του σταθμού, χωρίς την απαιτουμένη οπτική από το σταθμαρχείο, η ΑΑ μαράζωσε κι άρχισε να σκουριάζει. Σταδιακά με τον καιρό, γάνωνε βανδαλισμοί στο αμάξωμα και τα τζάμια ενώ το εσωτερικό της φιλοξένησε πλήθος άστεγων και ναρκομανών της γύρω περιοχής. Μετά την καταστροφική πυρκαγιά που έκαψε τις υπόλοιπες αυτοκινητάμαξες της σειράς της, στον Σ.Σ Ζάχαρης το 2012, έμεινε η μοναδική διασωθείσα και όσο το δυνατόν πλήρης με κινητήρα και κιβώτιο.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η διάσπαση του οργανισμού, σε εταιρείες κι η ασυνεννοησία μεταξύ των εταιρειών που απαρτίζουν τον όμιλο ΟΣΕ, δεν βοηθάμε καθόλου την κατάσταση για την μεταφορά της σε ένα στεγασμένο μέρος τουλάχιστον. Κοινό αίτημα όλων των φίλων του σιδηροδρόμου, είναι η αποκατάσταση της αυτοκινητάμαξας, στα πρότυπα της αντίστοιχης μετρικής γραμμής, που ευρίσκεται φρεσκοβαμμένη στο Μηχανοστάσιο Καλαμάτας, με απώτερο σκοπό την εκτέλεση εκδρομικών δρομολογίων. Είναι ίσως το πιο εύκολα επισκευασιμο τρένο από όλα τα μουσειακά, καθώς πρόκειται για μια αυτοκινητάμαξα σχετικά σύγχρονων προδιαγραφών η οποία σε λίγα διαφέρει από τις μετέπειτα παραλαβές. Ακομη κι αν αυτό είναι δύσκολο, να γίνει έστω η μεταφορά της σε στεγασμένο και προφυλαγμένο από τα στοιχεία της φύσης, χώρο.
Κλείνοντας, καλό θα ήταν να αναφερθεί ότι δεν είναι το πρώτο δείγμα εγκατάλειψης λειτουργικού τροχαίου υλικού. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα με τρένα τα όποια είναι μοναδικά στο είδος τους και τα οποία με τη σωστή συντήρηση και εκμετάλλευση θα μπορούσαν να είναι πηγή εσόδων από την τέλεση τουριστικών δρομολογίων.
